Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Володьӑна (тĕпĕ: Володя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Илья Николаевич Мария Александровна ҫине пӑхса илчӗ те Митьӑна пӗрле илсе кайма хушса Володьӑна кӑшкӑрчӗ.

Илья Николаевич взглянул на Марию Александровну и крикнул Володе, чтобы он взял с собою Митю.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ачасем Сашӑна асли вырӑнне хуни, ӑна ашшӗ ячӗпех чӗнни Володьӑна килӗшет.

Володе нравится, что мальчишки тоже признают в Саше старшего и называют его по имени и отчеству.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ку кӗнекене Володьӑна лайӑх вӗреннӗшӗн парнеленӗччӗ.

Которую Володя получил в подарок за успехи и учении.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Маняша вӗсене ката-ката пӗрне Ольӑна, теприне Володьӑна, виҫҫӗмӗшне Митьӑна, тӑваттӑмӗшне вара ҫурмалла хуҫать:

Маняша отламывает и протягивает одну Оле, другую — Володе, третью — Мите, а четвертую разламывает пополам:

Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Саша Аньӑпа Володьӑна хулпуҫҫийӗсенчен тытрӗ те хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ, унтан, пӗрин ҫинчен теприн ҫине пӑха-пӑха, пӑлхансарах каларӗ:

Саша, обхватив за плечи Аню и Володю, привлек к себе и, переводя глаза с одного на другого, взволнованно ответил:

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Саша Володьӑна ҫул ҫинче мӗн курнине тата Карпейран мӗн илтнине каласа кӑтартрӗ.

Саша поведал Володе о том, что они видели по дороге и слышали от Карпея.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володьӑна хамӑрпа илменни аван-ха, — терӗ Аня туратпа сулкаласа.

— Хорошо, что Володю с собой не взяли, — сказала Аня, обмахиваясь веткой.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ямшӑк, лашусене чар, ҫуна ҫинчен хӗрача ӳксе юлчӗ, — Володьӑна хулпуҫҫинчен тӗккелет амӑшӗ.

— Ямщик, остановите лошадей, девочка из саней выпала, — тормошит мама за плечи Володю.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн вӑл Сашӑпа шахматла выляма ларать, Аньӑпа амӑшӗ ребуссем шутласа пуҫне ҫӗмӗреҫҫӗ, Володьӑна ҫывӑрма яраҫҫӗ.

После ужина он сядет с Сашей играть в шахматы, Аня с мамой будут решать головоломные ребусы, а Володю пошлют спать.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ман шутпа, Володьӑна аслисен шутне картма та юрать, — каларӗ Саша.

— По-моему, Володю пора зачислить в старшие, — рассудил Саша.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сашӑпа Володьӑна кухньӑпа лаша вити патӗнче тата сад варринче ӳсекен кутамас хурамасем килӗшрӗҫ.

Саше и Володе понравились раскидистые вязы, что росли у кухни, возле конюшни и в центре сада.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Килне хӑй пыманшӑн, ҫапла тупӑннӑшӑн Володьӑна намӑс пулчӗ.

И Володе стало стыдно, что он «нашелся», а не пришел домой сам.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗчӗкскерсем иккӗшӗ те вӑрт-варт, вӗсене, уйрӑмах Володьӑна, асӑрхаса ҫитерме ҫав тери йывӑр.

Оба быстрые, шустрые, не ходят, а летают; глаза устанут следить за ними, особенно за Володей.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Каҫхи апат ҫисех кай, — сӗнет Володьӑна Надежда Самойловна, Саша хӑй валли ҫӗнӗ туссем хӑвӑрт тупнишӗн савӑнса.

— Поужинай вместе с нами, — предлагала Володе Надежда Самойловна, которая была довольна, что Саша так быстро заимел новых друзей.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн шӑллӗне, Володьӑна, эпир акатуйӗнче Ильяспа пӗрле курнӑччӗ.

А с ее братом Володей мы уже знакомы — видели его вместе с Ильясом на агатуе.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫитет чуна чӑрмалама! — чӑтаймарӗ Соколов, хӑйпе юнашар тӗлӗрсе пыракан Володьӑна вӑратса.

Хватит душу травить! — не выдержал Соколов, разбудив дремавшего рядом с ним Володю.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Эс вара мӗскер пит савӑнан? — пӳлтӗм эпӗ Володьӑна.

— А чему ты так радуешься? — упрекнул я Володю.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир, Лигницран таврӑнсан, чи малтан Володьӑна тӗл пултӑмӑр.

Мы вернулись из Лигница, и первым нам встретился Володя:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Тепӗр тесен, Клавӑпа иксӗмӗр ҫакнашкал ҫурални лайӑх та пулчӗ-и, тен, — малаллах калаҫрӗ вӑл, Володьӑна итлемесӗр пирӗн ҫинелле пӑхса.

— А глядишь, и лучше, что мы с Клашей такими уродились, — продолжала она, не слушая Володю и уже обращаясь ко всем.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Саша ӑна — Володьӑна — хӗрачаран каҫару ыйтма хушнӑ, анчах лешӗ шӳтлекелесех ирттерсе яма тӑрӑшнӑ.

Саша потребовал, чтобы Володя извинился, но тот забалагурил и пытался свести все к шутке:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней