Поиск

Шырав ĕçĕ:

витӗннӗ (тĕпĕ: витӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пур енчен те симӗс кӑшӑлсем усӑнса тайӑлнӑ, вӗсен витӗр нӳрлӗ йӑлтӑрккапа витӗннӗ вулӑсем кӑнттаммӑн пӑхаҫҫӗ.
Со всех сторон громоздились зеленые вороха, стволы тупо смотрели сквозь них, покрытые влажным блеском.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

— Пӗлместӗп, — Ассоль хурама айӗнчи уҫланкӑна, унти урапа тӑракан вырӑна, каҫхи кӗрен ҫутӑпа витӗннӗ симӗс курӑка, хуп-хура чӗмсӗр кӑмрӑкҫӑсене васкамасӑр пӑхса ҫаврӑнчӗ те — кӑштах шухӑшласа тӑрсан хушса хучӗ.
— Не знаю, — Ассоль медленно осмотрела поляну под вязом, где стояла телега, — зеленую в розовом вечернем свете траву, черных молчаливых угольщиков и, подумав, прибавила:

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

— Апла иккен, — терӗ Атвуд ӑшӑ кулӑпа витӗннӗ сӑн-питсенче матроссем евӗклӗн аптӑраса ӳкнине, ҫавӑнпах калаҫма тӑхтаса тӑнине курса.
— Да, — сказал Атвуд, видя по улыбающимся лицам матросов, что они приятно озадачены и не решаются говорить.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Шкап кантӑкӗсен ҫутинче тӗссӗррӗн йӑлтӑртатакан пӑнчӑсемпе витӗннӗ ытти шкапсем курӑнаҫҫӗ.
В отражениях шкапных стекол виднелись другие шкапы, покрытые бесцветно блестящими пятнами.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ирхине йывӑҫ ҫулҫисемпе курӑксем пӑспа витӗннӗ, юханшывӗ ҫыран хӗррипе ҫӳхен шӑннӑ.
По утрам листья и трава покрывались инеем, а река у берегов затянулась тонким ледком.

Кӑлтӑрпи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Старик лаша мӑйӗ ҫинелле пӗшкӗннӗ пирки, хӑйпе лаши те бизон тирӗсемпе витӗннӗ пирки инҫетрен пӗчӗк бизон евӗрех курӑннӑ.
Старик низко припал к шее своего коня, а так как и он и лошадь были накрыты шкурами бизонов, то издали их действительно можно было принять за маленького бизона.

Бизонсене тӑмалли вырӑн // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Старик хӑй те ҫавӑн пек тирпех витӗннӗ.
И сам старик закутался в такую же шкуру.

Сивӗ Кӳрекене эпӗ хам кураймарӑм, мӗншӗн тесен вӑл яланхи пекех юрпа витӗннӗ.
Творца Холода я не видел, потому что он, как всегда, был закутан в снежный плащ.

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Юрпа витӗннӗ ҫуртсем шурӑ тутӑр ҫыхнӑ пикесем пек туйӑнаҫҫӗ.
Помоги переводом

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Кунта, — тинӗс пек тӳрем ҫӗр, хумханса тӑракан шурӑрах кӑлканпа витӗннӗ хир, — Сальски ҫеҫен хирӗсем.
Здесь были Сальские степи, ровные, как море, подернутые сединой волнующегося ковыля.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Иккӗшӗ те вӗсем питӗ ывӑннӑ пулнӑ, пит-куҫӗпе тумӗсем тусанпа витӗннӗ, хӑйсем выҫӑхнӑ, ҫапах та савӑнӑҫлӑ пулнӑ.
Оба — уставшие, серые от пыли, голодные и веселые.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сулхӑна пӗлмен каҫхи вӑхӑтсенче кӑшт-кашт йӑпанкаласа ҫӳремешкӗн пӗр вырӑн ҫеҫ уйӑрса панӑ, ку вырӑн — хуҫкаласа пӗтернӗ, тусанпа витӗннӗ акациллӗ бульвар тата хулан ҫавӑн йышшиех типсе хӑрнӑ сад-пахчийӗ.
Лишь одно место было отведено для скудных развлечений в вечера, не знающие прохлады, — бульвар из обломанной, покрытой пылью, акации и такой же чахлый городской сад.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ун ҫийӗнче мӗнпурри пурте — шинелӗ те, куҫӗсем таранах сухал шӑрчӗпе витӗннӗ питҫӑмартийӗ ҫинчи ӳчӗ те — усӑнса аннӑ.
На нем все висело — и грязная шинель, и щеки, от самых глаз заросшие щетиной.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унӑн тӑваткал пичӗ шыҫса, кӑн-кӑвак кӑвакарса кайнӑ, типсе ларнӑ юн лаптӑкӗсемпе витӗннӗ, куҫӗсем хӑпарса тухнӑ, тути хӗррисене ҫапса ҫӗмӗрнӗ, пуҫне юнпа тӗрленнӗ таса мар тутӑр татӑкӗпе ҫыхса янӑ.
Круглое лицо его было раздутое, синее, в лепешках запекшейся крови, глаза затекли, губы разбиты, голова обмотана грязной, в кровавых пятнах, тряпкой.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫынсен сӑн-пичӗсем курӑнмаҫҫӗ, хунарӑн тӗксӗм ҫути сухал шӑрчӗпе витӗннӗ питҫӑмартисене е усӑнса аннӑ куҫхаршисем айӗнче ҫунса тӑракан куҫсене ҫеҫ ҫутатать…
Человеческих лиц не было видно, в тусклый свет фонаря попадала ввалившаяся щека с отросшей щетиной или горящие глаза под надвинутыми бровями…

Ҫӗрле, юрпа витӗннӗ хирсем тӑрӑх — поездсем ҫил пек васкаса иртеҫҫӗ.
Поезда проносились по ночным снежным равнинам.

Февралӗн вуннӑмӗшӗнче, пӗрер хутлӑ казеннӑй ҫуртсем тӑррисенчен тумла шӑпӑртатса юхнӑ тӗксӗм ирхине, Брест-Литовск крепоҫӗнчи ҫара йывӑҫсем ҫинче ҫерҫисем донжуанла чӗвӗлтетнӗ вӑхӑтра, — совет делегацийӗ, — юрпа витӗннӗ картиш урлӑ офицерсен собрани ҫуртне ларӑва кайнӑ чухне, нимӗҫсен ҫав чее ӗҫӗ ҫинчен илтсе пӗлнӗ.
Сереньким утром десятого февраля, когда капало с крыш одноэтажных казенных домиков и воробьи заводили на голых деревьях Брест-литовской крепости донжуанское щебетанье, советская делегация, направляясь через снежный двор в офицерское собрание заседать, узнала про ловкий ход немцев.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Анчах выҫлӑхпа туслӑх ҫӗнтерчӗҫ, вара Цыган хытса ларнӑ, эрешмен картипе витӗннӗ пӗр татӑк кукуруза ҫӑкӑрӗ, темиҫе пӗрчӗ сахарин тата пӗр чейник сивӗ шыв илсе килчӗ.
Но все-таки дружба взяла верх: Абдулка сбегал к себе в сарай и скоро принес черствый, весь в паутине, ломоть кукурузного хлеба, а кроме того, два кусочка сахарина и жестяной чайник воды.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хула ҫийӗнче — кӑн-кӑвак таса пӗлӗт; юрпа витӗннӗ акацисем салхуллӑ тӑраҫҫӗ.
Спокойное синее небо стелилось над городом: грустные, стояли акации, осыпанные снегом.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Акацин йывӑр турачӗсем, чалӑш вулӑран пуҫланса, ҫӗр пурт тӑрринех ҫитеҫҫӗ, тутлӑ шӑршлӑ чечексене ҫӱлелле Акаци юрпа витӗннӗ пекех шап-шурӑ.
Тяжелые ветви ее начинались от кривого ствола и поднимали на крышу белые пахучие гроздья, Акация стояла белая, как в снегу.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика