Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсенче (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫурӑмӗ курпунланнӑ, тарӑн путса аннӑ куҫӗсенче каҫ тӗксӗмӗ палӑра пуҫланӑ.

Сутулилась спина, и в ушедших глубоко глазах стояли сумерки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Гуго Литкен пӗтӗм пурӑнӑҫӗ куҫӗсенче.

Гуго Литке — весь в зрении.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Темиҫе ҫӗршер йӑрӑ та пӗчӗк этемсем пӑрҫасем пек каялла та малалла вӗлтлетсе ҫӳреҫҫӗ, вӗсен куҫӗсенче, намӑса пӗлессисӗр пуҫне, пурте пурри курӑнать.

Как блохи, сновали сотни юрких людишек с глазами, в которых можно было прочесть все, кроме совести.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах ҫӗкленнӗ кӑмӑл унӑн часах лӑпланчӗ; куҫӗсенче чалтӑраса ҫиҫекен хаваслӑх сулхӑнланчӗ, вара татах вырӑнне ларса вӑл лӑпкӑ сассипе ҫапла каларӗ:

Но его возбуждение быстро прошло; радость, блиставшая в его глазах, потускнела, и, снова усевшись на своё место, он спокойным голосом сказал:

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Боцман пулнӑ ҫыннӑн куҫӗсенче темӗнле аптӑрамалла ҫутӑ ялкӑшрӗ.

В глазах бывшего боцмана блеснул какой-то странный огонёк.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван куҫӗсенче, унӑн пичӗсене ҫутатакан илемлӗ куллинче вӗҫсӗр ырӑ сунни курӑнса тӑрать, патагонец ӑна курса хӑйне ҫӗклентерекен сисӗмсене туймасӑр тӑма пултараймарӗ.

Во взгляде Гленарвана, в широкой улыбке, осветившей его лицо, было столько благодарности, что патагонец не мог не понять одушевляющих его чувств.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен куҫӗсенче пӑртак та пулин шанӑҫ йӑлтӑрккине курасшӑн вӑл, ҫавна сиссе вӗсем куҫӗсене урӑх енне илчӗҫ.

Чувствуя, что он старается отыскать в их взглядах хоть проблеск надежды, они отводили глаза в сторону.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Асаппа тертленнӗ хӗрарӑмӑн куҫӗсенче каллех телей ҫуталса кайрӗ, вӑл ҫак кунсенче курма та ӗмӗтленмен ывӑлӗпе калаҫса, ун ҫине пӑхса тӑранаймасть.

Счастье опять заблестело в глазах измученной женщины, и мать все эти дни не могла наговориться, насмотреться на сына, увидеть которого она уже и не чаяла.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Куҫӗсенче ӳпкелени палӑрчӗ.

В них был укор.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Климка Павка куҫӗсенче хуйхӑ пуррине туйса илчӗ.

В глазах Павки Климка увидел невысказанную грусть.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӗр йӗкӗте мӑйӗнчен ытакласа вӑрахчен чуп турӗ, Маюк куҫӗсенче сывлӑм шӑрҫисем пек куҫҫуль курӑнсан Кавӗрле чунӗнче ӗненӳпе шану хӑватлӑ тымарланчӗҫ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫав канӑҫсӑрлӑх е кӗтмен ҫӗртен телефон шӑнкӑртаттарнипе, е ҫӗрлехи почтальон пек, е кая юлнӑ хӑна пек пулса алӑка шаккать, е ӗҫрен таврӑннӑ аттен куҫӗсенче пытанса тӑрать.

То она возникала вместе с неожиданным телефонным звонком, то стучалась в дверь по ночам под видом почтальона или случайно запоздавшего гостя, то пряталась в уголках глаз вернувшегося с работы отца.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ҫӳхе, шурӑ платье тӑхӑннӑскер, вӑл хӑй те шурӑрах та ҫӑмӑлрах курӑннӑ: унӑн ӳчӗ хӗвелпе хуралман, хӑй сыхланма ӗлкӗрейменнипе шӑрӑх кӑна унӑн питҫӑмартийӗсене хӑлха патне ҫитиех кӑшт хӗретсе янӑ, унӑн пӗтӗм ӳт-пӗвне лӑпкӑ юлхавлӑх юхса кӗрсе сарӑлнӑ, унӑн лайӑх куҫӗсенче тӗлӗрекен тунсӑхлу палӑрса тӑнӑ.

Одетая в легкое белое платье, она сама казалась белее и легче: загар не приставал к ней, а жара, от которой она не могла уберечься, слегка румянила ее щеки да уши и, вливая тихую лень во все ее тело, отражалась дремотною томностью в ее хорошеньких глазках.

XXIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Унӑн куҫӗсенче вӑл питӗ лайӑх тухтӑр, питӗ аван ҫын та пулнӑ.

В ее глазах он и доктор был отличный, и человек простой.

XXIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах Базаровӑн амӑшӗ куҫӗсенче мӗн палӑрнине шутласа ларма вӑхӑт пулмарӗ; вӑл ӑна сайра-хутра кӑна, кӗске ыйтусемпе кӑна чӗнкелерӗ.

Впрочем, Базарову было не до того, чтобы разбирать, что именно выражали глаза его матери; он редко обращался к ней, и то с коротеньким вопросом.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах Арина Власьевнӑн Базаров ҫине тинкерекен куҫӗсенче вӑл ӑна ҫав тери юратнипе ачашлӑх кӑмӑлӗ кӑна мар, вӗсенче интересленни тата шиклӗхпе хутӑш хурлӑх та, темӗнле йӑваш ӳпкелешӳ те курӑннӑ.

Но глаза Арины Власьевны, неотступно обращенные на Базарова, выражали не одну преданность и нежность: в них виднелась и грусть, смешанная с любопытством и страхом, виднелся какой-то смиренный укор.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах хӑйӗн тусӗн сӑн-пичӗ ӑна ҫав тери хаяррӑн курӑнса кайрӗ, вӑл тутисене чалӑштарса кулнинче тата унӑн чарӑлса кайнӑ куҫӗсенче шӳтсӗр юнавлӑх йӑлтӑртатнӑн туйӑнса кайрӗ те, вӑл ирӗксӗрех шикленсе илчӗ…

Но лицо его друга показалось ему таким зловещим, такая нешуточная угроза почудилась ему в кривой усмешке его губ, в загоревшихся глазах, что он почувствовал невольную робость…

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫак Тимофеич, хастар та ҫаврӑнӑҫуллӑ старик, тӗссӗрленнӗ сара ҫӳҫлӗскер, ҫилпе хӗрелнӗ сӑн-питлӗскер, пӗрӗннӗ куҫӗсенче вӗтӗ куҫҫуль тумламӗсем тӑраканскер, сарӑрах-кӑвак сукнаран ҫӗленӗ, чӗн пиҫиххи татӑкӗпе пилӗкрен ҫыхнӑ кӗске тумтир, тикӗт сӗрнӗ атӑсем тӑхӑннӑскер, Базаров умне кӗтмен ҫӗртен тухса тӑнӑ.

Этот Тимофеич, потертый и проворный старичок, с выцветшими желтыми волосами, выветренным, красным лицом и крошечными слезинками в съеженных глазах, неожиданно предстал перед Базаровым в своей коротенькой чуйке из толстого серо-синеватого сукна, подпоясанный ременным обрывочком и в дегтярных сапогах.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах унӑн пурӑнӑҫӗ ҫӑмӑл пулнӑ, час-часах тунсӑхланӑ пулин те, вӑл вара васкамасӑр, сайра-хутра кӑна пӑлханкаласа, кун хыҫҫӑн кун пурӑнса ирттернӗ, хӑш чухне унӑн куҫӗсенче те хаваслӑх йӑлтӑртатса ҫиҫнӗ, анчах вӗсем сӳнсен вӑл каннӑ, вӗсене шеллемен.

Но ей жилось легко, хотя она и скучала подчас, и она продолжала провожать день за днем, не спеша и лишь изредка волнуясь, радужные краски загорались иногда и у ней перед глазами, но она отдыхала, когда они угасали, и не жалела о них.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах унӑн илемлӗ тӗттӗм куҫӗсенче ҫӑлтӑр ҫуттисемсӗр пуҫне нимӗн те палӑрмарӗ.

Но в его прекрасных темных глазах не отразилось ничего, кроме света звезд.

XI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней