Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ассӑн сăмах пирĕн базăра пур.
ассӑн (тĕпĕ: ассӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аха, — ассӑн сывласа хуравларӗ Вороновский.

— Да, — со вздохом отвечал Вороновский.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫамрӑксем — хаваслӑн, нимӗн шухӑшсӑр, кулса-тӑрӑхласа «гайдамаксем» тесе ят панӑ стариксем ассӑн хашлатса, чӗмсӗррӗн пӑчӑртанса тухакан куҫҫулӗсене ыттисенчен пытарса утаҫҫӗ; ӗнтӗ суха тума, сӳрелеме, акма вӑхӑт ҫитнӗ; ҫӗр хӑй патне йыхӑрать, кунӗн-ҫӗрӗн канӑҫ курмасӑр чӗнет, кунта ав ҫапӑҫма тивет, ирӗксӗр ҫӗртенех ӗҫсӗр аптӑраса, хӑраса-сехӗрленсе, нуша тӳссе тата хуйхӑрса, ют хуторсем тӑрӑх вилесле асапланса ҫӳрес пулать.

Молодые весело, бездумно, старики, в насмешку прозванные «гайдамаками», — со вздохами, с потаенно укрытой слезой; заходило время пахать, боронить, сеять; земля кликала к себе, звала неустанно день и ночь, а тут надо было воевать, гибнуть на чужих хуторах от вынужденного безделья, страха, нужды и скуки.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Чунӑмҫӑм! Ӗмӗр манми юратӑвӑм!» — шухӑшларӗ те вӑл юнашар ҫывӑракан хӗрарӑм ҫумӗнчен йӗрӗннӗ пек аяккарах шуҫса выртрӗ, ассӑн хашлатса, чӑтӑмсӑррӑн тул ҫутӑласса кӗтрӗ, унтан хӗвел пӗлӗт хӗррине хӗрлӗ кӗрен чӗнтӗрпе, ылтӑн укапа эрешлентерме пуҫларӗ ҫеҫ, — хӑвӑрт вырӑн ҫинчен тӑрса ҫӑвӑнчӗ те лаши патне васкаса тухрӗ.

«Любушка! Незабудняя!» — и брезгливо отодвигался от спавшей рядом с ним женщины, вздыхал, нетерпеливо ждал рассвета и, едва лишь солнце малиновой росшивью, золотым позументом начинало узорить восток, — вскакивал, умывался, спешил к коню.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӗҫӗттӗм те, хаклах лармӗччӗ! — ассӑн сывласа ячӗ те Степан Астахов, аллине хӗҫ аври ҫумӗнчен уйӑрса, сарӑ мӑйӑхне те пӗтӗрсе илчӗ.

— А выпил бы, недорого отдал! — вздыхал Степан Астахов и даже русый ус закручивал, скинув руку с эфеса.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Те арҫын, те хӗрарӑм валли ҫӗленӗ йӗме вара Дарья ҫав кунах, ассӑн сывласа, арчана пуҫтарса хучӗ (унта хӗрарӑмсем нихӑшӗ те усӑ курма пӗлмен япаласем татах сахал мар выртрӗҫ).

А панталоны, которые неизвестно на какой пол шились, Дарья в тот же день, вздыхая, сложила в сундук (там лежало еще немало вещей, которым никто из баб не мог найти применения).

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫурма сасӑпа темскер мӑкӑртатни, нумай сасӑпа харлаттаракансем хушшинче ассӑн сывласа тумланни илтӗнчӗ.

Слышно было, как он вполголоса заворчал и, вздохнув сквозь многоголосый храп, стал одеваться.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн пулӗ ӗнтӗ… — ассӑн сывласа ячӗ те Петро сасартӑк ҫулӑм пек хӗрелсе кайса ыйтрӗ:

— Что будет… — вздохнул Петро и, внезапно охваченный огневым румянцем, спросил:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫук ӗнтӗ! — вӑл тутине чӑмӑртаса ассӑн хашлатса ячӗ.

Нет уж! — Она поджала губы, вздохнула.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро ассӑн сывласа ячӗ, анчах ним те ыйтмарӗ.

Петро вздохнул, но расспрашивать перестал.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Чунне турра панӑ Калединран лайӑххине — ҫӳлти патшалӑха кайтӑр вӑл! — тупса пулмасть, — ассӑн хашлатса ячӗ кӑвак сухаллӑ Шумилин ҫынни.

— Лучше покойного Каледина — царство ему небесное! — не сыскать, вздохнул сивобородый шумилинец.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӑҫта-ши ӗнтӗ пирӗн казаксем? — ассӑн хашлатса ячӗ Пантелей Прокофьич.

— Гдей-то наши казаки? — вздохнул Пантелей Прокофьевич.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эхма! — ассӑн сывланӑ каччӑ.

— Эхма! — вздохнул парень.

«Асап тӳсме ирӗк парсамӑр...» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Пӗр пуҫламан ҫӑкӑр пуласчӗ хӑть! — ассӑн сывланӑ салтаксем.

— Хоть бы каравай хлеба! — вздыхают солдаты.

Салӑ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Утнӑ, ассӑн сывланӑ, шӳрпе шӑршине, пӑтӑ шӑл ҫинче мӗнле ирӗлнине аса илнӗ.

Идут, вздыхают, вспоминают, как пахнут щи, как тает на зубах каша.

Салӑ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Тивес мар, ҫаплах юлтӑр, — ассӑн сывласа илчӗ тепри.

— Не надо, пущай так, — вздохнул другой.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫитмест пуль краҫҫын… — куляннӑ пек ассӑн хашлатса ячӗ тахӑшӗ.

— Гасу, должно, не хватит… — вздохнул кто-то сожалеюще.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лайӑх ӑратлӑ вӑкӑр ҫине ирӗксӗр ҫӗртен киленсе пӑхса тата куҫӗпе унӑн сарӑрах хӗрлӗ ҫӑмне ачашласа, Лагутин ассӑн сывласа илчӗ те пӑлханчӑк шухӑшсен чӑлханчӑк ҫыххинчен пӗрне кӑна туртса кӑларчӗ: «Пирӗн станицӑначчӗ ҫакӑ. Вӗтӗрех пирӗн енчи вӑкӑрсем».

И, нехотя любуясь породистым бугаем, лаская глазами его красную с подпалинами шерсть, Лагутин сквозь рой встревоженных мыслей вынес со вздохом одну: «Нам бы в станицу такого. А то мелковаты бугайки у нас».

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Каларӑм-ха ӑна кун пирки, — ассӑн сывласа илчӗ Кошевой.

— Я уж говорил ему, — вздохнул Мишка Кошевой.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук кӳренсе шӑпланчӗ те стена еннелле ҫаврӑнса выртрӗ; ассӑн хашлаткаласа, вӑрах хушӑ сӑмах чӗнмерӗ.

Бунчук обиженно замолкал, отворачивался к стенке, вздыхал, подолгу не разговаривал.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук вара, ӑна каҫхи ҫутӑра курса илсе, ассӑн хашлатса ячӗ.

Бунчук внутренне ахнул, глянув на нее при вечернем свете.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней