Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Бяла (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Бяла Черквара халь мӗн сӑмахлаҫҫӗ? — тесе ыйтрӗ вӑл.

— Ну, что там слышно, в Бяла-Черкве? — спросил он.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ӗнер кӑна Бяла Черквара пулни ҫинчен пӗлнӗ Бойчо савӑнсах кайрӗ.

Бойчо обрадовался, узнав, что Рачко еще вчера был в Бяла-Черкве.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рачко кӗске ӑслӑрах пулнӑ пирки Бяла Черквара та, ытти ҫӗрте те мӗн тума хатӗрленнине тӗшмӗртсех кайман.

По простоте своей Рачко не понимал ни того, что готовится в Бяла-Черкве, ни того, что происходит в других местах.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рачко ӗнер Бяла Черкваран тухса тӗрӗксен Рахманлари ялне кӗпе-тумтир юсамалли ӗҫ шырама тухса кайнӑ-мӗн; ҫак ӗҫпе Бяла Черквари чухӑнсенчен нумайӑшӗ кӑшт укҫа йӳнеҫтереҫҫӗ.

Рачко вчера вышел из Бяла-Черквы и отправился в турецкое село Рахманлари, намереваясь искать работы по починке одежды; эта свободная профессия доставляла скудный заработок многим бяло-черковским беднякам.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черквара чухне, Бойчопа кӗске вӑхӑтлӑха ҫеҫ курнӑҫса калаҫкаланӑ хушӑра, Кандов хӑйне ӑшшӑн-ӑшшӑн пӑхни ҫинчен, ӑна ҫавӑнтах ҫуртран сивӗтсе ярасси ҫинчен Огнянова каласа кӑтартма вӑл асне те илмен.

В короткие часы свидания с Бойчо в Бяла-Черкве у нее не было времени да как-то и в голову не пришло рассказать ему о странном ухаживании Кандова и объяснить, почему она не решилась отказать ему от дома.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

 — Кандов господин, юри йыхрав чӗнтерсе янипе Бяла Черкваранах килсе ҫитнӗшӗн сире мӗнле тав тӑвасса пӗлсе те ҫитерейместӗп ӗнтӗ…

 — Господин Кандов, не знаю, как и отблагодарить вас за то, что вы соизволили откликнуться на приглашение и приехали из самой Бяла-Черквы…

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула хӗрринчи хӑй ялан чарӑнакан ҫурта кӗрсенех ӑна Бяла Черкваран пынӑ ҫырӑва тыттарчӗҫ, вара вӑл урӑх никампа курнӑҫмасӑр хӑвӑртрах Рада патне ҫитме васкарӗ.

Но как только Огнянов зашел в тот дом на окраине города, где обычно останавливался, ему передали письмо из Бяла-Черквы, и он, ни с кем больше не повидавшись, поспешил к Раде.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь Огнянов Бяла Черквана васкать, палӑртнӑ вӑхӑт ҫитиччен унта хатӗрленес ӗҫе туса пӗтересшӗн те майӑн пӗрремӗшӗнче пӑлхав ялавӗ ҫӗклесшӗн.

Теперь Огнянов торопился в Бяла-Черкву, чтобы в течение нескольких дней, остающихся до этого срока, закончить там подготовку и поднять знамя восстания в назначенный день.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку ӗнтӗ пӗлтӗрех — Огнянов Бяла Черкваран тарса кайсан нумай та вӑхӑт иртмерӗ — ҫавӑн чухне пулчӗ.

Это случилось в прошлом году, вскоре после бегства Огнянова из Бяла-Черквы.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Бяла Черкваран хӗвелтухӑҫнелле утрӗ те Балкан тӑвӗнчен темӗн чухлӗ кӗрленкӗпе шавласа-кӗрлесе анакан шыв патне ҫитрӗ.

Он держал путь на восток от Бяла-Черквы и дошел до реки, что течет с Балканских гор, низвергаясь бесчисленными водопадами…

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хулари икӗ паллӑ ҫын ҫапла калаҫнӑ хушӑра, вӗсене асӑрхантарсах каймасӑр комитет членӗсем тата темиҫен пыра-пыра кӗчӗҫ, вӗсем те ҫула майӑн чарӑннӑ иккен, Бяла Черквари пӗр лупас айӗнче тупӑ мӗнле тунине курма кӗнӗ.

Во время этой беседы двух именитых горожан во двор, не привлекая их внимания, вошло несколько членов комитета; они тоже мимоходом завернули сюда, чтобы полюбоваться на пушечную мастерскую бяло-черковского Круппа.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӑлхав хускатнӑ чух пӗр саманта ҫеҫ тытӑнса тӑрас пулсан та Бяла Черквана калама ҫук намӑс пулать! — терӗ Мичо бай.

— Стыд и срам будет для Бяла-Черквы, если она хоть на миг замешкается с восстанием! — горячо воскликнул Мичо.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ кирек мӗнле кӑна пултӑр та, Бяла Черква хатӗрех тӑмалла.

Как бы то ни было, Бяла-Черква должна быть готова».

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Таврара пур енче те тӗрӗк ялӗсем, Бяла Черква вӗсемшӗн шур илнӗ куҫ пек туйӑнать…

Опоясанная со всех сторон этими селами, Бяла-Черква уже теперь была для них, как бельмо на глазу…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй ҫапах та Бяла Черква халӑхӗ Стрем йӑлӑмӗнчи тӗрӗксен йышлӑ ялӗсенчен пыракан башибузуксене хирӗҫ пикенсе кӗрешме пӗтӗмпе хатӗр пулмалла тесе шутлатчӗ.

Но он считал, что Бяла-Черква должна быть готова отразить башибузуков, которые грозили хлынуть в нее из многочисленных турецких сел Стремской долины.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черквана революциллӗ ҫулӑм хыпса илсен, вӑл аяккинчен кӑна пӑхса тӑма пултараймарӗ…

Когда Бяла-Черкву охватило революционное брожение, он не смог долго оставаться бесстрастным, сторонним наблюдателем…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Садсем сим илчӗҫ; сывлӑмпа пӗркеннӗ шӑлан чечекӗсем мамӑкланса хӗрелнӗ; ҫулҫӑпа хупӑрланнӑ улмуҫҫисем юр пек шурӑ чечекпе тумланнӑ та, Бяла Черква ҫурчӗсене уяври пек кӑтартса, мухтавлӑ илем кӗртсе тӑраҫҫӗ; таврара шӑпчӑк юрри чарӑна пӗлмест, чӗкеҫсем, мӑшӑрӑн-мӑшӑрӑн сӑнӑ пек вӗҫсе иртсе, уҫӑ сывлӑшра хӗвелпе те ирӗклӗхпе савӑнаҫҫӗ.

Сады благоухали; раскрывались румяные лепестки росистых роз; плодовые деревья в буйно разросшейся листве, в торжественном уборе из белоснежных цветов украшали все бялочерковские дворы, придавая им праздничный вид; пели соловьи, ласточки с оглушительным щебетом стрелой пронизывали пространство, упиваясь воздухом, солнцем и свободой.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черквана эпӗ пӑлхав хускатма кӑна таврӑнатӑп…

В Бяла-Черкву же я вернусь лишь для того, чтобы поднять восстание…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗҫӗм пур унта, Бяла Черквара мана вӑрахчен пулма юрамасть.

У меня там дело, да и нельзя мне долго оставаться в Бяла-Черкве.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бойчо вара хӑй Бяла Черкваран тарса кайнӑ кунран пуҫласа мӗн курнине пӗтӗмпе каласа пама тытӑнчӗ.

И Бойчо рассказал Раде обо всех своих приключениях со дня бегства из Бяла-Черквы.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней