Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

выляткаласа (тĕпĕ: выляткала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, хӑйсен хушшинче нимӗнле харкашу та пулса иртмен пек, ӑшшӑн йӑлкӑшса кулать, куҫ харшисене выляткаласа илет.

Она, как будто между ними и не было размолвки, снова улыбалась, шевеля бровью, говорила:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мишка пӳрнисене нимле мар выляткаласа илчӗ те Андрюшка хуравласса кӗтмесӗрех ҫирӗппӗн татса каларӗ:

— Мишка неопределенно пошевелил пальцами и, не дожидаясь ответа, твердо сказал:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аллинчи хуллине тимсӗррӗн выляткаласа, вӑл вӑкӑрсем кӳлсе тӑракан Дуняшка патне пычӗ.

Она подошла к запрягавшей быков Дуняшке, беспечно помахивая хворостиной.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старик, кӗсйинчен ҫӗвӗҫ хаччине кӑларса, аллинче выляткаласа илчӗ те ҫав-ҫавах тутинчен сирӗле пӗлмен кулӑпа ейӗлсе каларӗ:

Старик достал из кармана большие портняжные ножницы, повертел их в руках и, все с той же не сходящей с губ улыбкой, сказал:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тетка нимӗн ӑнланмасӑр, хӳрине выляткаласа, хуҫи хыҫҫӑн утнӑ.

Ничего не понимая и виляя хвостом, Тетка пошла за ним.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Вӑл ҫунаттисене выляткаласа тата майне тӑскаласа шӑртлӑ ҫурӑм ҫине ҫирӗппӗн тӑрсан, Федор Тимофеич сӳрӗккӗн те кахаллӑн, йӗрӗнсе темелле тата вӑл хӑйӗн искусствине кураймасӑр ӑна нимӗн вырӑнне те хуман пек туса, сысна ҫурӑмӗ ҫине хӑпарса кайнӑ, унтан ирӗксӗр хур ҫине хӑпарнӑ та кайри урисем ҫине тӑнӑ.

Когда он, балансируя крыльями и шеей, укрепился на щетинистой спине, Федор Тимофеич вяло и лениво, с явным пренебрежением и с таким видом, как будто он презирает и ставит ни в грош свое искусство, полез на спину свиньи, потом нехотя взобрался на гуся и стал на задние лапы.

IV. Тӗлӗнтермӗш // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

— Хррр… — тесе харкашса илнӗ Каштанка, анчах ӗнерхи апата аса илсен, хӳрине выляткаласа, шӑршлама тытӑннӑ.

— Рррр… — заворчала она, но, вспомнив про вчерашний обед, завиляла хвостом и стала нюхать.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

— Камччӗ вӑл генерал? — куҫне хӗстерсе, чӗлпӗрне ҫилӗллӗн выляткаласа ыйтрӗ Григорий.

— Чей же это генерал? — щурясь и нервно перебирая поводья, спросил Григорий.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чиркӳ чанӗсем чуна ҫурасла чӑнкӑлтатнӑ сасӑ самантлӑха шӑпланчӗ те, есаул, куҫ харшисене выляткаласа, чеен ыйтрӗ:

Надсадный звон колоколов на минуту смолк, и есаул, шевеля бровями, вкрадчиво спросил:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйхӑран вӑраннӑ Христоня, мӑкӑль-шакӑллӗ кукӑр ури пӳрнисене выляткаласа, алӑк патӗнче ларать, Степанпа хӑпа пӗлмесӗр калаҫать, анчах лешӗ, кутӑна персе, Христоня ыйтӑвӗсем ҫине нимӗн те тавӑрса каламасть, кӗҫҫе ҫинче чӗмсӗррӗн чӗлӗм туртса выртать.

Проснувшийся Христоня сидел около выхода, шевелил узловатыми, искривленными пальцами ног, настойчиво заговаривал со Степаном, а тот, лежа на полсти, молча курил, упорно не отвечая на Христонины вопросы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна-кӑна пӗлмесӗрех, вӑл, хӳрине выляткаласа, хуҫи хыҫҫӑн чупрӗ.

Ничего не понимая и виляя хвостом, Тетка пошла за ним.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫак сӑнсем курӑнсанах,вӑл хӳрине выляткаласа илнӗ, вӗсене тахҫан курнӑ та юратнӑ пек, вӗсенчен ҫилӗм, турпас тата лак шӑршисем кӗнӗ пек туйӑннӑ ӑна.

При появлении их Тетка виляла хвостом, и ей казалось, что она их где-то когда-то видела и любила… а засыпая, она всякий раз чувствовала, что от этих фигурок пахнет клеем, стружками и лаком.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Рррр… — тесе хӑрлатса илчӗ Каштанка, анчах ӗнерхи апата аса илсен, хӳрине выляткаласа, шӑршлама тытӑнчӗ.

— Рррр… — заворчала она, но, вспомнив про вчерашний обед, завиляла хвостом и стала нюхать.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫӗнӗ хуҫи ҫемҫе пукан ҫине ларса сигара туртнӑ хушӑра, вӑл хӳрине выляткаласа, шухӑша кайрӗ: ӑҫта лайӑхрах, — ку ҫӗнӗ хуҫа патӗнче-и, столяр патӗнче-и?

Пока ее новый хозяин, развалившись в кресле, курил сигару, она виляла хвостом и решала вопрос: где лучше — у незнакомца или у столяра?

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Кайран вара пӳлӗм варрине выртрӗ те урисене тӑсса ячӗ, ҫан-ҫурӑмӗ лӑштах кайнине туйса, хӳрине выляткаласа илчӗ.

После обеда она разлеглась среди комнаты, протянула ноги и, чувствуя во всем теле приятную истому, завиляла хвостом.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл карттусне картах ҫамки ҫине пусса лартрӗ, сӳсленчӗк чӑпӑрккине ҫаплах ҫилӗллӗн выляткаласа, сӑмахлама тытӑнчӗ те, сасси кӗтмен ҫӗртенех ҫемҫен те асӑрхаттаруллӑн тухакан пулчӗ:

Рывком нахлобучив фуражку, все еще люто поигрывая махорчатой плетью, заговорил, и в голосе его появились неожиданная мягкость и предупредительность:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ан кулянӑр! — мӑнкӑмӑллӑн ҫирӗплетсе каларӗ те Дарья кӑштах хӗстернӗ куҫӗсене выляткаласа Григорий ҫине тинкерчӗ, хӑраса ӳкенҫи пулса, пӳрт еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ.

— Будьте покойные! — горделиво подтвердила Дарья и, поглядывая на Григория поигрывающими, прижмуренными глазами, с деланным испугом оглянулась на курень.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашасем те, хӑлхисене ҫине-ҫинех выляткаласа, урисене ҫӗре перӗнтермесӗр тенӗ пек иле-иле пусса, шултра та ҫивӗч утӑмсемпе чупса кайрӗҫ.

Лошади — и те пошли шаговитей, подбористей, невесомо неся и переставляя ноги, деловито перепрядывая ушами.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл… — унтан пӳлӗнсе тӑчӗ, пиҫиххийӗ ҫумӗнчи хура кӗмӗл тӗслӗ ункӑна пӳрнисемпе выляткаласа ура ҫине тӑчӗ те, Алексеевски станица хыпарҫи ҫине пӑхса, ҫапла каларӗ:

Он… — и замялся, повертел черненого серебра бирюльку на пояске, сказал, вставая и обращаясь к гонцу Алексеевской станицы:

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ольшанов чӑпӑрккине выляткаласа илчӗ.

Ольшанов поиграл плеткой:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней