Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
ӑшшӑн (тĕпĕ: ӑшшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ватӑ шахтер ку сӑмахсене ӑшшӑн кулса каларӗ.

Старый шахтер вложил в эти слова немалую долю доброго лукавства.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Григорий пӑлтӑртан тухса калинкке патне ҫитнӗ чухне те Аксинья ӑшшӑн кулкаласа, пӗҫерекен питҫӑмартисене алӑ тупанӗсемпе сӑтӑркаласа, ҫаплах ҫенӗкре тӑчӗ.

Григорий уж вышел из сенцев и дошел до калитки, а Аксинья все еще стояла в сенцах, улыбалась и терла ладонями пылающие щеки.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑс-тӑн йӗвенне самантлӑха хывсанах куҫ умне ӑшшӑн йӑлкӑшса кулакан чӗрӗ Наталья тухса тӑчӗ.

Стоило на минуту снять узду с услужливой памяти, и перед глазами его вставала живая, улыбающаяся Наталья.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич лаша мӑйӗнчен супнене хывса илчӗ, ӑшшӑн йӑлкӑшса кулчӗ.

Пантелей Прокофьевич снял с коня торбу, улыбнулся:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн начарланса кайнӑ пичӗ ҫинчен кулли самантлӑха та сирӗле пӗлмерӗ, путса кӗнӗ питҫӑмартисене кӑштах хӗрлӗ тес ҫапрӗ, чире пула пысӑкланса кайнӑ куҫӗсем ача ҫуралнӑ хыҫҫӑнхи майлӑ ытла та черченнӗн те ӑшшӑн йӑлкӑшса пӑхрӗҫ.

И все время с исхудавшего лица ее не сходила улыбка, на ввалившихся щеках розовел румянец, а ставшие от болезни огромными глаза лучились такой сияющей трепетной теплотой, как будто после родов.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куккӑшӗ ҫинчен ӑшшӑн аса илсе калаҫнӑ хыҫҫӑн, хӑй ҫырнӑ сӑввине вуласа пачӗ.

Помоги переводом

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Шупашкарсем ӑшшӑн йышӑннипе хавхаланнӑ «Хусан чӑвашӗсен» лидерӗ вӗсене ырӑ хыпарпа савӑнтарчӗ: «Ҫуркунне тепре тӗл пулӑпӑр-ха!»

Помоги переводом

Мӑн асаттесен вӑй-хӑвачӗ — «Хусан чӑвашӗсенче» // Олег АЛЕКСАНДРОВ. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Палламан ҫыннӑн ӑшшӑн, чунтан тухакан сассине асӑрхаса, Каштанка, ун аллине ҫуласа илсе, тата мӗскӗнрех йынӑшса ячӗ.

Уловив в голосе незнакомца теплую, душевную нотку, Каштанка лизнула ему руку и заскулила еще жалостнее.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

 — Чирлӗ пирки Аникей Ермолаевич сан пата килме пултараймарӗ, ҫавӑнпа мана ячӗ, кай-ха, Никита, пирӗн ятпа чунтан ӑшшӑн саламла, тӑван ҫӗр ҫинче тымара шаларах яма сывлӑх сун, терӗ.

 — Аникей Ермолаевич по болезни не мог тебя навестить, вот и послал меня: поезжай, дескать, Никита, поздравь от всей широкой нашей души и пожелай, чтобы пустил корешки поглубже в родной земле.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗрремӗш секретарӗн йышӑну пӳлӗмӗнче Иинокентий сап-сарӑ ҫӳҫлӗ Варенькӑ секретарьшӑ ҫине пӑхса ӑшшӑн йӑл кулчӗ.

В приемной первого секретаря Иннокентий мило и добродушно улыбнулся белокурой секретарше Вареньке.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени курчӗ: Авдотйӑн аллине тыта-тыта чӑмӑртарӗҫ, кашнинех ӑна сӗртӗнсе, ун ҫине ӑшшӑн йӑл кулса пӑхас килнӗ пек, хулпуҫҫинчен силлерӗҫ, кӑшкӑрса темскер каларӗҫ.

Ксения видела, как Авдотье жали руки, трясли за плечи, кричали что-то, словно каждому хотелось дотронуться до нее, согреть улыбкой, взглядом.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫук, мӗншӗн, — Мажаров уҫҫӑн та ӑшшӑн кулса ячӗ.

— Нет, зачем, — лицо Мажарова расплылось в добродушной улыбке.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Саламлатӑп! — терӗ Константин ӑшшӑн, анчах хӑй ҫавӑнтах калаҫма чарӑнчӗ.

— Поздравляю! — горячо проговорил Константин и тут же замолчал:

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Апла пулин те ӑшшӑн кӗтсе илчӗҫ пире тусӑмӑрсем.

Тем не менее друзья нас встретили добродушно.

Эпир — пӗрле! // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Ҫав каҫ вӗсен темскер калаҫса пӗтерейменни юлнӑ, ирпе Константин Алексей Макаровичпа ӑшшӑн сывпуллашнӑ пулин те, вӑл ача ҫуртӗнчен хӑй темӗнле айӑп тунӑ пек пусӑрӑнчӑк туйӑмпа тухса кайнӑ.

Что-то осталось в тот вечер недоговоренным, и, хотя наутро Константин душевно простился с Алексеем Макаровичем, он уехал из детского дома с тягостным, смутным чувством какой-то вины перед батей.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Спаҫҫипӑ сире, атте, мана ӑшшӑн пӑхнӑшӑн…

— Спасибо вам, батя, что пригрели меня…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Уншӑн мӗн пур ӗҫе пӑрахса, пулӑшма хатӗр ҫак ҫынна ун нихҫан та ҫакӑн пек ӑшшӑн тав тӑвас килменччӗ-ха.

Никогда еще она не испытывала такой нежной признательности и благодарности к этому человеку, готовому ради нее бросить все дела и прийти на помощь.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗҫ укҫи ҫитет-и сире? — ҫине тӑрсах, ӑшшӑн ыйтрӗ Пробатов.

Хватает вам зарплаты? — настойчиво и мягко спрашивал Пробатов.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӳлте, симӗс туратсем ҫинче, кайӑксем кӗшӗлтетнӗ, шӑхӑрса юрланӑ, вӑрмана чалӑшшӑн касса кӗнӗ хӗвел ҫути Ксюшӑна пӗрре ӑшшӑн ачашланӑ, тепре, мӗлкесене савӑнӑҫлӑн арпаштарса, чӑпар тум тӑхӑнтартнӑ.

Высоко в зеленых кронах гомонили и высвистывали птицы, косые потоки света рассекали лес и то обласкивали Ксюшу теплом, то одевали в пеструю веселую кутерьму теней.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, врачсем мӗн теҫҫӗ? — ыйтрӗ Пробатов, халтан кайнӑ юлташӗн начарланнӑ пит-куҫӗ ҫине ӑшшӑн пӑхса, ун аллине хӑйӗн аллинчен ямасӑр.

— Ну, что говорят врачи? — спрашивал Пробатов, с улыбчивой приветливостью глядя на исхудалое, изможденное лицо товарища и не отпуская его руки.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней