Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Пас сăмах пирĕн базăра пур.
Пас (тĕпĕ: пас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑнпа та тӗм ҫине пас ларнӑ.

Оттого и были кусты в инее.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Кӗрт умӗнчи тӗмесене пас тытнӑ.

А перед сугробом кусты в инее.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Хам ҫине тӑрӑххӑн пӑхса ил те — ҫийӗм-пуҫӑм пас тытнӑ турат пек!

Взглянул исподтишка на себя — одежда на мне словно покрылась инеем!

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Ҫил ҫӗрле чӳрече хуппине уҫса пӑрахнӑ пулмалла та, — ҫӳхе пас тытнӑ кантӑк куҫӗ витӗр катӑлнӑ уйӑхӑн йӑлтӑркка симӗс ҫаврашки курӑнать.

Наверное, ветер ночью открыл ставню — и сквозь запушенное изморозью стекло был виден зеленый искрящийся круг ущербленного месяца.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫ пулнӑранпах пӑлханса шухӑшланипе чунӗ пушанса юлнӑскер, юр тӗтреллӗн ҫутатакан ҫӗрлехи сӗмлӗхелле кӑштах салхуллӑн тинкерсе, вӑл нумайччен пас тытнӑ сивӗ чӳрече ҫумне пичӗпе тӗршӗнсе ларчӗ.

Опустошенная пережитым за вечер волнением, она долго сидела, прижавшись к холодному, заиндевевшему стеклу, устремив спокойный и немножко грустный взгляд в темноту, лишь слегка озаряемую снегом.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем йӗлтӗр йӗрӗ тӑрӑх кайрӗҫ те тем сарлакӑш сада пырса кӗчӗҫ, пас тытнӑ йывӑҫсем лӑпкӑнах лараҫҫӗ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

«А» текен сӑрт ҫӳллӗ сӑрт мар, вӑл пас тытнӑ сад пахчи варринче курӑнса ларать, айлӑм хӗррипе шоссе ҫулӗ патне тухать.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Пас тытнӑ улма-ҫырла пахчисенчен те сас-чӗв илтӗнмест.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Картасемпе сарай вителӗкӗсене ҫӑра пас хупласа илнӗ.

Густой иней лежал на изгороди, на крышах сараев.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапах та хушӑран вӑл, куҫӗсене усса, куҫ хӑрпӑкӗсем ҫумӗнчи сивӗ пас эпеклӗн чӗпӗтнине туйса, тахҫантанпах илӗртсе тӑнӑ ӗмӗт — хӑй пайтах хуйхӑ-суйхӑпа нуша тӳссе тертленнӗ, юратман упӑшкапа ҫур пурнӑҫ асапланса пурӑннӑ, вӗҫӗмсӗрех йывӑр асаилӳсемпе тулса ларнӑ Татарскинчен, ылханлӑ тӑван тавралӑхӗнчен Григорипе пӗрле ӑҫта та пулин аяккарах пӑрахса каяс ӗмӗчӗ — пӗр кӗтмен ҫӗртен тата ытла та тӗлӗнмелле пурнӑҫа кӗнӗшӗн савӑнса кулать.

Но изредка, опустив глаза и ощущая на ресницах приятный пощипывающий холодок инея, она улыбалась тому, что так неожиданно и странно сбылась давно пленившая ее мечта — уехать с Григорием куда-нибудь подальше от Татарского, от родной и проклятой стороны, где так много она перестрадала, где полжизни промучилась с нелюбимым мужем, где все для нее было исполнено неумолчных и тягостных воспоминаний.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анса ларакан хӗвел пайӑркисен ҫутинче ҫатан картасемпе йывӑҫсене тытнӑ кӑвакрах шурӑ пас асамат тӗрриллӗн ҫиҫсе йӑлтӑртатать.

Голубоватый иней, опушивший плетни и деревья, сверкал и отливал радугой под лучами закатного солнца.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйсен пӳрчӗ умне ҫитсен, Егор лашине чарчӗ те пас тытнӑ чӳречерен чӑпӑркка аврипе шаккарӗ.

Проезжая мимо своей избы, Егор сдержал лошадь и постучал кнутовищем в обметанное изморозью окошко.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

1929 ҫулхи январьте ирпе ирех тахӑшӗ пас тытнӑ кантӑкран пырса шакканӑ, Костя карт сиксе илнӗ те амӑшне вӑратнӑ.

Январским утром тысяча девятьсот двадцать девятого года раным-рано кто-то постучался в обметанное инеем стекло, и Костя встрепенулся, разбудил мать.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов, кулкаласа, ҫул ҫӳрекен чӑматан умне чӗркуҫленсе ларчӗ, унтан хутпа чӗркенӗ тӗрке кӑларчӗ те, сӑрланӑ урайне ун аллинчен пиҫсе ҫитнӗ чие ҫырли тӗслӗ, пас тытнӑ евӗрлӗ пурҫӑн йӑшӑртатса ӳкрӗ.

Посмеиваясь, Пробатов опустился па колени перед своим дорожным чемоданом, вынул оттуда бумажный сверток, и из рук его скользнул на крашеный пол вишнево-темный, будто охваченный сизоватым инеем, тяжелый шелк.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишка, теплерен вӗренесен пас тытнипе сахӑр сапнӑ пек шуррӑн курӑнакан тураттисем еннелле пӑха-пӑха илсе, Степан Астахов патӗнче обыск туни ҫинчен ҫырнӑ протокол ҫине алӑ пусать.

Мишка подписывал протокол обыска у Степана Астахова, изредка поглядывая в окно на обсахаренные инеем ветви кленов.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пас тытнӑ алӑк йынӑшса илчӗ те, пӳрте Аникушка, Христоня тата мулкач тирӗнчен ҫӗлетнӗ килпетсӗр мулахай тӑхӑннӑ Томилин Иван кӗрсе тӑчӗҫ.

Застонали схваченные морозом порожки, вошли Аникушка, Христоня, Томилин Иван в несуразно высокой заячьего меха папахе.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук чӗнмерӗ, якорь ҫинчи тральщикрен каҫхи шуҫӑмпа кӑварланса хӗмленекен тӳпенелле прожекторӑн пас тытнӑ пек шуррӑн йӑлтӑртатса кармашнӑ ҫути ҫине вӑл пӗтӗм чунӗпе килленсе пӑхса пычӗ.

Бунчук не ответил, любуясь на оранжевый, посыпанный изумрудной изморозью щупалец прожектора, рукасто тянувшийся от стоявшего на якоре тральщика к вершине вечернего, погоревшего в закате неба.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шурӑ тусем пуҫланнӑ вырӑна икӗ пая уйӑрса, куҫ умӗнче палланӑ кукӑр-макӑр ҫул выртнӑ: вӑл лутра сӑрт айккипе пынӑ, сӑртне йӑлтах мулкачсем ҫӳресе йӗрлесе пӗтернӗ, шӗвӗр ту тӑрринче, ҫуначӗсене усса, ӑмӑрткайӑк ларнӑ, унтан ҫул нумайччен шурӑ пас тытнӑ вӗтлӗх витӗр пычӗ, вара анса ларакан хӗвелӗн йӑмӑх ҫути ӳкнӗ тӑвайккине хӑпарчӗ.

Разделив место, где начинались Белые горы, на две части, перед глазами лежала знакомая извилистая дорога: она тянулась по краю невысокого холма, весь холм был исписан заячьими следами, на острой вершине горы, свисая крыльями, сидел орел, потом дорога долго тянулась через кустарник, покрытый белым туманом и поднималась на гору, где падал яркий свет садящегося Солнца.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак калпак ҫинче, шел тутӑр яраписем ҫинче, тутӑр айӗнчен тухнӑ ҫӳҫ ункисем ҫинче, куҫхаршисем ҫинче те кӗмӗл пек пас йӑлтӑртатса пынӑ, ҫавӑнпа унӑн ялан чӗрӗ куҫлӑ кӗрен пичӗ ытарма ҫук илемлӗ пулнӑ.

И на этой шляпке, и на махрах шали, и на выбившихся над висками черных локонах, и даже на бровях серебром блестел иней, отчего ее смуглое лицо с быстрыми, живыми глазами казалось необыкновенно красивым.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пас тытнӑ пӳрт сийӗсем шуралма пуҫларӗҫ.

Белели покрытые легкой изморозью крыши домов.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней