Корпус чувашского языка

Стефчова хӗтӗртет вӑл, Радӑна кун кӑтартмасть…

Стефчова она науськивает, а Раду тиранит…

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтӗм тӗнчене тепӗр куҫпа пӑха пуҫлани пирки те манар мар-ха, — вӑл Радӑна савать-ҫке.

Нельзя также забывать о той светлой призме, сквозь которую он смотрел на мир, — о его любви к Раде.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бойчо ним ӑнланмасӑр тенӗ пек Радӑна пӑхрӗ.

Бойчо смотрел на девушку в недоумении.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шухӑша кайрӗ; кӑштах чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн Радӑна пӑхса илчӗ те ҫапла каласа хучӗ:

Огнянов озабоченно взглянул на Раду и сказал:

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак шухӑш Огняновӑн тӳрӗ чунне нумай асап кӑтартрӗ, вара вӑл Радӑна ним пытармасӑр, чӑннипе каласа кӑтартма шут тытрӗ.

Эти мысли жестоко терзали его честную душу, и он решил поговорить с Радой откровенно, исповедаться ей во всем.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна чунтан савса юратас ӗмӗчӗ унӑн тепӗр юратупа та — тӑван ҫӗршывне юратас кӑмӑлӗпе те — хыпӑнса илчӗ.

Любовь к Раде стала цвести и благоухать в его душе рядом с другой любовью — к родине.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна та чун кӗчӗ.

Рада снова оживилась.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов Радӑна сиввӗн пӑхса илчӗ.

Стефчов бросил на Раду ледяной взгляд и проворчал:

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна вара пуҫ тӳпинчен пуҫласа ури тупанне ҫити, тиркешсе те кӑмӑлсӑр пулса, пӗр хут, ик хут пӑхса илчӗ.

Раду он только раз или два смерил с головы до ног суровым пренебрежительным взглядом.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрача пысӑклансан, ӑна пӑхаканӗ Радӑна послушница пулма хушрӗ — хӗр-манах пулмашкӑн хатӗрленме хушрӗ эппин — ӑна хӗр-манахсен хура тумтирне тӑхӑнтартрӗҫ.

Когда девочка подросла, покровительница заставила ее сделаться послушницей — то есть готовиться к пострижению в монахини — и одела в черную иноческую одежду.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов вӑхӑтлӑха тытӑнса тӑчӗ, вӑл Радӑна аллинчен тытса чӑмӑртарӗ, ӑна хӗрелнӗ пит ҫӑмартинчен чӑрсӑррӑн чуп туса илчӗ.

Стефчов немного отстал и, поймав руку Рады, чтобы пожать ее на прощанье, дерзко чмокнул девушку в заалевшую щеку.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хайхискер халь килнӗ хӑнасене туслӑн сывлӑх сунчӗ, лешсем Радӑна аллинчен чӑмӑртарӗҫ.

Она дружески поздоровалась с новыми гостями, а те обменялись рукопожатием с Радой.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.