Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пусма сăмах пирĕн базăра пур.
пусма (тĕпĕ: пусма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лакӑмран шыв виҫӗ тӗлтен ҫӗмӗрсе тухса, чулсем хушшипе, пусма тӑрӑх сикнӗ пек шарласа анса, анаталла ҫӑра вӑрманалла юхнӑ; пӗр хушӑ вӑрманта курӑнми пулнӑ хыҫҫӑн вӑл тарӑнах мар ҫырмана тухса, тӳрех Кубане юхса кӗнӗ…

Из котлована вода вырывалась тремя мощными струями и с глухим шорохом катилась по камням, как по ступенькам, вниз, в густой лесок; затерявшись на время в леску, она выходила в неглубокую балку и текла прямо в Кубань…

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Савӑнса тӑратӑн! — тесе кӑшкӑрчӗ те вӑл пусма тӑрӑх анма пуҫларӗ.

— Любуешься? — крикнул он и стал слезать вниз по лестнице.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Иккӗмӗш утӑм ярса пусма хатӗрленнӗ чух Калмыков такӑнчӗ те сулахай аллипе пуҫӗнчен ярса тытса, ҫӗре персе анчӗ.

Споткнувшись на втором шагу, Калмыков левой рукой обхватил голову, упал.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ха, миҫен эсрелсем!..» — Сергей Платонович йытӑсем ҫине шиклӗн пӑхса илчӗ, ҫурӑмӗпе йывӑҫ пусма патнелле чакрӗ.

«Черт, сколько их!..» — Сергей Платонович поглядывал опасливо, пятясь задом по сходцам.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пирӗн пурнӑҫ, Федор Лукич, малалла каять, эпир, ҫамрӑк ӑру, хамӑр аттесенчен темиҫе пусма ҫӳлерех ҫӗклентӗмӗр, пурнӑҫ ҫине урӑх куҫпа пӑхатпӑр, уншӑн савӑнмалла пирӗн!

Жизнь-то наша, Федор Лукич, не стоит на месте, и мы, молодое поколение, поднялись на несколько ступеней выше своих отцов, на окружающую жизнь смотрим иными глазами, а этому надо только радоваться!

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӑтӑм пӗтсе пырать, пӳрт ҫамки ҫумне лартнӑ йывӑҫ пусма ҫине хӑпарса ял таврашӗнчи ҫулсем ҫине пӑхма тытӑнан, шыран — никам килни те курӑнмасть.

Уж терпения не хватает, залезаешь на лестницу, прислоненную на фронтон дома, начинаешь осматривать все дороги, идущие в деревню, ищешь — не видать никого.

Атте хулана кайсан // Микулай Павловский. https://www.facebook.com/permalink.php?s ... 4345864182

Пӗтӗм килти ҫынсем ура ҫине тӑчӗҫ: кӑрккасем, хурсем пусма тытӑнчӗҫ.

Вся дворня встала на ноги: резали индеек, гусей.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ӗҫтер ӑна, тӑрантар, пусма самӑртнӑ пек, анчах каясса… ниҫта та каяймӗ!.. — Сӑмахне татса, чӳрече умне пычӗ, пӳрнисемпе кантӑка такӑртаттарчӗ, унтан ывӑлӑн ача чухне нянька аллинче ӳкерттерсе кайран пысӑклатнӑ сӑнӳкерчӗкӗ умне пырса, икӗ утӑм каялла чакрӗ те, ӑна ниепле те палласа илеймен пек, нумайччен куҫне хӗстерсе пӑхса тӑчӗ.

— Пои его, корми, как на убой, а у-е-хать… не уедет! — Оборвав, подошел к окну, побарабанил пальцами и, подойдя к увеличенной фотографии сына, снятого на руках у няни, отступил два шага и долго смотрел щурясь, словно не узнавая.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ылтӑн карлӑклӑ шукӑль пусма картлашкисем тӑрӑх иккӗмӗш хута улӑхрӗҫ; сестра тепӗр хут шӑнкӑртаттарчӗ.

По нарядной с золочеными перилами лестнице поднялись на второй этаж; сестра позвонила еще раз.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ерешлӗ тимӗр карта леш енче ҫутӑ кӳлӗ шывӗ йӑлтӑртатни курӑнчӗ, кулӗ хӗррине карлӑклӑ пусма картлашкаланса анать, ун ҫумне кимӗ ҫыхса хунӑ.

За железной тесьмой ограды маслено блеснула вода пруда, мелькнули перильчатые мостки с привязанной к ним лодкой.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Картишӗнче пусма ларнӑ чӑхӑ мирлӗн калӑклатса ҫӳрет, уҫса янӑ алӑк витӗр инҫетрен пӗчӗк ачан шӑнкӑрав пек кулли илтӗнет.

На дворе мирно квохтала курица, через распахнутую дверь слышался далекий детский бубенчиковый смех.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, пӗр чӗриклетекен урай хӑми ҫине пусма тӑрӑшса, Аксинья ҫине чалӑшшӑн пӑхкаласа утса ҫӳрет.

Григорий ходил, искоса поглядывая на Аксинью, норовя наступать на одну скрипучую половицу.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Питех те вӑхӑтра пуҫласа янӑ Сергей Платонович ҫак пусма тавар сутас ӗҫе, мӗншӗн тесен казаксем Донӑн сулахай енчи чуллӑ та тӑмлӑ-хӑйӑрлӑ, тыр пулман шанкав тӑпраллӑ ҫӗр ҫинчи станицӑсенчен, ҫар тытӑмӗ хушнипе, хуторӗ-хуторӗпех сылтӑм енне куҫса ларма тытӑннӑ.

Вовремя начал Сергей Платонович мануфактурное дело, из левобережных станиц, где бесплодна и жестка песчаная с каменным суглинком земля, на правую сторону Дона по распоряжению войскового правительства стали переселяться казаки целыми хуторами.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич лавкка сӗтелӗ ҫинче выртакан пусма тӑрӑхне аллипеле шӑлса якатрӗ те тулалла уксахласа тухрӗ.

Пантелей Прокофьевич разгладил на прилавке развернутую штуку материи и, круто повернувшись, захромал к выходу.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лавкка сӗтелӗ умнелле, пусма таврашӗ сутнӑ ҫӗрелле хирӗнкелесе иртрӗ.

Протиснулся к прилавку, где отпускали мануфактуру.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Туртса антар вӑл йытӑ амине пусма вӗҫне!.. — хаяррӑн ҫухӑрса янӑ тахӑшӗ крыльца умӗнчен.

— Тяни ее, суку, на баз!.. — гахнули у крыльца.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пусма тӑрӑх хӑпарса ҫитсен, запорожецсем пӗрремӗш зала иртрӗҫ.

Уже взобравшись на лестницу, запорожцы прошли первую залу.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Ура пусма шел.

— Жаль ногами топтать.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Запорожецсем тухрӗҫ, ытарма ҫук чаплӑ ҫенӗке кӗчӗҫ те йӑлкӑшса та ҫиҫсе выртакан пусма тӑрӑх хӑпарма пуҫларӗҫ.

Запорожцы вышли, вступили в великолепные сени и начали подыматься на блистательно освещенную лестницу.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хӑй те пӗлсе юлаймарӗ вӑл, темле майпа-ҫке, пусма картлашкисем тӑрӑх хӑпарса алӑк уҫрӗ те пӳлӗмре мӗнпурри ялкӑшса та ҫиҫсе тӑнине кура, ҫавӑнтах кӑшт каялла чакрӗ; анчах леш хайхи, Диканька витӗр тухса кайнӑ запорожецсене палласа илсен вӑл кӑштах хӑюлланчӗ.

Вошел, сам не зная как, на лестницу, отворил дверь и подался немного назад от блеска, увидевши убранную комнату; но немного ободрился, узнавши тех самых запорожцев, которые проезжали через Диканьку.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней