Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ывӑлу (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн пӗлес килет — тата нумай кулса пурӑнасшӑн-и санӑн ывӑлу Наталирен? — ыйтрӗ вӑл ҫирӗп те вӑрах сасӑпа.

Я хочу узнать, — начал он уже иным, твердым, грубоватым тоном, — долго аль нет твой сын будет измываться над Натальей?

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сана ака, хӑта, ывӑлу валли ыйткаласа ҫӳрени пӗрре те килӗшмест.

А тебе, сват, не пристало милостыню на сына собирать ходить.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Санӑн пурнӑҫу тутлӑ мар, пӗлетӗн те пулӗ, ывӑлу кун пек чыс илесси — те пулать-ха вӑл, те пулмасть…

Жизня твоя не сладкая; может, заешь, а сын-то не то заслужит такую честь, не то нет…

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сан ывӑлу патшапа Тӑван ҫӗр-шывшӑн асапа хӑй ҫине илчӗ, эсӗ пур…

Сын за царя и отечество терновый венец принял, а ты.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тупӑкран тӑрса ывӑлу айӗнче ялкӑшакан.

Ты рад бы из гроба встать.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Паллах, ывӑлу пӗтнӗшӗн питӗ хавас эс.

Тебе это радость принесет.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ывӑлу ҫине пӑхсам!

Погляди на сына!

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӑхсам-и ывӑлу ҫине, Данило!

Но погляди на сына, Данило!

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Тимофей Ильич, ывӑлу Мускавран питӗ кирлӗ хыпар илсе килнӗ пулӗ-ха?

— Тимофей Ильич, знать, сынок дюже важную новость привез из Москвы?

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Санӑн ывӑлу нимӗн ӑнланаймасӑр вӗреннӗ вӗт-ха вӗсене.

— Ведь твой сын выучивал на зубок, ничего не понимая.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Вӑл тӗрӗс, — хальхи вӑхӑта илсе пӑхсан, ывӑлу сан ытла йӑваш, — килӗшсе каланӑ мучи.

— Это верно, по нонешним временам смирный у тебя парень, — согласился дед.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Кала, Стойко, пуҫна чиперех килне ҫӗклесе ҫитерес тетӗн пулсан, ӑҫта сан ывӑлу, ӑҫта пытарма ӗлкӗртӗн ӑна?

— Стойко, говори, где твой сын, — ты знаешь, куда ты его спрятал.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑҫан таврӑнать тетӗн-ха ывӑлу?

— Когда вернется твой сын?

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Лао-шуань, сан ывӑлу телейлӗ пулчӗ.

— Счастливая у твоего сына судьба.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

«Санӑн ывӑлу, ҫитӗнсе ҫитсен, генерал пулать.

«Твой сын, как в лета войдет, генералом будет.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ывӑлу килте-и санӑн?

Сын твой дома?

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ывӑлу тата санӑн мӗнле?

— А сын твой как?

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах сана хулара салукшӑн хӑварни те кирлӗ мар пире — сан ывӑлу саншӑн ҫунмасть, вӑл, эсрелӗ, сана маннӑ, тесе шутлатпӑр — ҫакӑ сана, ку айӑпа ху тивӗҫлине туян-тӑк, айӑплани пултӑр.

Но ты не нужна городу даже как заложница — твой сын не заботится о тебе, мы думаем, что он забыл тебя, дьявол, и — вот тебе наказание, если ты находишь, что заслужила его!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

— Эсӗ — ҫын, тенӗ лешсем, — апла-тӑк, тӑван ҫӗршыву хаклӑ пулмалла саншӑн; ывӑлу — пире пурсӑмӑра та тӑшман пулнӑ пекех, саншӑн та тӑшман.

Они ответили: — Ты — человек, и родина должна быть дорога тебе; твой сын такой же враг для тебя, как и для каждого из нас.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Чи малтанах Никиткӑн ҫитӗнӗвӗсем ҫинчен ҫырчӗҫ; ӑна урамран чӗнсе илсе хӑй аллипе хӑйне ҫапла ҫыртарчӗҫ: «атте, эпӗ пӗрремӗш класс пӗтертӗм, иккӗмӗш класа куҫрӑм, хӑвӑртрах нимӗҫсене пӗтерсе пирӗн пата кил, санӑн ывӑлу Никита».

Первым делом было сообщено об успехах Никитки; для этого его позвали с улицы и заставили собственноручно нацарапать: «Папа, я кончил первый класс, перешел во второй, скорей побей фашистов и приезжай к нам, твой сын Никита».

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней