Корпус чувашского языка

Фифи ятлӑ вӗшле йытӑ, хӳрине суллакаласа, хӑнасем патне пырса кашнин аллинех хӑйӗн сивӗ сӑмсипе тӗртсе илчӗ.

Борзая собака, имя которой было Фифи, подошла, махая хвостом, поочередно к обоим гостям и ткнула каждого из них своим холодным носом в руку.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Кӑвак мӑйҫыххи ҫакнӑ илемлӗ вӗшле йытӑ урайне чӗрнисемпе шаклаттарса гостинӑя чупса кӗчӗ, ун хыҫҫӑн хура ҫӳҫлӗ те тӗксӗм ӳтлӗ, кӑштах ҫаврака та, анчах кӑмӑллӑ сӑн-питлӗ, пысӑках мар, пӗр вунсакӑр ҫулсене ҫитнӗ хура куҫлӑ хӗр пырса кӗчӗ.

Красивая борзая собака с голубым ошейником вбежала в гостиную, стуча ногтями по полу, а вслед за нею вошла девушка лет восемнадцати, черноволосая и смуглая, с несколько круглым, но приятным лицом, с небольшими темными глазами.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӗшле йытӑ вӗсем патне виҫӗ уран сиккелесе ҫывхарчӗ.

Гончий подходил к ним на трех лапах.

Хӑрушлӑха ҫӗнтерни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Пӑх-ха, вӗшле йытта мӗн туса хучӗ.

И гляди, что с гончаром сделал.

Хӑрушлӑха ҫӗнтерни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Вӗшле йытӑ ун ҫине тапӑнчӗ.

Гончий первый ринулся на него.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Зорькӑпа вӗшле йытӑ чӑнкӑ вырӑнтан сикмесӗр хыр айӗнче вӗрсе тӑчӗҫ.

Зорька и гончий метались под сосной и злобно скулили: они боялись кинуться с кручи.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Вӑрмантан хыттӑн вӗрсе вӗшле йытӑ сиксе тухрӗ.

С громким лаем вынесся из лесу гончий.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Ҫав вӑхӑтра вӗшле йытӑ хӑйӗн хулӑн сассипе вӗрсе ячӗ.

Вот там же тяжко, гулко забрехал гончий.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Вӗшле йытӑ малалла туртӑнчӗ.

И гончий вскинулся.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Вӗшле йытӑ туртӑнса Смирькӑна юр ҫине ӳкерчӗ.

Гончий так рванул поводок, что Смирька полетел в снег.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Вӗшле йытӑ хӑйне канӑҫлӑн тыткаларӗ.

Гончий вел себя смирно.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Сысой Сысоича тискер кайӑк хыҫҫӑн хӑвалама вӗшле йытӑ кирлӗ пулсан, вӑл Смирькӑна кӑшкӑрать.

Если Сысой Сысоичу понадобится гончий, он крикнет.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Смирька вӗшле йытта ҫавӑтса вӑрман хӗррипе сулахай енӗпе пымалла.

А Смирьке взять гончего и пройти слева, вдоль кромки леса.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Сысой Сысоич Смирька палламан вӗшле йытта кӑкарса тытнӑ.

Сысой Сысоич держал на сворке незнакомого большого гончего пса.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Хӑйсен хӳрине ӳкнӗ милиционерсем хыҫалтан хӑвалама тапратсан, Фоминпа ыттисем, вӗсене хирӗҫ перкелесе илсе, хӗвеланӑҫнелле тапса сикрӗҫ, хушӑран хӑр-хар ятлаҫкаласа тата чарӑнмасӑрпа пӗрех вӗшле йытӑсем йӗрлекен кашкӑрсем пек аяккалла тарчӗҫ.

Отстреливаясь, когда увязавшиеся за ними милиционеры начинали наседать, Фомин и остальные уходили на восток, уходили, как преследуемые борзыми волки: изредка огрызаясь и почти не останавливаясь.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку эсрел вӑрҫинче ҫынна вӗшле йытӑ урисем кирлӗ, мана илсен те, ак, эпӗ ӑҫтан тупам вӗсене?

На этой проклятой войне нужно иметь такие ноги, как у борзого кобеля, а я, к примеру, где их достану?

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна халь вӗшле йытӑсемпе те хӑваласа ҫитейместӗн!

Его и борзыми не догонишь!

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тарҫӑ-тӗрҫӗ пӳрчӗн крыльци ҫинче этемрен писнӗ виҫӗ вӗшле йытӑ выртать.

На крыльце людской лежали три одичавшие борзые.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӑнтӑрланса кайнӑ вӗшле йытӑсем кӳмеллӗ урапасемпе тӑрантассем лартакан вите умӗнчи сулхӑнра выртаҫҫӗ.

Зажиревшие борзые собаки лежали в холодке возле каретника.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахҫанхи кӳренӳ унӑн чӗрине вӗшле йытӑ ҫыртса лартнӑ пек ярса илчӗ.

Давняя обида взяла сердце волкодавьей хваткой.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.