Двуязычный корпус чувашского языка

Вара Тимур ҫӗҫӗ кӑларса вӑрӑм хулӑ касрӗ те вӗҫӗнчи туратне шӗвӗртрӗ.

Тогда Тимур вынул нож, срезал длинный прут, заострил на конце сучок.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫӑкӑрне ҫурмаран касрӗ ҫеҫ, ӑна варринчен тем япала шуррӑн курӑнни тӗлӗнтерсе ячӗ.

— Разрезавши хлеб на две половины, он поглядел в середину и к удивлению своему увидел что-то белевшееся.

I // .

Вӑл пӗр ывӑҫ тулӑ ҫавӑрса тытса ҫурлапа кӑчӑртаттарса касрӗ.

Схватила рукой пук стеблей, скрипяще врезалась в них серпом.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // .

Ҫывӑхрах Чумаков ирхи апат хатӗрлесе аппаланать: лагерьти пӗртен-пӗр чашӑка шывпа чӳхесе тӑкрӗ, пуҫламан ҫӑкӑра кӑкӑр ҫумне тытса тӑватӑ пӗр пек чӗлӗ касрӗ, кӑкшӑмран чашӑк ҫине сӗт ячӗ те, ҫӑра пӗҫернӗ вир пӑтти чӑмаккине ватса хӑтланнӑ май, Григорий ҫине пӑхса илчӗ.

Чумаков неподалеку готовил завтрак: он ополоснул единственную в лагере миску, прижав к груди буханку хлеба, отрезал четыре ровных ломтя, налил из кувшина в миску молока и, раскрошив комок круто сваренной пшенной каши, глянул на Григория.

XIV // .

Григорие пӑхни-качки кирлӗ те пулмарӗ: хӑех ҫӑкӑр касрӗ, куҫӗпе ухтарса, кӑмака чӗрҫинче тӑвар суланчи тупрӗ, хӑех иккӗмӗш турилкке салма антарчӗ.

А Григорий и не требовал внимания: сам отрезал хлеба, поискал глазами и нашел солонку на камельке печи, налил себе вторую тарелку лапши.

VIII // .

Сӗрмен урапа-тӑрантас кустӑрмисем чуна ҫурса ҫухӑрчӗҫ, тикӗтлемен ут хатӗрӗсен чӗнӗсемпе сӑран атӑ-пушмаксем типсе-кушӑркаса ҫуркаланчӗҫ, анчах пуринчен ытла тӑвар ҫукки хытӑ касрӗ.

Визжали на ходах и арбах неподмазанные колеса, сохла и лопалась без дегтя ременная упряжь и обувка, но скучнее всего было без соли.

V // .

Григорий, хывӑнмасӑрах, пуҫламан ҫӑкӑра пӗчӗк чӗлӗсем туса касрӗ, утсем патне сарайне тухрӗ.

Григорий, не раздеваясь, крупными ломтями порезал буханку хлеба, пошел в сарай к лошадям.

XXVIII // .

Мӗнле вӑл Христоньӑна ҫурӑм тӑрӑх туртса касрӗ!

Как он Христоню-то потянул вдоль спины!

II // .

Тилӗрсе кайнӑ Григорий вара хӑркӑлтӑк сасӑпа хӑрушла ирсӗр сӑмах персе ячӗ, лашине хиклетсе илсе, Христоньӑпа танлашрӗ, унӑн тарласа йӗвеннӗ ҫурӑмӗ тӑрӑх чӑпӑрккипе киленсех вирлӗн туртса касрӗ.

Тогда взбешенный Григорий прохрипел страшное матерное ругательство, гикнул на коня и, поравнявшись, с наслаждением рубнул плетью по мокрой от пота Христониной спине.

II // .

Ентешӗ ҫинелле пӑр пек сивӗ кӑвак куҫӗсемпе тӗллесе пӑхрӗ те кӗскен ыйтрӗ: «Ҫапӑҫса тӑрантӑн-и совет влаҫӗпе?» — унтан, вӑл мӗн каласса кӗтмесӗр, тыткӑна лекнӗ казакӑн виле сӑнӗ ҫапнӑ пичӗ ҫинелле пӑхмасӑр, тӳрех хӗҫӗпе туртса касрӗ.

Голубыми и холодными, как лед, глазами смотрел на станичника, спрашивал: «Поборолся с Советской властью?» — и, не дожидаясь ответа, не глядя на мертвеющее лицо пленного, рубил.

LXV // .

Григорий, хаяррӑн хиклетсе, утне купарчаран вут пек пӗҫертсе каймалла туртса касрӗ те, лаша пӗтӗм пӗвӗпе чӗтренсе илчӗ, хӑлхине вырттарса, хӑвӑртран хӑвӑрт Дон еннелле тапса сикрӗ.

От удара, обжегшего круп, от дикого гика конь дрогнул всем телом, заложил уши и, все больше набирая скорость, птицей понесся к Дону.

LXI // .

Застава начальникӗ урапа ҫинчен анма хушсан, вӑл учӗсене пушӑпа туртса касрӗ.

На приказ начальника заставы сойти с брички он ударил по лошадям кнутом.

LX // .

Чӑпӑркка еланеца ҫулла тӑхӑнакан симӗс кӗпе хулпуҫҫийӗ тӗлӗнчен ҫав тери вирлӗ пырса касрӗ.

Плеть с такой силой разрубила защитную летнюю рубаху на плече еланца.

LIV // .

Вӑл Иван Алексеевича тепре чӑпӑрккипе туртса касрӗ, питне шӑмми патӗнчен пуҫласа сарлака янах варринчи путӑкӗ таран ҫурса ячӗ.

Он ударил Ивана Алексеевича еще раз плетью, рассек ему лицо наискось от надбровной кости до крутого, с ямочкой посредине, подбородка.

LIV // .

Айӑпа кӗнӗ йӗкӗте хӑйӑр ҫине тӑсса пӑрахрӗҫ, йӗмне антарчӗҫ, Христоня, юрӑ ӗнӗрлесе, пекӗпе сарӑ мамӑклӑ кӑчкӑ кӑларнӑ чӗрӗ хулӑсем касрӗ, хӗнекенни Аникушка пулчӗ.

Провинившегося положили на песке, спустили штаны, Христоня перочинным ножом резал хворостины, покрытые желтыми пушистыми китушками, мурлыкая песню, а Аникушка порол.

XLVI // .

Лашан каҫӑртса хунӑ кӑпӑклӑ пуҫӗ хыҫӗнчен Григорий юланута хӑйне курмарӗ-ха, анчах ун аллинчи хӗҫӗн мӑкӑрӑлчӑк хӗррине тӗксӗм лаппине аванах асӑрхарӗ, Григорий пӗтӗм вӑйран чӗлпӗре туртса карӑнтарчӗ, хӗрлӗармеец сулса янӑ хӗҫе аяккалла сирсе, чӗлпӗрӗн сылтӑм енчи чӗнне кӑрӑн-кӑрӑн хытарчӗ, хырса тикӗсленӗ пӗкӗрӗлчӗк мӑй урлӑ хӗҫӗпе питӗ вирлӗ туртса касрӗ.

За вскинутой запененной конской мордой Григорий не видел еще всадника, но видел горбатый спуск шашки, темные долы ее, изо всей силы дернул Григорий поводья, принял и отвел удар, — забирая в руку правый повод, рубанул по склоненной подбритой красной шее.

XXXVII // .

«Ку вӗсене Петрошӑн пуҫласа тавӑрнӑ парӑм», — шухӑшларӗ вӑл, утне юртӑпа ярса; унтан лашана ним сӑлтавсӑрах чӑпӑрккипе купарчинчен туртса касрӗ те, чӑпӑркка вӗҫӗ пырса тивнӗ тӗлте шурӑрах йӗр хӑмпӑланса тухрӗ.

«Это им за Петра первый платеж», — подумал он, трогая рысью, и без видимой причины плетью выбил на крупе коня белесый вспухший рубец.

XXXV // .

Антипка Брех мана чӑпӑрккапа туртса касрӗ.

Антипка Брех плетью меня секнул.

XXVII // .

Вӑл сӗтел ҫине типӗтнӗ пулӑ ҫыххи кӑларса хучӗ, ҫӑкӑр касрӗ.

Он разложил звено вяленого сазана, отрезал хлеба.

I // .

Ҫулӑм пек хӗрлӗ сухаллӑ, хӑлхине кивелсе кайнӑ хура алка ҫакнӑ ватӑ казак сулахайра утса пыракан Бунчука ним сӑлтавсӑрах питӗнчен чӑпӑрккапа туртса касрӗ.

Бунчука, шагавшего слева, старик казак, с пламенно рыжей бородой и почерневшей от старости серьгой в ухе, без причины ударил плетью.

XXVIII // .