Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗр сăмах пирĕн базăра пур.
Ҫӗр (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ачасен сассисем чарӑнсан, ура сасси илтӗнми пулсан, Федя ҫӗр ҫинчен тӑрса пуленкене патакпа шаккарӗ, ачасене шырама пуҫлани ҫинчен пӗлтерчӗ ӗнтӗ.

Когда голоса и топот ног стихли, Федя поднялся с земли и постучал палкой в полено, предупреждая всех что начинает поиски.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем урисене салтаҫҫӗ те тумтирӗсене хывса пӗр вӗҫӗмренех вӑрҫӑлла, лапталла, чышкӑлла (ҫӗр очко шутласа кӑлариччен) тата вуникӗ патакла выляҫҫӗ.

Разувались, снимали пиджаки и куртки и заводили бесконечные игры в войну, в лапту, в чижи на счет до ста очков, в городки на двенадцать фигур.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӗр пичӗ ешӗл симӗс пуставпа витӗнчӗ, тӑри те тӳпере, ункӑ пек авкаланса, пӗр вӗҫӗмсӗр юрӑ шӑратса тӑчӗ, уй-хиртен вара ӑшӑ та ырӑ шӑршӑ вӗрсе тӑчӗ.

Земля покрылась зеленой щетинкой травы, неумолчно заливался жаворонок, спирально уходя в небо, и с полей несло теплым, благодатным, полным тонких запахов воздухом.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир ӑна нимӗҫсенчен епле хӑтарнине кирек кама каласа пар, пурте: «Телейлӗ тырӑ. Ҫӗр ҫул пурӑнать», теҫҫӗ.

Кому ни расскажу, как мы с вами его от немцев спасали, все говорят: «Счастливое зерно. Сто лет жить будет».

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача типӗрех панӑ ҫӗр ҫине ларнӑ та аттисене улӑштарса тӑхӑнать.

Паренек сидел на бурой проталине и переобувался.

6-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ура айӗнче ҫӗр пуррине сиссен, Маша питне аллипе хупларӗ.

Почувствовав под ногами твердую почву, Маша отвернулась от реки и закрыла лицо руками.

6-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗл каҫа шкапра пурӑннӑ ватӑ кӗлетке-мулкачӑн хӑлхисем сиккеленеҫҫӗ, ҫӑмӗ вирелле тӑрать, мулкачӑ класран урама сиксе тухса, хӗвел хӗртнипе ӑшӑннӑ ҫӗр лаптӑкӗ патнелле каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, чупма хатӗрленет тейӗн ҫав.

И даже у старенького заячьего чучела, что всю зиму прожило в шкафу, шевелились уши и взъерошивалась шерстка, словно заяц собирался выпрыгнуть из класса на улицу и бежать без оглядки до первой пригретой солнцем проталины.

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хамӑрах ҫӗр чавӑпӑр, ҫимӗҫне те хамӑрах лартӑпӑр.

Сами землю копать будем, сами сеять.

4-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ватӑлас кунӑмра ҫӗр ҫывӑхнерех те пулас килет.

Хочу напоследок к земле быть поближе.

4-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑхӑт ҫитсен — ӗҫлетӗр, ҫӗр вӑл сирӗн ӗмӗре ҫитет.

— Будет время — наработаетесь, земли на ваш век хватит.

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кивӗ Пушҫӗр ҫинчен те ҫырнӑ кунта, — терӗ Катерина, — наставлени ҫинчи пекех — мӗнле ҫӗр унта, ӑна мӗнле ҫӗнетесси ҫинчен…

И про Старую Пустошь все расписано, — сказала Катерина, — чисто как в наставлении: и какая там почва, и каких она удобрений требует…

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачасен пуршӑн-ҫукшӑн, алӑ каснӑшӑн е урисене ыраттарнӑшӑнах макӑрмалла мар-ҫке-ха, мӗншӗн тесен ашшӗне унта ҫӗр хут ыраттарма пултараҫҫӗ; аслӑраххисен Никитӑна тивмелле мар, ашшӗ таврӑнсан, пурне те пӗлсе, ятлама пултарӗ.

Ребятишки не должны плакать от таких пустяков, как ушибленная нога или порезанный палец, потому что отцу «там» больнее во сто крат; старшие не смеют обижать маленького Никитку, потому что, когда отец вернется, он все узнает и крепко накажет обидчика.

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр пӗчӗк ҫури Машӑн сумкине ярса илсе, ҫӗр тӑрӑх сӗтӗрсе чупать.

Маленький поросенок, ухватив Машину сумку с учебниками, волочил ее по земле.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Йӗри-тавра юр хуралса выртать, пӗчӗк ҫырма-ҫатрасем хупӑ саслӑн шавласа, юр ирӗлнипе хуралса юлнӑ ҫула ҫие-ҫие кӗреҫҫӗ, тӳпемрех вырӑнсенче хӗвел хӗртнипе тухнӑ ҫӗр лаптӑкӗсем типпӗн те ӑшшӑн курӑнаҫҫӗ: халех урӑна салт та ҫаруран чупса ҫӳре ӗнтӗ!

Снег кругом лежал темный, ноздреватый, ручейки с глухим бормотанием перегрызали черную от вытаявшего навоза дорогу, проталины на пригретых солнцем пригорках казались сухими и теплыми — так хотелось разуться и побегать по ним босиком!

1-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫитерсе самӑртнӑ вунӑ вӑкӑр та кӗтӳрен ҫирӗм вӑкӑр, вӑтӑр кор тулӑ ҫӑнӑхӗ те утмӑл — ытти кӗрпе-ҫарма, ҫӗр бат тӗрлӗрен эрех, виҫҫӗр сурӑх, — самӑртнӑ чӑхха-чӗппе, пӑлансене, ту качакисемпе сайгаксене шута хумасан, — ҫаксем йӑлтах ятарласа уйӑрнӑ вуникӗ ҫын алли витӗр кайса пынӑ Соломонӑн хӑйӗн, ҫаплах тата ун дворӗн, свитипе гвардин сӗтелӗсем ҫине кунсеренех.

Десять волов откормленных и двадцать волов с пастбища, тридцать коров пшеничной муки и шестьдесят прочей, сто батов вина разного, триста овец, не считая птицы откормленной, оленей, серн и сайгаков, — все это через руки двенадцати приставников шло ежедневно к столу Соломона, а также к столу его двора, свиты и гвардии.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫынсене савӑнтарма пурӑнатчӗ, ҫӗр ҫул пурӑнас-мӗн унӑн… — ӗсӗклесе, пит-куҫне пӗркелентерсе каларӗ Захар.

На радость людям жил, жить бы ему сто лет… — всхлипывал и приговаривал Захар, морщась.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ах, Андрей, эпӗ пурне те туятӑп, пурне те ӑнланатӑп, мана тахҫанах намӑс ҫӗр ҫинче пурӑнма!

Ах, Андрей, все я чувствую, все понимаю: мне давно совестно жить на свете!

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Тата ҫӗр чӑмӑрӗ сивӗнсе пырать, тесе ҫыраҫҫӗ; хӑҫан та пулсан пӗтӗмпех шӑнса ларать.

— Да пишут, что земной шар все охлаждается: когда-нибудь замерзнет весь.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӗсен сисӗмлӗ чунӗсем ҫав илеме хӑнӑхса ҫитеймеҫҫӗ: ҫӗр, тӳпе, тинӗс — йӑлтах вӗсен туйӑмне ҫутатать, вӗсем вара, юнашар ларса, ҫак аслӑ илеме сӑнаҫҫӗ, сӑмахсӑрах пӗр-пӗрне ӑнланаҫҫӗ.

Их чуткие души не могли привыкнуть к этой красоте: земля, небо, море — все будило их чувство, и они молча сидели рядом, глядели одними глазами и одной душой на этот творческий блеск и без слов понимали друг друга.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Унӑн типе пӗлмен куҫҫульне, кулленхи чӑрмавӗсене, куҫ хупмасӑр ҫӗр ирттернисене вилӗм ҫеҫ пӗтерме пултарӗччӗ пулин те, Агафья Матвеевна вилӗм ҫинчен аса илес пулсан, хӑраса ҫӳҫеннӗ пулӗччӗ.

Она от ужаса даже вздрогнет, когда вдруг ей предстанет мысль о смерти, хотя смерть разом положила бы конец ее невысыхаемым слезам, ежедневной беготне и еженочной несмыкаемости глаз.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней