Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Маякин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн ҫинчен калаҫрӗ вӑл санпа? — ыйтнӑ Маякин.

» — О чем он говорил с тобой? — спросил его Маякин.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫуланса пӗтнӗ халат тӑхӑннӑ, аллисене шут тытнӑ Маякин сӑран кресло ҫинче вӗтеленсе илнӗ, унтан хӑпартланса калаҫма пикеннӗ.

Маякин в засаленном халатике и со счетами в руках нетерпеливо заерзал в своем кожаном кресле и оживленно заговорил:

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫавӑнпа Яшка Маякин этем меслетсӗр ӑслӑ та…

Оттого Маякин Яшка и умен на редкость…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин, Медынскаяна пылчӑка пӑрахса, ӑна хреснай ывӑлӗн куҫӗнче алтанлӗхлӗ тунӑ, — ҫакна Фома часах ӑнкарса илнӗ.

Маякин, бросив в грязь Медынскую, тем самым сделал ее доступной для крестника, и скоро Фома понял это.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин, куҫне хӗсӗнтерсе илнӗ те, ӑна хирӗҫ: — Апла пулсассӑн, ӑсӗ ҫук… — тесе хунӑ.

Маякин прищурил глаза и ответил: — Ума, значит, нет…

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ну-и ухмах та иккен этем ҫамрӑк чухне! — шӑппӑнрах каласа янӑ Маякин.

— Ну и глуп же человек в своей юности! — негромко воскликнул Маякин.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин хреснай ывӑлӗ ҫине пӑхса илнӗ те чӗнме пӑрахнӑ.

Маякин взглянул на крестника и умолк.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

А, батюшки! — уласа янӑ Маякин, аллисене хӑлаҫлантарса.

А батюшки! — завопил Маякин, всплескивая руками.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин тутисене чӑпӑлтаттарса илнӗ те, кичем сасӑпа тӑстарса: — Мӗнле ту-ун-ката эс! Мӗнле у-ухмах! — тесе персе янӑ.

Маякин чмокнул губами и унылым голосом пропел: — Какой ты ду-убина! Какой ду-урачина!

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗнле, кала-ха, парнесем час-часах паркалатӑн-и? — ахаллӗн, ҫав вӑхӑтрах чӗререн пек, ыйтнӑ Маякин.

Что, скажи, часто подарки делаешь ты ей? — просто и как-то задушевно спросил Маякин.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӗтмен ҫӗртен, ӗҫлӗ сӑмахне пӳлсе, ыйтнӑ Маякин.

— Неожиданно спросил Маякин, прервав деловой разговор.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакна илтсен, пӗтӗм чун-чӗрипе тарӑхнӑ Фома шӑлӗсене шатӑртаттарса илнӗ, аллисене йӗм кӗсйине тата шаларах персе чикнӗ, вара — Маякин патӗнчен тухса кайнӑ.

Возмущенный до глубины души, Фома стиснул зубы и ушел от Маякина, еще глубже засунув руки в карманы.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинӑн хулари хисеплӗ вырӑнне пула тата Атӑл ҫинче ун пӗлӗшӗсем нумаййине кура, ӗҫ питӗ шеплӗ пынӑ, анчах Маякин ӗҫ ҫине ҫавӑн пек ытла та вӗчӗрхенсе пӑхни — хреснашшӗ хӑйӗн хӗрне чӑнах та Фомана качча пама татӑклӑнах шут тытнӑ иккенне тата ытларах ҫирӗплетнӗ.

Благодаря значению Маякина в городе и широким знакомствам на Волге дело шло блестяще, но ревностное отношение Маякина к делу усиливало уверенность Фомы в том, что крестный твердо решил женить его на Любе.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин ҫине иккӗллӗн пӑхасси Фоман ҫирӗпленсех пынӑ.

Двойственное отношение к Маякину всё укреплялось у Фомы.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Аха! — куҫне хӗссе каланӑ Маякин.

— Ага! — прищурив глаз, сказал Маякин.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Каллех-ха кунта пурте мар… кӳленчӗке тӗпне ҫитиех ӑсса илеймен-ха! — ҫуйӑхнӑ Маякин, аллисемпе ҫӗкленӳллӗн хӑлаҫланкаласа.

— И еще не всё тут… еще не до дна лужа вычерпана! — воскликнул Маякин, одушевленно взмахивая рукой в воздухе.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Аха! — кӑшкӑрнӑ Маякин.

— Aга! — воскликнул Маякин.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома Маякин хӗрне юратман; каярах тата, хреснашшӗ Любӑна хӑйне качча пама шухӑш тытнине пӗлсен, вӑл унпа хирӗҫ пулассинчен те тарса ҫӳренӗ.

Фома не любил дочь Маякина, а после того, как он узнал от Игната о намерении крестного женить его на Любе, молодой Гордеев стал даже избегать встреч с нею.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин хула пуҫӗпе ҫуммӑн ларнӑ, вилкине вӑл сывлӑшра хӑвӑрттӑн ҫавӑркаланӑ, пичӗ ҫинчи пӗрӗнчӗкӗсене вылянтарса, пӗрӗн-кайӑн темӗскер калаҫнӑ.

А Маякин сидел рядом с городским головой, быстро вертел вилкой в воздухе и всё что-то говорил ему, играя морщинами.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ҫӳҫенсе илнӗ, анчах Маякин ӗнтӗ ун патне ҫитсе те тӑнӑ, вӑл, ӑна ҫанӑран туртса: — Апата каятӑн-и? — тесе ыйтнӑ.

Фома вздрогнул, но Маякин был уже около него и, дергая его за рукав, спрашивал: — Обедать едешь?

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней