Корпус чувашского языка

Тӗссӗрленнӗ казак картузӗн таткаланчӑк козырёкӗнчен хупӑнчӑк куҫӗсен хура хупаххисем ҫине хура мӗлке ӳкнӗ; мӗлке ӳкнипе унӑн питҫӑмартийӗсем ҫинчи пӗркеленчӗксем тарӑнрах пек курӑннӑ, кӑвак сухалӗ кӑвакӑн-симӗсӗн йӑлтӑртатнӑ.

От потрескавшегося козырька казачьей слинявшей фуражки падала на черные веки закрытых глаз черная тень; от тени морщины щек казались глубже, седая борода отливала сизью.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑхрӗ Григорий питӗнчен — унӑн куҫӗсен типӗ те канӑҫсӑр йӑлтӑрккине туйса илчӗ.

Глянула Григорию в лицо — уловила сухой и тревожный блеск его глаз.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья хӑраса ӳкнӗ Пантелей Прокофьевич ҫине пӗтӗм кӑкрипеле хирсе пырать, старике хӑйӗн хура куҫӗсен ҫулӑмӗпеле ҫунтарать, пӗринчен пӗри хӑрушӑрах, намӑсрах сӑмахсем вӑркӑнтарать.

Аксинья напирала на оробевшего Пантелея Прокофьевича грудью (билась она под узкой кофточкой, как стрепет в силке), жгла его полымем черных глаз, сыпала слова — одно другого страшней и бесстыжей.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пичӗ унӑн хӑмла ҫырли тӗслӗ пулса кайрӗ, ҫамки ҫине, шнурсем евӗр, ик шӑнӑр явӑнса тухрӗ те сӑмси патӗнче туртӑнса пӗрлешӗнчӗ, пуҫӗ чылай аялаллах хаяррӑн пӗкӗрӗлнӗччӗ, чарӑлнӑ куҫӗсен ҫаврака, ҫап-ҫара, шуррисем хӑрушла ҫуталчӗҫ.

Лицо у него сделалось малиновым, на лбу вздулись, как шнурки, две жилы, сходящиеся к носу, голова была низко и грозно опущена, а в выкатившихся глазах страшно сверкали обнажившиеся круглые белки.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫав хушӑрах арӑмӗ унӑн ҫап-ҫутӑ, ахаль чух ҫиленчӗкрех курӑнакан куҫӗсен кӗтессисенче куҫҫулӗ капланнине асӑрхарӗ те шурса кайрӗ: «Санӑн каймалла мар-и, Андрюша?» — тесе ыйтсан, — «Ыран каймалла, ҫимеллисем хатӗрле», терӗ ӑна упӑшки.

А в углах светлых, обычно злобноватых глаз заметила жена копившиеся слезы, побелела: «Либо уезжаешь, Андрюша?» — «Завтра. Сготовь харчей».

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Куҫӗсен айӗнче — кӑвак ҫаврашка.

С сизыми кругами под глазами.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл походри тумтирпе, пиҫиххи ҫумӗнче хурҫӑ каска, куҫӗсен айӗнче — ҫул тусанӗ.

Он был в походном обмундировании, на поясе у него висела стальная каска, под глазами темнела дорожная пыль.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн фотографийӗсене эпӗ йӗркипе пӑхса пыратӑп; ҫӳҫӗсем сайралсах пыраҫҫӗ, куҫӗсен таврашӗнчи пӗрӗмсем ҫӑралнӑҫем ҫӑралаҫҫӗ.

Я перебирала эти фотографии, и видела, как редеют волосы, как густеют морщинки у глаз.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑйӗн тем пысӑкӑш куҫӗсен ялтӑраса тӑракан кӑн-кӑвак кӑварӗпе вӑл ман тӗттӗмленнӗ питӗме ҫутатрӗ.

Его большие глаза всем своим синим огнем так и светят мне прямо в лицо.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Часовойсем сасӑ пани ҫӗрле юхса выртма уҫнӑ вӗри ҫӑл куҫӗсен кӗрлевӗпе хутшӑнать.

Оклики часовых перемежались с шумом горячих ключей, спущенных на ночь.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Паян вӑл вӑрҫмарӗ, унӑн яланхи пек «тӑварлӑ сӑмахӗсем» илтӗнмерӗҫ, унӑн хӗрелнӗ куҫӗсен кӗтессисенче темле юн тымарӗсем таттисӗр чӗтресе тӑчӗҫ.

Он не бранился, не бросал своих обычных соленых словечек, и в уголках его красных, воспаленных глаз непрерывно дрожали жилки.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

25. Сан патна вара, этем ывӑлӗ, Эпӗ вӗсен чапӗн илемне, вӗсен куҫӗсен йӑпанӑҫне, вӗсен чунӗсен савӑнӑҫне, вӗсен ывӑлӗсене, вӗсен хӗрӗсене илнӗ кун — 26. ҫав кун сан патна лерен хӑтӑлса килнӗ ҫын хӑлхунтан хыпар пӗлтерме ҫитӗ.

25. А что до тебя, сын человеческий, то в тот день, когда Я возьму у них украшение славы их, утеху очей их и отраду души их, сыновей их и дочерей их, - 26. в тот день придет к тебе спасшийся оттуда, чтобы подать весть в уши твои.

Иез 24 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.