Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫисе (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пирӗн киле темле хурт кӗнӗ те ман ытла аван ашкӑрса ларакан Симӗс туса ҫисе янӑ…

В наш дом заползла какая-то гусеница и обгрызла моё Чудо-юдо, моё деревце, которое вовсю зеленело.

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Чӑх … ҫисе тухар-и?

И помёту набери — Чтобы в рот попало, За ушами трещало.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Ӗмӗрне ҫисе курман кун пек ҫӑкӑрсӑрах анакан яшка!

В жизни не ел такого супа, даже без хлеба вкусный!

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

Мӗн ҫисе самӑрӑлнӑ-ши?

Чем надо питаться, чтобы так растолстеть?

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Пур ҫӗрте те акӑш-макӑш хаваслӑн ешерет ҫамрӑк курӑк, ун хӗрринчи кӑвак тӳпере темӗн чухлӗ тӑри вӗлтӗртетсе чӳхенет, тулӑх курӑк ҫинче инҫе ҫула тухнӑ хуркайӑксем апат ҫисе ҫӳреҫҫӗ, ҫу каҫма килсе тӗпленнӗ ҫеҫенхир кӑрккисем йӑва ҫавӑраҫҫӗ.

Кругом весело зеленеет молодая трава, трепещут над нею в голубом небе бесчисленные жаворонки, пасутся на кормовитой зеленке пролетные гуси и вьют гнезда осевшие на лето стрепета.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лашасене черетлен пӑхрӗҫ, эрешмен картиллӗ сивӗ арпалӑхра ҫума-ҫум ҫыпҫӑнса ҫывӑрчӗҫ, утрав ҫинче ҫурри выҫӑ ирттернӗ пӗтӗм кунсемшӗн те кӳпӗниччен тенӗ пекех ҫисе ӗҫрӗҫ.

У лошадей дневали по очереди, спали вповалку в прохладном, затянутом паутиной мякиннике и отъедались вволю за все полуголодные дни, проведенные на острове.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл самантлӑха куҫне хупрӗ те тӑрисем ҫывӑхра тата таҫта аякра юрӑ шӑрантарнине, курӑк ҫисе ҫӳрекен лашасем харт та харт тулхӑрса илнине, ҫӑварлӑх тимӗрӗсен чӑнкӑл-чанкӑл сассине, ҫамрӑк курӑк хушшинче ҫил вӑштӑртатса вӗрнине илтрӗ…

На минуту он закрывал глаза и слышал близкое и далекое пение жаворонков, легкую поступь и фырканье пасущихся лошадей, звяканье удил и шелест ветра в молодой траве…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Миҫе кун ӗнтӗ вӗри апат ҫисе курман, унтан тата нӳрӗ ҫӗр ҫинче выртса-тӑрса пурӑнни те…

Сколько дней уже, как мы не ели горячего, и потом этот сон на сырой земле…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атьӑр ыранах тухса шӑватпӑр? — сӗнчӗ пӗр ирхине апат ҫисе ларнӑ чух Чумаков.

Давайте завтра махнем? — предложил однажды во время завтрака Чумаков.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн шатра ҫисе янӑ пичӗ хаяр тарӑхупа тулнӑ, таврӑнчӑк пысӑк тути пӗрехмай йӗрӗнчӗклӗ кулӑпа чалӑша-чалӑша илчӗ.

Широкое изъеденное оспой лицо ее было исполнено злой решимости, крупные вывернутые губы все время кривились в презрительной усмешке.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таптанма ӗлкӗреймен кӗрпеклӗ юр ҫинче ут чӗрнисенчен ҫавракарах йӑшӑк йӗрсем юлаҫҫӗ, ӗнерхи ӑшӑ ҫанталӑк юра лаптӑкӑн-лаптӑкӑн ҫисе кайнӑ вырӑнсенче вара хӑй ҫумне хутланса выртнӑ пӗлтӗрхи вилӗ курӑклӑ ҫара ҫӗр ут чӗрнисем айӗнче кӑшт кӑна пута-пута анать, янӑравсӑр сасӑпа кӑчӑрт-кӑчӑрт туса пырать.

На зернистой снежной целине копыта лошадей оставляли неясные, осыпающиеся, круглые отпечатки, а там, где вчерашняя оттепель съела снег, голая земля с приникшей к ней мертвой прошлогодней травой лишь слегка вминалась под копытами и, продавливаясь, глухо гудела.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫисе лартнипе анкӑ-минкӗленнӗскер, вӑл кӑштах тӑвар тути калакан сивӗ шыва ним сывламасӑр икӗ мӑн курка лӑнкӑртаттарса ӗҫрӗ, унтан пирус чӗртсе киленсех туртма пуҫларӗ.

Она была студеная и слегка солоноватая на вкус, опьяневший от еды, Григорий с жадностью выпил две большие кружки воды, после этого с наслаждением закурил.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл юлашки уйӑхра япӑх ҫисе пурӑнчӗ, юлашкинчен тин халь ҫав хушӑра хӑй ытла та хавшаса ҫитнине туйса илчӗ.

Он плохо питался последний месяц и только сейчас почувствовал, как ослабел за это время.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Пане, тет куна эпӗ эсир хушнӑран ытлашши ҫисе лартрӑм, ан иккӗленӗр, апачӗ чиперех!»

«Пане, это же я перекушал по вашей милости, не сумлевайтесь, пища здоровая!»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑварсӑр ҫисе пурӑнса кур та — ун чух шӳтле вара тӑраниччен.

Вот как будешь жрать несоленое тогда пошути!

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл армути пусса илнӗ ана сыппинче курӑк ҫисе ҫӳрекен вӑкӑрсене, ҫиелтен шӑналӑк витнӗ урапана куҫ умӗнчи пек курчӗ, шӑрчӑксем янӑравлӑн чӑрӑлтатнине илтрӗ, армутин ӑша лӗклентермелле йӳҫӗ шӑршине сывларӗ…

Она отчетливо видела быков, пасущихся на полынистой меже, арбу с раскинутым над ней пологом, слышала трескучий звон кузнечиков, вдыхала приторно-горький запах полыни…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗтрепе пиеленнӗ инҫет, садра ейӳ варрине пулнӑ улмуҫҫи тӗмӗсем, йӗпе карта, ун хыҫӗнчи пӗлтӗрхи урапа йӗрӗсене шыв ҫисе тарӑнлатнӑ ҫул — ҫаксем пурте ӑна нихҫанхинчен те илемлӗн туйӑнчӗҫ, пурте-пурте ун умӗнче, хӗвел ҫутатса тӑнӑ майлах, ҫӑра та черчен сӑрсемпе чечекленчӗҫ.

Повитая туманом даль, затопленные талой водою яблони в саду, мокрая огорожа и дорога за ней с глубоко промытыми прошлогодними колеями — все казалось ей невиданно красивым, все цвело густыми и нежными красками, будто осиянное солнцем.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр вунӑ улма ҫисе ярсан мӑйӑхне шӑлса илчӗ, вӗренӗ шыв тултарнӑ куркине тытрӗ те пурсӑмӑр ҫине те пӑхса илчӗ:

Съев с десяток картошек, он обтер усы, взял кружку с кипятком и медленно оглядел всех нас:

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Садиков капитан пӗтӗмпех хӑй ҫисе ячӗ.

Капитан Садиков съел всё сам.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Сана ҫул ҫинче шапасем ҫисе ярӗҫ.

Тебя по дороге лягушки съедят.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней