Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ури (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвел ури мар-ха, ылхан алли шӑтарса юхтармарӗ-ши куҫӑм шӑрҫине?

Нет, вдруг не солнечный луч, а перст проклятия ослепил меня?

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Хӗвел ури, вупӑр пек, хӑш хушӑкран кӗнӗ, ҫавӑнтанах тухса шӑвӑнчӗ-тӗр.

Солнечный луч, будто упырь, исчез из той же щели, из которой появился.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Хӗвел ури мар-тӑр ку, ылхан алли ҫылӑхӑм тӗлне кӑтартать пуль!

Наверняка, это никакой не солнечный луч, а перст проклятья, и он указывает на мой грех!

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Те сехет выртрӑм ҫапла, те иккӗ — шартах сикрӗм: ярт кӗчӗ хӑма хушшинчен хӗвел ури, ниҫталла пӑрӑнмасӑр тӳрех чаш пырса тӑрӑнчӗ ваннӑ пӗтев хутаҫне ылтӑн сӑнӑ пек.

То ли час пролежал, то ли два, и вдруг вздрогнул: в щель между досками прорезался ослепительный солнечный луч и тут же, точно золотое копьё, вонзился в мешочек с разбитым амулетом.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Куками куляннине хам илтрӗм: «Темле ҫӑмӑлланӗ ӗнтӗ, чун-чӗре ырра вӑркамасть-тӑр, тулли хӗрарӑмӑн хӑрах ури тупӑкра теҫҫӗ те — Тур упратӑрах», — терӗ кӳршӗри Марье аппана…

Сам слышал, как бабушка переживает: «Как уж родит… Не к добру, видать, душа у меня не на месте. Сказано же: женщина на сносях одной ногой всегда в гробу… Господи, помоги», — делилась она с соседкой тётей Марьей.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Хальхинче Мерекке текех тӳссе тӑраймарӗ — тӑват ури ҫине ҫӗкленчӗ.

Мурка больше не вытерпела — поднялась на все четыре лапы.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Стерлядников ури, шалпар йӗм пӗҫҫине пӗр хутланчӑксӑр кӑрӑн-кӑрӑн карӑнтарса, пӗрене пек кӳпчесе кайнӑ.

Нога Стерлядникова чудовищно распухла, туго без единой морщинки натянув, заполнив вею просторную штанину.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Гетман шляхӗ ҫывӑхӗнчерехре лашасен ури айӗнченех тенӗ пек ҫеҫенхир кӑркки ҫурта пек тӳррӗн тӳпенелле вирхӗнсе хӑпарчӗ.

Неподалеку от Гетманского шляха из-под ног лошадей свечою взвился стрепет.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутортан тепӗр куннех кайма пулатчӗ-ха, анчах Стерлядников тытса тӑчӗ: аманнӑ ури ун пушшех те хытӑ ыратма пуҫларӗ, ирхине суран хӗррисем хӗрелсе тухрӗҫ те, каҫалапа пӗтӗм пӗҫҫи-каҫҫи шыҫса кайнипе, тӑн ҫухатсах минресе выртрӗ.

Хутор можно было бы покинуть на другой же день, но их задерживал Стерлядников: рана его разболелась, к утру по краям ее появилась краснота, а к вечеру нога распухла, и больной впал в беспамятство.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Капарин наганне Григорий ури патне пӑрахрӗ.

Капарин бросил револьвер к ногам Григория.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиккипе каякан учӗ хыҫӗнчен вӑл вунӑ чалӑша яхӑн сӑтӑрӑнса пычӗ, унтан ури ҫине сиксе тӑрса, малтан йӑранаран, унтан йӗнерӗн хыҫалти пӗкечинчен ярса тытрӗ те тахӑш самантра, сиссе юлмалла мар хӑвӑрт, лаши ҫине утланса та ларчӗ.

Саженей десять волочился он за шедшей карьером лошадью, а потом вскочил на ноги, ухватился за стремя, за заднюю луку седла и через какой-то незаметный миг очутился уже на лошади.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ наччасрах тасатса яратӑп, тап-таса тӑвӑп! — пуҫне ҫӗклемесӗр илтӗни-илтӗнми пӑшӑлтатрӗ вӑл, чӗркуҫҫийӗсемпе упӑшки ури патӗнче шукаласа ҫӳренӗ май.

Я зараз вытру их, чисточко вытру! — почти беззвучно шептала она, не поднимая головы, ползая на коленях у ног мужа.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн ури айӗнче хӑмӑл чӑштӑртатать, ҫара ура хырӑмӗсене тӑрӑнать, вӗри ҫил ҫурӑм тӗлӗнче тарласа йӗпеннӗ, юбка айне майласа чикнӗ кӗпене типӗтет, мӑя вӗтелентерсе пӗҫертет.

Под ногами ее шуршит, покалывает голые икры стерня, горячий ветер сушит на спине мокрую от пота, вобранную в юбку рубаху, обжигает шею.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анна Федоровна кӑштах канас терӗ, ури йӑлтах вӑйран кайнӑ имӗш.

Анна Федоровна сказала, что нужно сначала отдохнуть, что она уже ног не чувствует.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Яшка хӑйӗн прожекторӗпе ҫул тӑрӑх инженер ури айнех ҫутатса пычӗ.

Всю дорогу Яшка накручивал ручку своего прожектора, свети им под ноги инженеру.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Такана илер те, ҫав лавсем патне каяр, лаша ури йӗрӗпе ҫак такан йӗрне пӑхӑпӑр.

— Взять подкову, пойти туда, к подводам, и сличить следы лошади и этой подковы.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Корсар пӗчӗк Саша Ивушкин патне чупса пычӗ, кайри ури вӗҫҫӗн чӗвен тӑрса малти урисемпе ун ҫине сикрӗ.

Корсар подбежал к маленькому Саше Ивушкину, встал на задние лапы и уперся ему в живот передними.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Андрей вара ури ҫине тӑчӗ те йыттине кӑкарнӑ кантрине пӗтӗм тӑршшӗпех тӑсса ячӗ.

Андрей поднялся и отпустил веревку во всю длину:

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑйсем вара ури тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитиех йӑлт хуралса пӗтнӗ.

И все были совершенно черные, от пяток до макушек.

IV сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Перрон тӑрӑх ҫӳрекен часовойӑн ури сасси аяккалла кайнӑн илтӗнет.

Шаги удалявшегося по перрону часового слышались всё слабее.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней