Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пыратчӗ (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан-кунтан чышӑнса, — мӗншӗн тесен хамӑн шухӑшӑмсене пуҫӗпех путса утатӑп, — юлашкинчен тӑна кӗтӗм, залран иртсе пусма ҫине тухрӑм, урама лекес тӗллевпе айккинчи алӑкпа анма пуҫларӑм та Дези асӑма килчӗ: сехет каялла кӑна вӑл та ҫак картлашкапа пыратчӗ, кӗпин шерепине шухӑшлӑн турткалатчӗ; эпӗ ӑна йӑвашшӑн, пӗтӗм чунран ырӑ каҫ сунтӑм.

Получив град толчков, так как шел всецело погруженный в свои мысли, я, наконец, опамятовался и вышел из зала по лестнице, к боковому выходу на улицу, спускаясь по ней, я вспомнил, как всего час назад спускалась по этой лестнице Дэзи, задумчиво теребя бахрому платья, и смиренно, от всей души пожелал ей спокойной ночи.

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пӗвӗ-кевтипе ҫӳлех мар ҫак хӗрарӑм шӑкӑлт-шӑкӑлт тутарса хула пасарне кашни кунах пӗр вӑхӑтра, ир кӳлӗм, пырса кӗретчӗ, тӳрех чечек сутакансем патне пыратчӗ.

Помоги переводом

I // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Илларион Тудирякович ҫамрӑк таврапӗлӳҫӗ сен кружокне ҫуллен ертсе пыратчӗ.

Помоги переводом

Аслӑ ҫул // Валери Туктар. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 5 стр.

Нинан килӗнче арҫын алли пулман, ҫавӑнпа вӑл тӑтӑшах хреснашшӗ — Тихон Николаевич Кириллов патне пулӑшу ыйтма пыратчӗ: «Хреснатте, каллех мӑрье ишӗлчӗ, пырса туса параймӑн-ши?» — тесе йӑлӑнатчӗ.

Помоги переводом

Хӗрарӑм шӑпи // Нина Ратаева. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 4 стр.

— Таврӑннӑ чухне учӗ утса пыратчӗ, ку — пӗрер сехет иртсен.

Назад она ехала шагом, это было не позже, как через час.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Эпӗ кӗнӗ самантра Дюрок сӑмахне вӗҫлесе пыратчӗ.

Когда я вошел, Дюрок доканчивал свою речь.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Федя командинчи вӗреннӗ лашасем кӗҫенместчӗҫ, йӗнерсем ҫумне ҫыпҫӑнса ларнӑ юланутҫӑсем те пӑшӑлтатмастчӗҫ: Федя хӑй разведка пуҫӗнче пыратчӗ, хӑйӗн пушкӑрт лашин лапсӑркка ҫилхи ҫумнелле пӑртакҫӑ пӗшкӗнерех парса, курӑксен хушшинче муталанса ҫӳрекен мӑнтӑр шӑна патнелле яшӑлтатса пыракан калта евӗрлӗ пынӑ пекех туйӑнатчӗ.

Не ржали Федины приученные кони, не шушукались приросшие к седлам всадники; сам Федя впереди разведки, немного пригнувшийся к косматой гриве своего иноходца, был похож на хищного ящера, упругими скользящими изгибами подбирающегося к запутавшейся в траве жирной мухе.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫак Жанет типӗтнӗ тарань пулӑ евӗрлӗскер питех те ырханччӗ, сӑмси ҫинче куҫлӑх пурччӗ, ял урамӗпе утса пынӑ чухне, тислӗк шӑршипе пуҫӗ ыратасран, сӑмсине тутӑрпа хупласа пыратчӗ.

А была та Жанет похожа на сушеную тарань: тощая, очки на носу, и когда идет, бывало, по деревне, то платком нос прикрывает, чтобы, значит, от навозного духу голова не заболела.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унӑн кӑлтӑкӗсенчен пӗри — япалана тулашӗнчен кӑна пӑхма юратни пулнӑ, унӑн лашине пӗтӗмпех хӗрлӗ хӑюсемпе эрешлесе пӗтернӗ, унӑн шпорӗсем (вӗсене вӑл ӑҫтан кӑна тупнӑ-ши, музейран пулӗ) авӑнчӑкскерсем тата шӑлӑллӑ — ун йышши шпорсене эпӗ картинӑсем ҫинче, вӑтам ӗмӗрти рыцарьсем ҫинче анчах курнӑччӗ; никелпе витнӗ вӑрӑм хӗҫҫи ҫӗре тивсе пыратчӗ, маузерӑн йывӑҫ йӗнни ҫине: «Эпӗ вилӗп, анчах эсӗ те ҫӗлен-калта пӗтӗн!» тесе ҫырнӑ девизлӑ пӑхӑр лаптӑкӗ ҫыпӑҫтарса лартнӑччӗ.

Одной его слабостью была любовь к внешним эффектам: конь был убран красными лентами, шпоры (и где он их только выкопал, в музее, что ли?) были неимоверной длины, изогнутые, с зубцами, — такие я видел только на картинках с изображением средневековых рыцарей; длинный никелированный палаш спускался до земли, а в деревянную покрышку маузера была врезана медная пластинка с вытравленным девизом: «Я умру, но и ты, гад, погибнешь!»

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тимка шӑнчас кайӑк пек шӑхӑркаласа утса пыратчӗ.

Тимка шел, насвистывая дроздом.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӗррехинче эпӗ унӑн тачка кӗлеткине шутсӑр тӗсесе сӑнарӑм ахӑр, — вӑл картишре автанла мӑнаҫлӑхпа утса пыратчӗ, эпӗ хамӑн ӗҫе тӑваттӑм; сасартӑк ман пата чупса пырса вӑл кӑшкӑрашма тытӑнчӗ: эпӗ ӑна пуҫ тайса сывлӑх сунмарӑм имӗш.

Однажды я пристально осмотрел его плотную фигуру, шагавшую по двору с петушиной важностью, и продолжал заниматься своим делом, как вдруг, подбежав ко мне, он стал кричать, почему я ему не кланяюсь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Пӗр кунхине вӑл ҫуллахи бульварпа пыратчӗ.

Он шел однажды по весеннему бульвару.

Дуэль // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 318–320 с.

Ҫав вӑхӑтра картишпе Нерра иртсе пыратчӗ: хӑй тӗллӗн кулса, хӗвел пек йӑлкӑшса, капӑр кӗпепе, ҫамрӑклӑхпа пуянскер.

В это время через двор прошла Нерра, улыбаясь себе, в солнце и ярком платье, богатая молодостью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Эпир ҫырса кӑтартакан сцена вӑхӑтӗнче-и, тен, кӑшт каярахпа-и, урампа пӗр ҫын — яп-яка хырӑннӑ, чӗре куҫлӑ господин — иртсе пыратчӗ.

Около того времени, но, стало быть, немного позже описанной нами сцены, по улице шел прохожий — гладко выбритый господин с живыми глазами.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пӗр енчен эрехпе, тепӗр енчен вӗчӗрхенӳпе вӗриленнӗскер — суту-илӳ ҫак авӑкра пӗр-пӗрне кӳрентернӗ евӗрлӗ шая ҫитсе пыратчӗ.

В тот момент, когда торг, подогретый, с одной стороны, вином, с другой — раздражением, принял подобие взаимных наскоков.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Гелли ҫак хушӑра ҫыран хӗрринче уткаласа ҫӳретчӗ, Нок чарӑннӑ тӗм ҫумӗпе ӑнсӑртран иртсе пыратчӗ.

Гелли в эту минуту расхаживала по берегу и случайно проходила мимо кустов, где стоял Нок.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Пурте йӗркеллех пыратчӗ, анчах, малтан калаҫса татӑлнӑ пек, Ехрем ӳсӗркелесе илсен, Варламов хӗсӗк кӑмака хыҫӗнчен ниепле те хӑвӑрт тухаймарӗ.

Помоги переводом

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ачи унашкал усал пулас ҫук, ҫитменнине, хӑех ертсе пыратчӗ юлташлӑха…

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Антунӑн пурнӑҫӗ ҫапла йӗркеленсе кайнӑччӗ, чип-чиперех хӑй еккипе пыратчӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫак вӑхӑтра Пантен, унӑн пулӑшуҫи, ӑшаланӑ пулӑ хунӑ турилкке йӑтса шканц тӑрӑх пыратчӗ; Грэя курсан вӑл капитан темӗнле урӑхлараххине асӑрхарӗ.

Его помощник Пантен шел в это время по шканцам с тарелкой жареной рыбы; увидев Грэя, он заметил странное состояние капитана.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней