Поиск
Шырав ĕçĕ:
Кунта кам чӗррине, кам виллине вӑл хӑй шухӑшласа туптӑр; вӑл семинаринче вӗреннӗ, эпӗ ун пек ӗҫсене… вӗлерсен те, нимӗн те пӗлместӗп.
Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.
Ӑна унта ҫырсассӑн, чӗррисем патне пулать, кунта ҫырсассӑн, вилнисем патне пулать…Ежели ее туда, то будет о здравии, ежели же сюда, то за упокой…
Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.
Сана кунта шуйттан ҫавӑрса арпаштарать.
Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.
Тӑхта-ха, Герасим кунта мӗнле-ха лекнӗ?
Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.
— Ку генерал пиччӗшӗн, вӑл нумай пулмасть кунта килнӗ.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
— Кунта нумайччен ыйтса тӑма та кирлӗ мар, — терӗ Очумелов.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
Кил-ха, савнӑ ҫыннӑм, кунта!
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
— Мӗншӗн кунта?
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
— Мӗн пирки ку кунта? — тесе ыйтать халӑх хушшинелле шӑтарса кӗрсе Очумелов.— По какому это случаю тут? — спрашивает Очумелов, врезываясь в толпу.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
«Паллах, кунта кичемлӗх текен вараланчӑк шӑпӑр шӑлса пуҫтарнӑ ҫак ирсӗрсем хӑйсен пророкӗсенчен те мӑшкӑлласа кулма пултараҫҫӗ, — ҫапла илтнӗччӗ эпӗ асатте-слонсенчен.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Кунта ҫынсене Тамӑк кӑтартаҫҫӗ; Тамӑкра йӗркесем ҫирӗп, асаплантармалли мелсем нумай тӗрлӗ, унта ҫынсене, хӑйсемшӗн тунӑ таса законсене пӑсакан ҫынсене кӗтеҫҫӗ…
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Ҫуртсенче те ҫынсене каллех киленӗҫсем кӗтеҫҫӗ, анчах кунта ҫав киленӗҫсем урӑхла, вӗсем ҫынна вӗрентеҫҫӗ.Внутри здания людей ждут тоже наслаждения, но они серьезны, они воспитывают.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Арҫынсенчен нумайӑшӗ кунта хӑйсен арӑмӗсемпе, ачи-пӑчисемпе тухнӑ та хӑйсене хӑйсем ҫемйисене ырӑ тӑвакансем пек туяҫҫӗ: кур — ҫемйисене вӗсем ҫӑкӑр ҫеҫ мар параҫҫӗ, куҫа йӑмӑхтаракан тӗлӗнмелле япаласем те кӑтартаҫҫӗ.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Ҫутӑ тени ҫынна, суккӑрлатса: — Кил кунта! — тесе чӗнет.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Анчах ҫак хулара кантӑкран туса лартнӑ читлӗхсенчи ҫутӑ ҫине пӑхатӑн та — кунта вӑл та, ытти пур япаласем пекех, чуралӑхра иккенне ӑнланса илетӗн.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Ҫав ҫуртсем хушшинче, унта та кунта, ҫав тупӑксенчи хурлӑха ҫӗр-хута сыхлама тӑратнӑ тӗлӗнмелле хӑрушӑ тискер кайӑксен сарӑ куҫӗсем пек, ҫутӑсем мӗлтлетсе хыпса илеҫҫӗ.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Ҫынсен туйӑм-сисӗмӗ, вӗсем шухӑшлани палӑрать кунта.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Кунта ҫыннӑн выҫӑпа аптранӑ, тунсӑх пуснӑ сӑн-пичӗ курӑнать.Здесь у человека есть лицо — голодное, возбужденное, тоскующее.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Кунта, ҫак урамсенче, ҫын пурри палӑрать, унӑн ҫилӗллӗ, хаяр та тавӑрас шухӑшпа ҫивӗчленнӗ сасси илтӗнет.Здесь, в этих улицах, человек заметен, слышен его голос, озлобленный, раздраженный, мстительный.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Вӗсем йӗри-таврари пурнӑҫ пӗр тӗлсӗр иртсе пынине хӑнӑхнӑ ӗнтӗ, кунта тӗллев пурах, тесе шухӑшлама хӑнӑхнӑ.Привыкли к этим стремлениям без цели, привыкли думать, что тут есть цель.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.