Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗн (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл улпут арчисенче мӗн пуррине пӑхса тухнӑ, унти япаласене хут ҫине ҫав тери тӗплӗн ҫырса палӑртнӑ та ӑна приказчик арӑмӗн аллине панӑ; унтан хӑйне кукамай тахҫанах парнеленӗ икӗ пурҫӑн кӗпепе авалхи мӑн тутӑра, асаттен ылтӑнпа капӑрлатса ҫӗленӗ ҫар мундирне, ӑна хӑйне панӑскере, туртса кӑларнӑ.

Она тоже разобрала барские сундуки и с величайшей отчетливостью, по описи, передала их приказчице; потом достала два шелковые платья, старинную шаль, подаренные ей когда-то бабушкой, дедушкин военный мундир, шитый золотом, тоже отданный в ее полную собственность.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑна пӳлӗмӗпе зал майӗпенех хӑнасемпе тулчӗҫ; вӗсем шутӗнче, ачасен вечерӗнче ялан пулнӑ пекех, темиҫе пысӑк ача та пур, хӑйсене вӗсем кил хуҫи арӑмӗн кӑмӑлне хӑварас мар тесе ҫеҫ ташласа савӑнма килнӗ пек тытаҫҫӗ.

Гостиная и зала понемногу наполнялись гостями; в числе их, как и всегда бывает на детских вечерах, было несколько больших детей, которые не хотели пропустить случая повеселиться и потанцевать, как будто для того только, чтобы сделать удовольствие хозяйке дома.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмӗн хӗрӳллӗ те чун-чӗререн тухакан сӑмахӗсем, асаилӳсене вӑратса, ун умне хӑйсем пӗрле пурӑннӑ чухнехи сӑнарсене кӑларса тӑратрӗ.

Горячие, страстные слова жены разбудили в нем воспоминания о жизни с ней.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пуху хыҫҫӑн хӑйсен пӳртне таврӑнсан, вӑл пӗр кӗтесе вырнаҫрӗ те куҫне хупрӗ, вара, ун умне арӑмӗн ҫыравӗ хура хӑма ҫине пурӑпа ҫырнӑ пек тухса тӑчӗ, ӑна вӑл ҫӗрӗмӗш хут та пӑшӑлтатса вуларӗ пулӗ ӗнтӗ.

Вернувшись с собрания, он забился в угол и закрыл глаза, перед ним отчетливо, словно написанное мелом на черной доске, встало письмо жены, и он в сотый раз стал шептать его наизусть.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Килте вара, кил ирӗклӗхӗпе савӑнса, хӑйӗн пуҫне юратнӑ арӑмӗн чӗркуҫҫи ҫине хурса, ҫапла каланӑ:

И тут, наслаждаясь свободой, он склонялся головой на колени любимой жены, говоря:

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Старик ҫулҫӑна кӑтартнӑ, ӑна судья арӑмӗн ури ҫине хурсан, ура шыҫҫи часах иртсе кайнӑ.

Показал старик, приложил к ноге жены судьи, и опухоль пропала.

Шыв урлӑ каҫаракан ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гарин-Михайловский Н.Г. Корея юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 32 с. — 27–30 с.

Тепӗр кунне судья арӑмӗн ури ҫав тери шыҫса кайнӑ.

На другой день и у нее так распухла нога.

Шыв урлӑ каҫаракан ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гарин-Михайловский Н.Г. Корея юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 32 с. — 27–30 с.

Вӑл ҫӗмренне туртса карӑнтарнӑ вӑхӑтра арӑмӗн чури, иртсе пынӑ май, ӑна хулран тӗртнӗ.

В то мгновение, однако, как он натянул свой лук, раба его жены, проходя, толкнула его.

Тӗл перекен ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гарин-Михайловский Н.Г. Корея юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 32 с. — 19–26 с.

Иккӗшӗ те Ленинградра вӗрентнӗ, анчах хула хыҫне тухса пурӑнасшӑн пулнӑ, мӗншӗн тесен хулара вӗсем арӑмӗн тӑванӗсем патӗнче пурӑннӑ та — хӑйсене лешсем кӳрентермен пулсан та — пурӑнма питӗ тӑвӑр пулнӑ ӗнтӗ.

Оба преподавали в ленинградской школе, но хотели перебраться за город, так как жили с ребенком у родителей жены, может быть и не в обиде, но в большой тесноте.

42 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ывӑлӗ ҫапла кулнине курчӗ те Чумкель, ун куҫӗ умне сасартӑк ҫав ылханлӑ кун хӑйӗнчен ӗмӗрлӗхе уйӑрнӑ арӑмӗн сӑнӗ тухса тӑчӗ; Тынэт каснӑ-лартнӑ амӑшӗ.

И в этой улыбке для Чумкеля вдруг ожило до последней мельчайшей черточки лицо жены, с которой его навсегда разлучили в тот давний проклятый день.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Таграт ӑна ҫын куриччен хулпуҫҫййӗнчен ҫупӑрла-ҫупӑрла илет, анчах хӑй ҫаплах-ха арӑмӗн тӑван аппӑшӗн ачи ҫинелле пӑхать.

Таграт незаметно гладил ее по плечу и все смотрел и смотрел на племянника.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӗпӗртесе кайнӑ Таграт арӑмӗн мулаххайӗ ҫинчи паса шӑлса тӑкрӗ те куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхса илчӗ:

Тронутый словами жены, Таграт осторожно стряхнул с ее малахая иней, заглянул ей в глаза.

Хӗрарӑм-сунарҫӑ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Арӑмӗн аппӑшӗпе пиччӗшне илсе кайнӑшӑн тавӑрать сана Таграт.

Таграт отомстит тебе за то, что ты похитил у Вияль сестру и брата.

Шамана хирӗҫ кайни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Амӑшӗ ӑна хӑварасшӑн пулман; анчах поручик ӑна кӑшкӑрса пӑрахнӑ та, эпӗ ку вырӑна Столыгин пулӑшнипе илтӗм, унӑн туслӑхне йывӑр кун валли упраса пурӑнас пулать, тесе, арӑмӗн кӑмӑлне хӑй майлӑ ҫавӑрнӑ.

Мать не хотела оставить его; но поручик прикрикнул и уговорил ее, основываясь на том, что место получил по ходатайству Столыгина и что его дружбу надо беречь на черный день.

III // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Петербургран таврӑннӑ чух, Лев Степанович хӑйӗн арӑмӗн тетӗшне хӑй патне пыма чӗннӗ, — чӑн-чӑн тетӗшне мар, ватӑ тетӗшне, старике, туркка вӑрҫи вӑхӑтӗнче пуҫран контузи пулнине.

Ехавши из Петербурга, Лев Степанович пригласил к себе дядю своей жены, не главного, а так, дядю-старика, оконтуженного в голову во время турецкой кампании.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Ан йӗр, Леонора, — ҫемҫен каланӑ Родриго арӑмӗн ҫӳҫӗсене аллипе шӑлса.

— Не плачь, Леонора, — мягко сказал дон Родриго и провёл рукой по волосам жены.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Яланах харкашса пурӑнакан, хӑнара-мӗнре вара ирӗксӗрех пӗр-пӗрне куҫран пӑхса ӑшшӑн кулма, кӑмӑллӑн калаҫма тивекен упӑшкипе арӑмӗн чӑлханчӑклӑхӗ мар-ха ку, урӑххи — ӑнсӑртран персе янӑ сӑмахпа, ӑнсӑртран килнӗ хусканупа хӑйсен хушшинчи темӗне, иккӗшӗ ҫеҫ пӗлме тивӗҫлине, ют ҫын умӗнче палӑртасран асӑрханни.

Это была не та скованность живущих в постоянных ссорах супругов, которые на гостях принуждены мило улыбаться друг другу и говорить всякие приятные слова, а другая, когда они чувствуют себя стесненно из-за боязни каким-то словом, каким-то неосторожным жестом выказать перед чужим человеком что-то такое в своих отношениях, о чем лучше знать только им двоим.

2 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Унӑн супӑнь кӑпӑклӗ мӑйӑхӗ арӑмӗн вут умӗнче хӗрелнӗ пичӗ ҫине сӗртӗннӗ самантра (ырӑ парать те, усал чарать тенӗ пек) алӑк крриик! туса уҫӑлать те, пӳрте Анюк кӗрсе тӑрать.

Помоги переводом

Чап // Сергей Мерчен. Ялав, 1957, 5(137)№, 24 стр.

Пӗри, столяр хӑйӗн арӑмӗн урине пуртӑпа касса татнӑ тенӗ, тепри, прачка виҫӗ ача харӑс ҫуратса панӑ тенӗ.

Один говорил, что столяр своей жене топором ногу отрубил; другой говорил, что прачка родила тройню.

XI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Пӗрре тата Машук шыв йӑтса пыракан столяр арӑмӗн урисем ҫумне пырса ҫапӑнчӗ.

Один раз Машка налетела на ноги столяровой жены, несшей воду.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней