Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫакса (тĕпĕ: ҫак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак путвал е нӳхреп евӗрлӗ хӑтлӑ мар ҫуртра унта-кунта ҫакса хунӑ плакатсемпе лозунгсем темӗнле килӗшӳсӗр курӑнаҫҫӗ, клубӑн тирпейсӗрлӗхне тата ытларах палӑртаҫҫӗ.

Редкие плакаты и лозунги в этом неприютном, похожем на подвал или погреб помещении выглядели чужеродно и странно и еще резче подчеркивали неприглядную запущенность клуба.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Савӑнатӑп, йыш хушӑнсах пырать пирӗн! — терӗ Коробин, плащне пӑтаран хӑвӑрт хывса ҫакса.

— Я очень рад, что нашего полку прибыло! — сказал Коробин, уверенными быстрыми движениями освобождаясь от плаща и вешая его на гвоздь.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнлерех вывескӑ ҫакса хучӗ хӗр ҫине!

— Какую вывеску повесил на девушку!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑтамми вӑл — мала та, хыҫа та хутаҫ ҫакса яни, хӑй вӑл варринче ҫапкаланса пырать.

Середняк — это тот, у которого спереди сума и сзади сума, а сам он посередке болтается.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Галстук та ҫакса ҫӳретӗр, ҫамки ҫине те хӗрес ан хутӑр — тен, турӑ асӑрхаймӗ.

Пускай носит и галстук и лба не крестит — может, бог и не заметит.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

А.Суворовпа М.Кутузов ҫар ертӳҫисем те ҫак ордена кӑкӑрӗсем ҫинче мӑнаҫланса ҫакса ҫӳренӗ.

Помоги переводом

Ӑна ӗҫ ҫӗкленӗ // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 2 стр.

Вӑл аманнӑ аллине мӑйӗнчен шурӑ бинтпа ҫыхса ҫакса янӑ, теприне тин ҫеҫ симӗсленнӗ, ҫат-ҫат ҫыпӑҫакан ҫулҫӑллӑ ҫинҫе хуҫӑк турат тытнӑ.

Он нес на белой перевязи раненую руку, в другой он держал сломанную веточку, тонкую, с едва распустившимися клейкими язычками листьев.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑн пек кунсенчен пӗринче вӑл, тулли чиксе тултарнӑ портфельне косынкӑпа хулпуҫҫи урлӑ ҫакса, Черемшанкӑна кайма тухнӑ.

В один из таких дней, перекинув через плечо привязанный за косынку туго набитый портфель, она отправилась в Черемшанку.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эсӗ ху, кирек камран та вӗрен явса, ҫав вӗренпе ҫакса вӗлеретӗн вӗт!

Ты сам ведь из кого хошь веревку совьешь да еще на этой веревке и удавишь!

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Утасса ураран кире пуканӗ ҫакса янӑ ҫын та утать, анчах инҫе каяйрать-и вӑл?

Идти, конечно, и с гирями на ногах можно, да будет ли прок какой?

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫынна курма та ӗлкӗреймен, унпа пилӗк минут та калаҫман, ун ҫине ярлӑк ҫакса та янӑ!

— Не успели увидеть человека, поговорить с ним пять минут, и уже готово — раз, и навесили на него ярлык!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунтах, урай каштинчен, шурӑ пир хутаҫ ҫакса янӑ.

Тут же, привешенная к перерубу, белела холщовая сумка.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ме ак, ҫакса ҫӳре киле кӑйсан.

На, носи дома.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫапла турӗ те Мишка: кравать кӗтессисенчен хӑвӑл шарсене пӑра-пӑра кӑларчӗ те, пурҫӑн кантрасемпе тирсе илсе, иккӗшне — ҫӑварлӑх ункисенчен, тепӗр иккӗшне йӗвен сӑмсалӑхӗнчен ҫакса ячӗ.

Мишка так и сделал: он отвинтил с углов кровати полые внутри шары, привесил их на шелковых шнурочках к уздечке, два — на кольца удил, два — по сторонам нахрапника.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсене, кӑларса е катса илсе, ҫӑварлӑх ункисенчен ҫакса ямалла та — йӗвен пачах урӑхла курӑнакан пулӗччӗ.

Стоило лишь снять их или отломить, а потом привесить к трензелям, как уздечка обрела бы совершенно иной вид.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бобровски хуторӗнче стариксем питӗ меллӗн те тискеррӗн хӗнесе асаплантарма пуҫласан, пӗр еланецӗ тӳсӗм ҫитереймерӗ: вӑл хӑрушӑ сасӑпа, ачалла ҫари ҫухӑрса ячӗ, унтан гимнастерка ҫухине туртса ҫурчӗ те казаксемпе хӗрарӑмсене кӗпе айӗнчен ҫакса янӑ пӗчӗкҫӗ хӗресе кӑтартма пуҫларӗ; мӑйӗнчи хӗрес ҫакки хӑйӗн пӗтӗмпех кирӗкпе тата тарпа ҫулланса хытса ларнӑ.

Один из еланцев не выдержал — когда на хуторе Бобровском его начали умело и жестоко бить старики, он закричал дурным, мальчишеским криком, разорвал ворот гимнастерки, стал показывать казакам, бабам висевший у него на шее, на черном от грязи и пота гайтане, маленький нательный крест:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑн пек хӑрӑлтатса пынӑ вӑхӑтра вӑл е самовзвод-наганне ҫӗклесе илчӗ, е мӑйӗнчен ҫакса янӑ револьверӑн кантралла явнӑ ҫаккине пӗтӗрчӗ.

И то поднимал наган-самовзвод, то теребил надетый на шею витой револьверный шнур.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ан тив, хӑть пӗрерӗн ҫакса тухчӑр сире хӗрлисем!

Нехай вас хучь по одному красные перевешают!

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑҫтан мурӗнчен килсе тухрӗҫ вӗсем? — савӑнӑҫлӑн мӑкӑртатрӗ Григорий, чупнӑ ҫӗртех хӗҫне ҫакса.

Откуда их черт принес? — радостно бормотал Григорий, на бегу надевая шашку.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пӑшала темле путӗшлерех йӑтса ҫӳрес йӑла пур: ҫаккине, хӗрес пек, мӑйӗнчен ҫакса ярать те, винтовки кӑкӑрӗ ҫинче чалӑшшӑн сулланса ҫапкаланать.

Носил он ее по-чудному: ремень цеплял на шею, как гайтан креста, а винтовка косо болталась у него на груди.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней