Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урайне (тĕпĕ: урай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мелеховсем патне тин кӑна Христоня килсе кӗчӗ, урайне кукленсе, чӗлӗм ӗмсе ячӗ.

К Мелеховым только что пришел Христоня, сел на корточки, покурил.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑрпӑк ҫутинче урайне тӑрса ларнӑ Александрӑн пит-куҫӗ, сарлака сӑмсипе пирус хыпнӑ сӑнарӗ курӑнса кайрӗ.

Спичка осветила лицо привставшего Александра, широкий обод носа, рот, присосавшийся к папироске.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсем курница урайне шинельсем сарчӗҫ.

Красноармейцы постелили себе в горнице на полу.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре ӑнланмалла мар тӗрмешӳ пырать иккен: Петро ҫул ҫине хатӗрленӗ ҫыхӑсене ҫилӗллӗн турта-турта ҫурать, шалаварсене, мундирсене, хӗрарӑмсем уявсенче тӑхӑнакан кӗпе-тумтире тӳрех урайне тыта-тыта ҫапать.

В курене творилось чудное: Петро ожесточенно расшматовывал узлы, приготовленные в отступ, выкидывал прямо на пол шаровары, мундиры, праздничные бабьи наряды.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, чылайранпа турта хушшинче пулса курман ӑйӑр пек, урисемпе урайне тапа-тапа тапӑртатма тытӑнчӗ, кӑмака умӗнче выртакан качака путеккинчен темле кӑна такӑнса ӳкмерӗ.

Он, как стоялый жеребец, затопал ногами, чуть не упал, споткнувшись о лежавшего у печки козленка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуҫисем тӗреклӗ пурӑннӑ курӑнать: урайне сӑрланӑ, венски пукансем лартса тухнӑ, тӗкӗр пур, стенасем ҫумӗнче служивӑйсен ахаль сӑнӳкерчӗкӗсем, вӗренекенӗн хура рамкӑна вырнаҫтарнӑ мухтав хучӗ ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Хозяева, видно, жили ядрено: полы крашены, стулья венские, зеркало, по стенам обычные фотографии служивых и ученический похвальный лист в черной рамке.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шапкин ҫӗрелле, урайне ҫитиех пӗшкӗннӗ те Суворова ним пытармасӑр каласа панӑ.

Опустил Шапкин голову низко-низко, к самому полу, и во всем признался Суворову.

Медаль // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Халь анчах килсе кӗнӗ ҫынсем ҫине йӑлтӑркка хура куҫӗсемпе пӑхса, вӑл ҫирӗпленсе ҫитеймен ури ҫине шукаласа тӑчӗ те хӑранипе урайне ҫип пек ҫинҫе йӗрлӗн чӑрлаттара пуҫларӗ.

Он, оскользаясь, вскочил на свои еще шаткие ноги, круглыми агатовыми глазами глядя на пришедших, и, наверное, от испуга, зацедил на пол тоненькую струйку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксем кӑштӑртаткаласа урайне вырӑн сарчӗҫ, анасла-анасла хыҫкаланса илчӗҫ, ҫаплах ҫӗр уйӑрас пирки мӑкӑртатса калаҫрӗҫ.

Казаки стелили на полу, зевали, чесались, тянули те же разговоры о земле, о переделах.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл урайне кукленсе ларнӑ, чӗлӗм мӑкӑрлантарать, темле казакпа — 35-мӗш полк делегачӗпе — калаҫать.

Сидя на корточках, он курил, беседовал с каким-то казаком — делегатом 35-го полка.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ирхинесенче, шӑп вӑхӑтра, ҫичӗ сехет ҫитнӗ чух, хӗр шӑнса кайнӑ аллисене симӗс куртка кӗсйине чиксе, уринчи пысӑк аттипе урайне кӗптӗртеттерсе килсе кӗмессерен вӑл темле чамасӑр хумханса ӳкрӗ, аван маррӑн пӑлханчӗ.

Но что-то волнующее, необычное испытывал, когда по утрам, исправно, ровно в семь, входила она в подвал, зябко засунув руки в рукава зеленой теплушки, шаркая подошвами больших солдатских сапог.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урайне, пакалчак таран темелле, чӗлӗм тӗпӗсем, хӗвел ҫаврӑнӑш хупписем пӑрахса тултарнӑ.

Пол по щиколки засыпан окурками, подсолнечной лузгой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хытӑ ҫӗр ҫине пуҫне ҫапса, ҫӗр урайне шӑлӗсемпе кӑшласа хӳхлерӗ Шамиль Прохорӗн арӑмӗ, вилнӗ упӑшкин вӑрҫӑран таврӑннӑ пиччӗшӗ, Шамиль Мартынӗ, йывӑр ҫын пулнӑ арӑмне ҫупӑрласа лӑпканине, ачисене ачашла-ачашла кучченеҫсем валеҫсе панине тӑраниччен курса тӑнӑ хыҫҫӑн.

Билась головой о жесткую землю жена Прохора Шамиля, грызла земляной пол зубами, наглядевшись, как ласкает вернувшийся брат покойного мужа, Мартин Шамиль, свою беременную жену, нянчит детей и раздает им подарки.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫара урисене урайне антарса, алтупанӗпе питне сӑтӑркаласа илчӗ те Сергей ҫине ыйхӑллӑ та тунсӑх куҫӗсемпе: «А! Эсӗ-ҫке ку, Тутаринов… Мӗн кирлӗ сана? Эпӗ ӗнер час выртман, манӑн пуҫ ыратать, сана мӗн арҫурисем ҫапла ир сӗтӗрсе ҫӳреҫҫӗ…» — тенӗ пек пӑхрӗ.

Опустив босые ноги на пол, он протер ладонью лицо и посмотрел на Сергею своими заспанными и тоскливыми глазами, будто говоря: «А! Это ты, Тутаринов… Что тебе нужно? Я вчера лег поздно, у меня голова болит, чего тебя черти носят в такую рань…»

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тулта ҫил-тӑман улать, ҫил шӑхӑрни илтӗнет, кас-кас тӗтӗм шӑтӑкӗнчен юр вӗҫсе кӗрсе, урайне аничченех ирӗле-ирӗле каять.

На дворе гуляла пурга, слышался посвист ветра, иногда в дымовую трубу сыпался мокрый, тающий на лету снег.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара туйипе урайне шаклаттарчӗ те Сергей патне утса пычӗ.

Он стукнул палкой о пол и подошел к Сергею.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӑравус хыттӑн кӑшкӑртнинчен хӑранипе шартах сикнӗ утсем чӗрнисемпе урайне кӑчӑртаттарса хыраҫҫӗ.

Копытили деревянные полы лошади, обеспокоенные паровозными гудками.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарӑхса кайнӑскер, вӑл саккӑрмӗш куркари чейне ӗҫсе те ямарӗ, сӗтел хушшинчен тухрӗ те сӑхсӑхса илчӗ, унтан, хуҫа пек хӑюллӑн йӗри-тавралла пӑхкаласа, тин ҫеҫ ҫуса кайнӑ урайне пылчӑклӑ аттипе юри вараласа, пӳртрен тухрӗ.

Обиженный, он не допил восьмой чашки, вылез, перекрестился, ушел, независимо поглядывая вокруг и сознательно грязня сапогами натертый пол.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урайне шыв сӑрхӑнса хӑпарать-ха, ҫав япӑх.

Скверно то, что выступает подпочвенная вода.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, курӑк сарнӑ урайне чӗрне вӗҫҫӗн пусса, Марфа ҫывӑракан кровать умӗнчен ерипен иртсе кайрӗ; уйӑх ҫути чӳречерен кӗрсе, карчӑкӑн кӑвак ҫӳҫне кӗмӗл тӗссемпе ҫутатать…

На цыпочках, неслышно ступая по мягкому настилу травы, он прошел мимо кровати, на которой спала Марфа; луна светила в окно и щедро серебрила ее седую голову…

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней