Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӑл сăмах пирĕн базăра пур.
йӑл (тĕпĕ: йӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫитӗ сана юла яма, — йӑл кулчӗ Аникей.

— Будет тебе притворяться-то, — улыбнулся Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата ҫӳрессе тек ун пек ӑмӑр ан ҫӳре, ҫынсемпе йӑвашрах пул, атту эсӗ ӗмӗрне те пӗрре йӑл кулмастӑн вӗт, пурне те ятлатӑн та ятлатӑн…

И по ходи ты как ненастный день, поласковее с людьми будь, а то ведь ты но улыбнешься сроду, всех только пилишь и пилишь…

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ворожнев кравать хӗррине пырса ларчӗ, йӑл кулса, куҫӗсене чеен хӗссе выртакан сыв мар ҫын ҫине чӑрр! пӑхрӗ.

Ворожнев присел на край кровати и недоуменно уставился на улыбавшегося и хитро прищурившегося больного.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени курчӗ: Авдотйӑн аллине тыта-тыта чӑмӑртарӗҫ, кашнинех ӑна сӗртӗнсе, ун ҫине ӑшшӑн йӑл кулса пӑхас килнӗ пек, хулпуҫҫинчен силлерӗҫ, кӑшкӑрса темскер каларӗҫ.

Ксения видела, как Авдотье жали руки, трясли за плечи, кричали что-то, словно каждому хотелось дотронуться до нее, согреть улыбкой, взглядом.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Цапкин йӑл кулмарӗ ӗнтӗ.

Цапкин уже не улыбался.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Граждан колхозниксем! — терӗ Цапкин, зал ҫине йӑл кулса пӑхса.

— Граждане колхозники! — посылая приветливые, улыбки в зал, говорил Цапкин.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Часах Егор унӑн кашни сӑмахне итлеме пуҫларӗ; арӑмне питрен ачашшӑн пӑхса, ывӑннӑн йӑл кулчӗ.

Скоро уже Егор не пропускал ни одного ее слова, с нежностью смотрел на лицо жены и устало улыбался.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тарласа кайнӑ Аникей мӑйне, ҫамкине, пит ҫӑмартисене сӑмса тутрипе шӑла-шӑла илчӗ, Дымшаков ӳпкеленине нимӗн вырӑнне те хуман пек кӑтартма тӑрӑшса йӑл кулчӗ.

Потея, Аникей то вытирал платком шею, лоб, щеки, то улыбался, как бы показывая, что не придает никакого значения скандальным наскокам Дымшакова.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин йӑл кулса илчӗ те чун-чӗрине уҫса ӑнлантарса пачӗ.

Константин обезоруживающе улыбнулся и с подкупающей откровенностью пояснил.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсир пире кансӗрлеме мар, пулӑшма килнӗ! — терӗ Коробин йӑл кулса.

— Вы приехали помогать нам, а не мешать! — улыбаясь, сказал Коробин.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ те хавас, — Алексей Макарович йӑл кулчӗ те Константин ҫине пӗр самант йӑвашшӑн пӑхрӗ.

— Я тоже рад, — Алексей Макарович улыбнулся и минуту с тихой ласковостью смотрел на своего питомца.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл ҫапла та-ха, — карчӑк йӑл кулса, Мажаров ҫине савӑнӑҫлӑ куҫӗсемпе пӑхса, пуҫне сулларӗ.

— Оно конечно, — старуха согласно закивала, улыбаясь и глядя на Мажарова посветлевшими глазами.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӗр самантлӑха шухӑша кайрӗ, унтан, лайӑх мар шухӑша хуса янӑ пек, пуҫне силлесе илчӗ те, йӑл кулса, каллех йӑмӑкӗ еннелле ҫаврӑнчӗ:

Но это продолжалось какое-то мгновение, Ксения лишь встряхнула головой, как бы отгоняя неприятную мысль, и снова с улыбкой обратилась к сестре:

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Васенӑ малалла аппӑшӗ патнелле ӳпӗнчӗ, ӑна мӑйӗнчен ытамласа тытса, пӑшӑлтатса темскер каларӗ, Ксени, хӑяккӑн ларса, ӑна пуҫне сула-сула итлерӗ, аялтан, щиток ҫинчен, кӗрен ҫутӑ ӳкнӗ, цыганкӑнни пек кӗре тӗслӗ питне кӑшт каҫӑртса, вӑл йӑл кула-кула илет.

Васена наклонилась вперед к сестре, обняв ее за шею, что-то вышептывала ей, а Ксения, полуоборотясь, слушала ее, кивала, улыбалась, чуть запрокинув по-цыгански смуглое лицо, освещенное снизу розоватыми бликами от щитка.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, пире хӑш-пӗрисем мӑшӑрлантарчӗҫ пулсан, айтӑр хамӑр паллашар хуть, — вӑл, йӑл кулса, хӗре аллине тӑсса пачӗ, — Мажаров Константин…

— Ну, раз уж нас поженили другие, то давайте хоть сами-то познакомимся, — он, улыбаясь, протянул ей руку, — Мажаров Константин…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эх, чиперскерӗм эсӗ манӑн, — терӗ вӑл юрланӑ пек йӑл кулса ачашшӑн, ачана вӑр-вар аллисемпе хӑвӑрт салатса.

— Чуда ты мо-я-а! — улыбчиво, ласково выпевала она, раскутывая ребенка ловкими, сильными руками.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Черетре пӗр йӗкӗт темскер кулӑшла япала каласа кӑтартма пуҫласан, хӗр ҫуталса кайрӗ, йӑл кулса ячӗ; тахӑшӗ усал сӑмахпа вӑрҫса илчӗ те, унӑн пит-куҫӗ каллех сӳнсе ларчӗ.

Когда парень в очереди начал рассказывать что-то забавное, девушка вся просияла, заулыбалась; стоило кому-то грубо выругаться, как лицо ее словно померкло.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сентре ҫинчен аннӑ та, йӑл кулса, упӑшки патне пынӑ.

Она спустилась с полатей и, улыбаясь, подошла к мужу.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗн сасси пӑртак ҫемҫелнӗ, хӑрани иртсе кайнӑ пулас та, вӑл йӑл кулнӑ пулмалла.

Голос матери немного размяк — видно, боязнь ее прошла, и она улыбалась.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Игнат Савельевич ирӗксӗррӗн йӑл кулса илнӗ.

Игнат Савельевич через силу улыбнулся.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней