Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сывлани (тĕпĕ: сывла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лузгин ун хыҫӗнче чарӑнса тӑчӗ, вӑл сывлӑшӗ пӳлӗннипе хӑвӑрт-хӑвӑрт сывлани илтӗнчӗ, анчах Егор ҫаврӑнса пӑхмарӗ.

Лузгин остановился за спиной; было слышно, как дышал он, но Егор не оборачивался.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хытхура чӑштӑртатни тата мӑш-мӑш сывлани ҫывхарнӑҫем ҫывхарать, акӑ ӗнтӗ ҫак сасӑсем кӗтмен ҫӗртен Выпряжкин умӗнчех илтӗнме пуҫлаҫҫӗ.

Шорох бурьяна и сопение нарастают и неожиданно звучат вот, возле самого Выпряжкина.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсене вӗлернин калама ҫук ирсӗр картини, вилекенсем кӑшкӑрни тата хӑрӑлтатса сывлани, черетре тӑракансем ӳлесе ҫухӑрни — ҫак чӑтма ҫук хӑрушӑ, чуна тӑвӑнтаракан тискерлӗхе курни халӑх ушкӑнне часах салатса ячӗ.

Отвратительнейшая картина уничтожения, крики и хрипы умирающих, рев тех, кто дожидался очереди, — все это безмерно жуткое, потрясающее зрелище разогнало людей.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шӑплӑхра мачча ҫумӗнчи эрешмен картинчен чӑлханса ларнӑ шӑна нӑйӑлтатни, хута кӑтӑртаттарса перо шуни тата суд членӗсенчен тахӑшӗ йывӑррӑн пашкаса сывлани илтӗнсе тӑрать.

В тишине звенела запаутиненная на потолке муха, скребло бумагу перо, да кто-то из членов суда сапно и тяжело дышал.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавра шӑп, ҫил те ҫук, тӑри юрри те илтӗнмен — ҫурҫӗр тӗлӗнче общежитири пек хашлатса сывлани ҫеҫ илтӗннӗ тата сайра хутран валашкасем умӗнчи лашасем йӗвенӗсене чӑнкӑртаттарнӑ.

Строители спали, Над ними царила тишина — ни ветерка, ни песни жаворонка, — только слышалось тяжелое дыхание, как в большом общежитии среди ночи, да изредка позвякивали уздечками лошади, стоявшие у корыт.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сайра та тарӑн сывлани илтӗннӗ, такам, тутисене тутлӑн чаплаттарса, ыйхӑ тӗлӗшпе калаҫнӑ.

Слышалось глубокое дыхание, кто-то говорил во сне, сладко причмокивал губами.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Йывӑртарах сывлани иртсе каять…

А что дышу тяжеловато — это пройдет…

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑлха патӗнчех таплаттарса утакан ут йывӑррӑн сывлани илтӗнет: «хап, хап, хап!»

Топот возле уха и тяжкий дых лошади: «Хап, хап, хап!»

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫывӑхри ҫапӑҫусем вилӗмлӗн сывлани сисӗнет.

Чувствовалось смертное дыхание близких боев.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗлерес пек хӑваласа хӑшкӑлтарнӑ лаша йывӑррӑн хашкаса сывлани тата, ун хыҫӗнчен пӑхсан, нимӗн те тытса чармасла хурҫӑ савӑл пек йӑлкӑшса пыракан нӳрӗ пӗчӗк хӗрлӗ хӑмач татӑкӗ ҫеҫ асра тарса юлчӗ унӑн.

Одно осталось у него в памяти: тяжкий хрип полузагнанного коня и, когда глянул вслед ему, — мокрый, отливающий стальным блеском круп.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сӑнаса ларакан ҫынна ҫак сывланинче вунсаккӑрмӗш ӗмӗрте сывлани сисӗннӗ пулӗччӗ.

И какому-нибудь наблюдателю послышался бы в этом вздохе вздох старинного осьмнадцатого столетия.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унтан та кунтан та йывӑррӑн хашлатса сывлани илтӗнсе тӑчӗ.

Там и сям слышались тяжелые вздохи.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫӗр пӳртре хуллен кӑна ӳсӗркелесе илни, ассӑн сывлани, пӑшӑлтатни илтӗнчӗ…

В землянке послышались тихий кашель, глубокие вздохи, шепот…

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл ассӑн сывлани мана хӑюлӑх пачӗ, вара эпӗ хирӗҫле каларӑм:

Его вздох придал мне смелости, и я запротестовал:

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Алӑк вырӑнне ҫакса янӑ простынь хыҫӗнче хӑрӑлтатса, йывӑррӑн сывлани, ахлатни илтӗнет.

Из-под простыни, закрывавшей вход, доносились хриплые, клокочущие тяжелые вздохи, перемежающиеся с глухими стонами.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ашшӗ вӑйлӑн та ирӗклӗн сывлани пӗтӗм хваттере сарӑлать.

Слышалось сильное — на всю квартиру — дыхание отца.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пӗчӗк шуруп пуҫӗсем тӗкӗр пек ялкӑшаҫҫӗ; юмахри гномсене аса илтерекен ҫӳхе шӑллӑ шестеренкисем хускалман пек туйӑнаҫҫӗ, анчах тинкерсерех пӑхсан, хурҫӑран тунӑ ҫӳҫ пӗрчи пек ҫинҫе пружинка пӗрре сарӑлса, тепре пӗрӗнсе, пӗрре сарӑлса, тепре пӗрӗнсе тӑтӑшшӑн сывлани курӑнать.

Зеркально сверкали головки шурупчиков; плоские зубчатые шестереночки, напоминающие о работе сказочных гномов, застыли в кажущейся неподвижности, и глаз примечал только, как учащенно дышит тонюсенькая пружинка из стального волоска, то расширяясь, то сжимаясь, то расширяясь, то сжимаясь…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тинӗс пырӗ енчен ӑшӑ ҫил вӗрет; ҫак ҫилте икӗ тинӗс сывлани сисӗнет: Азов тинӗсӗн хӗрринчи ҫеҫенхиртен килекен вӗри сывлӑш юхӑмӗнче сасартӑках Хура тинӗс сулхӑнӗ варкӑшма тытӑнать.

Дул теплый ветер с пролива, и в этом ветре чувствовалось дыхание двух морей.

Керчьри урам // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Сӗтел ҫинчи будильник кӑна пӗр тикӗс те савӑк шаккать тата чирлӗ ҫын тӳлеккӗн сывлани илтӗнет.

Лишь на столе весело и мерно тикал будильник, и было слышно, как дышит больной.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Ҫутӑлас умӗн вӑл чӳрече патне пычӗ те чӳрече хуппине тӗртрӗ, хӑй алӑк патне чупрӗ, вара чӑнах та Марьянка ассӑн сывлани тата ура сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

Уже перед светом подошел он к окну, толкнул в ставень, перебежал к двери, и действительно заслышался вздох Марьянки и шаги.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней