Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Маякин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑн чул апатпа йӑлтах ӗшенсе кайса, ҫинӗ хыҫҫӑнах пурте ҫывӑрма выртнӑ, — вара Маякин килӗнче харлаттарни тата ыйӑх тӗлӗшпе вӑрӑммӑн сывлани ик-виҫӗ сехет хушши пӗр чарӑнмасӑр илтӗнсе тӑнӑ.

Разомлев от такого обеда— ложились спать, и часа два-три кряду в доме Маякина слышался только храп и сонные вздохи.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӑр кӑнтӑр тӗлӗнче, Маякин калашле, вӗсем «вырӑсла апат» тунӑ.

В полдень обедали— «по-русски», как говорил Маякин.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӗмсӗрскер, ачалӑх кӑмӑлӗ ыйтнине тума юратаканскер, вӑл кунӗ-кунӗпе Маякин хӗрӗпе пӗрле, Любӑпа теттесемпе вылянӑ; вӗсене, икӗ ачана, хайхи хурӑнташсенчен пӗри, чӗмсӗррӗн астуса тӑнӑ.

Молчаливый и настойчивый в своих детских желаниях, он по целым дням возился с игрушками вместе с дочерью Маякина — Любой, под безмолвным надзором одной из родственниц.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӳлӗмре пысӑк та илемсӗр кивӗ сӗтел ларнӑ, сӗтел хушшинчи тарӑн кресло ҫинче Маякин, чей ӗҫкелесе, «Московские ведомости» вулакаласа, кунӗ-кунӗпе ирттернӗ.

В каморке стоял большой, старый, уродливый стол, перед ним — глубокое кресло, и в нем Маякин сидел целыми днями, попивая чай, читая «Московские ведомости».

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шӑп ҫав картсем хушшинче ӗнтӗ Маякин тепӗр мӑшӑр куҫне, тепӗр тутине майлӑ вӑхӑт ҫитиччен пытарса усранӑ пек туйӑннӑ, майлӑ вӑхӑт ҫитсен, вӑл вара тӗнче ҫине йӑлтах урӑх куҫсемпе пӑхса, йӑлтах урӑх кулӑпа кулмалла пек туйӑннӑ.

Но за морщинами Маякин как бы прятал и глаза и губы, — прятал до времени, а когда оно наступит, Маякин посмотрит на мир иными глазами, улыбнется иной улыбкой.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Яков Маякин — лутра та ырхан, пӑрчӑкан пек йӑрӑ ҫын пулнӑ, вут-хӗм тӗслӗ хӗрлӗ сухалӗ унӑн савӑл пек шӳрекеленсе тӑнӑ.

Яков Маякин — низенький, худой, юркий, с огненно-рыжей клинообразной бородкой.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Яков Маякин кил-йышӗнче хӑйсӗр пуҫне, — арӑмӗ, хӗрӗ тата хурӑнташ хӗрарӑмӗсем пиллӗкӗн пурӑннӑ.

Семья Якова Маякина состояла из него самого, его жены, дочери и пяти родственниц.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин икӗ хутлӑ пысӑк ҫуртра пурӑннӑ.

Маякин жил в огромном двухэтажном доме.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмне чаплӑн пытарса, Игнат ачине тӗне кӗртнӗ, Фома ятлӑ хунӑ, унтан ӑна, чӗрине ыраттарсах, хреснашшӗ патне — Маякин килне усрама панӑ: Маякин арӑмӗ те шӑп ҫав кунсенчех ҫӑмӑлланнӑ пулнӑ.

Устроив жене пышные похороны, Игнат окрестил сына, назвал его Фомой и, скрепя сердце, отдал его в семью крестного отца Маякина, у которого жена незадолго пред этим тоже родила.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пуп валли ҫыртмалли хатӗрлӗр, Маякин кум патне чуптарӑр! —

Закуску попу приготовьте, за кумом Маякиным пошлите!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин ун ҫинчен ҫапла каланӑ:

Маякин говорил про нее:

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр Маякин анчах, ӑслӑ мыскараҫӑ этем, хӑш чух Натальйӑн пичӗ ҫине мӗлке евӗр палӑри-палӑрми кулӑ килтерме пултарнӑ.

Лишь Маякин, умница и балагур, порой вызывал на лице ее улыбку, неясную, как тень.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, ҫакна пӗлсен, хӑй ҫине хӗрес хывса илнӗ те, пӑртак шухӑша кайса, ҫавӑнтах Маякин кумне: — Мансӑрах тирпейлӗр, пурлӑха асту… — тесе ҫырса янӑ.

Он перекрестился, подумал и написал куму Маякину: «Хороните без меня, наблюдай за имуществом…»

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫапла-а, — тенӗ Маякин, йӑл кулса илсе.

— Н-да, — сказал Маякин, усмехаясь.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Шел пулӗ таканана? — ыйтнӑ Маякин.

— Жалко посуду-то, Игнат? — спросил Маякин.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗнле пек, Игнат, — ыйтнӑ Маякин, Гордеевӑн кумӗ, — ку пӑр капла сан хутаҫҫунтан пӗр вунӑ пинне хирсе каятех пулмалла?

— Что, Игнат, — спросил его кум Маякин, — выжимает лед-то у тебя из мошны тысяч десять, этак?

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней