Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫывхаракан (тĕпĕ: ҫывхар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫуталса ҫывхаракан кун вӗсен пурнӑҫӗнче вара татӑклӑ кун пулма кирлӗ.

А дню, который уже подкрадывался к ним в окна, предстояло стать решительным в их жизни.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Эпӗ ку, — пӗлтерчӗ ҫывхаракан ҫын.

Помоги переводом

Пуху // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Анчах ҫывхаракан инкеке тытса чарма унӑн ниепле те халӗ ҫитмест.

Но остановить надвигающуюся беду он не в силах.

«Маннӑ» ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ятман ӑна та курмасть, вӑл кунталла ҫывхаракан юланут ҫине тинкерет.

Помоги переводом

X // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫывӑхрах шӑнкӑрав сасси илтӗнсе кайнӑран мӑрсасем кремльтен тухса пасаралла утма тӑнӑ ҫӗртен чарӑнчӗҫ те хӑйсем патне ҫывхаракан юлан утсен ушкӑнне кӗтме пуҫларӗҫ.

Помоги переводом

10. Тепӗр Гирей // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Ан пыр! — ҫухӑрса ячӗ иҫник алӑк патне ҫывхаракан Урасмет ҫулне пӳлсе, хӑй ҫавӑнтах йӗнӗрен кукӑр хӗҫ туртса кӑларчӗ.

Помоги переводом

21. Мӑрса арӑмӗ хӗр парать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен хӑвӑрттӑн ҫывхаракан сасӑ илтрӗ, ҫаврӑнса пӑхрӗ те — автомобиль; пассажирӗсем — юнашар ларса пыракан арҫынпа хӗрарӑм.

Немного погодя услышала она догоняющий быстрый звук и, обернувшись, заметила автомобиль, пассажирами которого были мужчина и дама, сидевшие рядом.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӑл хумханать тата кӑмӑлсӑр пулин те — темӗскер, вӑрттӑн йӑпшӑнса ҫывхаракан ҫыннӑн сасӑсӑр утӑмӗсем евӗрскер, ӑна тӳррӗн тата ҫирӗппӗн хуравлама хистерӗ:

Хотя была она взволнована и расстроена, нечто, подобное едва слышным шагам подкрадывающегося человека, внушило ей прямой и твердый ответ.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Пӗррехинче вӑл пытанса выртнӑ тӗм патне хӳрине тӑсса ҫывхаракан, — ку халь-халь сикессе пӗлтерет, — арӑслана персе пӑрахнӑччӗ.

Раз он убил льва, заглянувшего к нему в кустарник с вытянутым хвостом, что указывало на возможный прыжок.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ушкӑн тӳрех пысӑкланчӗ, халӗ вӑл залра чи йышли; чӗрем хыттӑн тапма пуҫларӗ — ҫав ҫынсем патнелле ҫывхаракан Эстампа куратӑп; пачах кӗтмен ҫӗртен килсе лекнипе вӑл куҫ кӗскирен е сывлӑшран тухрӗ тейӗн.

Группа сразу увеличилась, став самой большой из всех групп зала, и мое сердце сильно забилось, когда я увидел приближающегося к ней, как бы из зеркал или воздуха, — так неожиданно оказался он здесь, — Эстампа.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Вӑт еплерех пулса тухрӗ! — терӗ чупса ҫывхаракан Босс ҫинелле аптӑравлӑн пӑхса.

— Вот как пошло дело! — сказал он, в замешательстве оглядываясь на подбегающего Босса.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Мӗнех вара, халех ватта хыватӑн? — тесе шӑнса пӑсӑлнӑ хӑрӑлтатакан сассипе кӑшкӑрса ячӗ ҫывхаракан Малыгин.

— Что пристариваешься? — хриплым простуженным голосом гаркнул подходивший Малыгин.

XV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ васкасах пӳрт хыҫӗнчен сиксе тухрӑм та, ҫӗлӗке ҫӳлелле ывӑтса, ҫывхаракан юлташсене саламласа темӗнле сӑмахсем кӑшкӑрса ятӑм.

Я поспешно выскочил из-за избушки и, подбрасывая шапку, заорал что-то, приветствуя подходящих товарищей.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Карта патнелле ҫывхаракан юлан утҫӑ негрӑн канӑҫне те, юррипе тепӗр ӗмевне те татрӗ.

Всадник, подъезжавший к изгороди, лишил негра спокойствия, песни и очередной затяжки.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пенкаль тимӗрҫӗ лаҫҫин урати ҫинче тӑрать, сулахай аллинче — йывӑр хурҫӑ тӑрӑх; ҫывхаракан Брайда курсан сӑнне кӑмӑллӑ кулӑ витрӗ.

Пенкаль стоял на пороге кузницы, с тяжелой полосой в левой руке и, заметив приближающегося Брайда, приветливо улыбнулся.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Ҫичӗ фут ҫӳллӗш, Юпитер пек хитре, хӑй патне ҫывхаракан кашни ҫынна ҫунтарма пултаракан куҫсем…

Ростом семь футов, красивый, как Юпитер, с глазами, обжигавшими каждого, кто приближался к нему.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Шавлӑ вилӗмпе пӗтме тӗв турӗ те — ҫывхаракан ушкӑнра пуринчен те нумайрах шакӑртма ҫакса тултарнӑ шур сухала куҫӗсемпе шыраса тупрӗ.

Решив умереть шумно, он быстро отыскал глазами наиболее почтенного, увешанного погремушками старика.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Алӑк леш енчен темӗн ҫинчен шухӑшланӑн, хуллен ҫывхаракан ҫын утнӑ сасса Гелли те илтрӗ.

Звук медленных, за дверью, шагов, приближающихся как бы в раздумьи, был слышен и Гелли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кил хуҫи вӑтам пӳллӗ, тӗреклӗ, ҫитмӗлсене ҫывхаракан старик пулчӗ.

Помоги переводом

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ассоль тинех куҫӗсене уҫма хӑю ҫитерчӗ те — шлюпка чӳхенӗвӗ, хум йӑлтӑртатӑвӗ, хӑватлӑн ҫаврӑнса ҫывхаракан «Вӑрттӑнлӑх» борчӗ пӗтӗмпех тӗлӗкле туйӑнаҫҫӗ; шывпа ҫутӑ ҫак тӗлӗкре стена ҫинчи хӗвел пайӑркисем евӗр чӳхенсе-ҫаврӑнса выляҫҫӗ.

Когда Ассоль решилась открыть глаза, покачиванье шлюпки, блеск волн, приближающийся, мощно ворочаясь, борт «Секрета», — все было сном, где свет и вода качались, кружась, подобно игре солнечных зайчиков на струящейся лучами стене.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней