Поиск
Шырав ĕçĕ:
Илья Николаевич Мария Александровна ҫине пӑхса илчӗ те Митьӑна пӗрле илсе кайма хушса Володьӑна кӑшкӑрчӗ.Илья Николаевич взглянул на Марию Александровну и крикнул Володе, чтобы он взял с собою Митю.
Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Ачасем Сашӑна асли вырӑнне хуни, ӑна ашшӗ ячӗпех чӗнни Володьӑна килӗшет.Володе нравится, что мальчишки тоже признают в Саше старшего и называют его по имени и отчеству.
Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Ку кӗнекене Володьӑна лайӑх вӗреннӗшӗн парнеленӗччӗ.
Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Маняша вӗсене ката-ката пӗрне Ольӑна, теприне Володьӑна, виҫҫӗмӗшне Митьӑна, тӑваттӑмӗшне вара ҫурмалла хуҫать:
Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Саша Аньӑпа Володьӑна хулпуҫҫийӗсенчен тытрӗ те хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ, унтан, пӗрин ҫинчен теприн ҫине пӑха-пӑха, пӑлхансарах каларӗ:
Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Саша Володьӑна ҫул ҫинче мӗн курнине тата Карпейран мӗн илтнине каласа кӑтартрӗ.Саша поведал Володе о том, что они видели по дороге и слышали от Карпея.
Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Володьӑна хамӑрпа илменни аван-ха, — терӗ Аня туратпа сулкаласа.— Хорошо, что Володю с собой не взяли, — сказала Аня, обмахиваясь веткой.
Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Ямшӑк, лашусене чар, ҫуна ҫинчен хӗрача ӳксе юлчӗ, — Володьӑна хулпуҫҫинчен тӗккелет амӑшӗ.— Ямщик, остановите лошадей, девочка из саней выпала, — тормошит мама за плечи Володю.
Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Каҫхи апат хыҫҫӑн вӑл Сашӑпа шахматла выляма ларать, Аньӑпа амӑшӗ ребуссем шутласа пуҫне ҫӗмӗреҫҫӗ, Володьӑна ҫывӑрма яраҫҫӗ.
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Ман шутпа, Володьӑна аслисен шутне картма та юрать, — каларӗ Саша.— По-моему, Володю пора зачислить в старшие, — рассудил Саша.
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Сашӑпа Володьӑна кухньӑпа лаша вити патӗнче тата сад варринче ӳсекен кутамас хурамасем килӗшрӗҫ.Саше и Володе понравились раскидистые вязы, что росли у кухни, возле конюшни и в центре сада.
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Килне хӑй пыманшӑн, ҫапла тупӑннӑшӑн Володьӑна намӑс пулчӗ.И Володе стало стыдно, что он «нашелся», а не пришел домой сам.
Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Пӗчӗкскерсем иккӗшӗ те вӑрт-варт, вӗсене, уйрӑмах Володьӑна, асӑрхаса ҫитерме ҫав тери йывӑр.Оба быстрые, шустрые, не ходят, а летают; глаза устанут следить за ними, особенно за Володей.
Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Каҫхи апат ҫисех кай, — сӗнет Володьӑна Надежда Самойловна, Саша хӑй валли ҫӗнӗ туссем хӑвӑрт тупнишӗн савӑнса.
Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Унӑн шӑллӗне, Володьӑна, эпир акатуйӗнче Ильяспа пӗрле курнӑччӗ.А с ее братом Володей мы уже знакомы — видели его вместе с Ильясом на агатуе.
XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Ҫитет чуна чӑрмалама! — чӑтаймарӗ Соколов, хӑйпе юнашар тӗлӗрсе пыракан Володьӑна вӑратса.Хватит душу травить! — не выдержал Соколов, разбудив дремавшего рядом с ним Володю.
1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.
— Эс вара мӗскер пит савӑнан? — пӳлтӗм эпӗ Володьӑна.
1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.
Эпир, Лигницран таврӑнсан, чи малтан Володьӑна тӗл пултӑмӑр.
1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.
— Тепӗр тесен, Клавӑпа иксӗмӗр ҫакнашкал ҫурални лайӑх та пулчӗ-и, тен, — малаллах калаҫрӗ вӑл, Володьӑна итлемесӗр пирӗн ҫинелле пӑхса.
1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.
Саша ӑна — Володьӑна — хӗрачаран каҫару ыйтма хушнӑ, анчах лешӗ шӳтлекелесех ирттерсе яма тӑрӑшнӑ.Саша потребовал, чтобы Володя извинился, но тот забалагурил и пытался свести все к шутке:
1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.