Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ашшӗне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем ачасен ашшӗне те тӗплӗ сӑнаса пӑхрӗҫ.

Осмотрели они также и папу мальчиков.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Часрах, часрах каютӑна, ашшӗне япаласене пуҫтарма васкатас!

Скорее, скорее в каюту, торопить папу, собирать вещи!

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя ҫӳлти палуба ҫинче Павликпа ашшӗне курчӗ, вӗсем иккӗшӗ те тӑрӑшсах шӗлепкисемпе суллаҫҫӗ.

Петя увидел папу и Павлика на верхней палубе, они оба азартно махали шляпами.

VI. «Тургенев» пароход // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя хӑйӗн хӑрушӑ шухӑшӗсене ашшӗне те, шӑлнӗне те каламарӗ.

Разумеется, Петя ничего не сказал о своих опасениях отцу и брату.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ашшӗне хирӗҫ питӗ хытӑ: — Халех пыратӑп! Халех! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

И мальчик закричал очень громко отцу в ответ: — Сейчас иду! Сейчас!

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл амӑшӗпе ҫеҫ ӳснӗ, ашшӗне чылай ҫул каярах совет влаҫне хирӗҫ пӑлхав тума шутланӑ байсем-кулаксем тытса вӗлернӗ.

Он рос с матерью, отца много лет назад убили богатые баи-кулаки, пытавшиеся восстать против Советской власти.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Катя хӑйӗн ашшӗне нихҫан та «вилнӗ» теместчӗ.

Катя никогда не называла отца «покойный».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Татах та — мӗншӗн вара тӑван ашшӗне вӑл ятранах чӗннӗ пулӗччӗ?

Впрочем, она не стала бы родного отца называть по имени и отчеству.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫырнӑ хут листи тыттарчӗ те: — пӑх-ха, кур акӑ, хам улпутӑм ҫинчен элек парса тӑракан ҫын-и эпӗ, ывӑлӗпе ашшӗне хирӗҫтерме тӑрӑшатӑп-и, — терӗ.

Подал мне исписанный лист бумаги, — посмотри, доносчик ли я на своего барина и стараюсь ли я помутить сына с отцом.

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Вӑл ашшӗне мӗнле тытса кайни ҫинчен каласа парать, — терӗ анне, — городовой мӗнле ҫапнине кӑтартать.

– Он рассказывает, как отца арестовали, – сказала мать, – как городовой на него замахнулся.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Юрӗ, — ответленӗ Иван Петрович, — эпӗ эсӗ ашшӗне итлекен ывӑл иккенне куратӑп; ку мана савӑнтарать; манӑн сана ирӗксӗрлес килмест; эпӗ сана халех статски службӑна кӗме хистеместӗп; анчах халӗ эпӗ сана авлантарас тесе шухӑшлатӑп», — тенӗ.

«Хорошо, — отвечал Иван Петрович, — вижу, что ты послушный сын; это мне утешительно; не хочу ж и я тебя неволить; не понуждаю тебя вступить… тотчас… в статскую службу; а покамест намерен я тебя женить».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Вӑл, ашшӗне ыталаса илсе, ун канашӗ пирки шухӑшласа пӑхма сӑмах панӑ та, ҫиленнӗ мисс Жаксона лӑплантарма чупнӑ, лешӗ алӑкне аран уҫса кӗртсе, унӑн хӑй айӑпне сирмелли сӑмахӗсене итленӗ.

Она обняла отца, обещалась ему подумать о его совете и побежала умилостивлять раздраженную мисс Жаксон, которая насилу согласилась отпереть ей свою дверь и выслушать ее оправдания.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Вӑл ытла шухӑ хӑтланни, минутсерен тенӗ пек мӗн те пулин кӗтмен япала туртса кӑларни ашшӗне хӑпартланӑ.

Ее резвость и поминутные проказы восхищали отца.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Эпӗ унӑн ашшӗне пӗр стакан пунш ӗҫсе пӑхма сӗнтӗм, Дуньӑна чей ӗҫме лартрӑм, вара эпӗр виҫсӗмӗр тахҫантанпа паллашнӑ ҫынсем пекех калаҫма тытӑнтӑмӑр.

Я предложил отцу ее стакан пуншу; Дуне подал я чашку чаю, и мы втроем начали беседовать, как будто век были знакомы.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫак мӑшкӑла тӳсеймесӗр, Пушкин хӑй арӑмӗ хыҫҫӑн ҫапкаланса ҫӳрекен Дантес ятлӑ кавалергардӑн ашшӗне — барон Гекерна (Дантес Гекернӑн усрав ывӑлӗ пекки пулнӑ) питӗ хаяр ҫыру янӑ (1837 ҫ., январӗн 26-мӗшӗнче).

Помоги переводом

А. С. Пушкин тата вӑл ҫырнӑ «Белкин повеҫӗсем» // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Анчах та ӑшри шухӑшӗсене ашшӗне харсӑррӑн каласа пани унӑн чунне кӑштах ҫӑмӑллатрӗ, вӑл хӑйӗн шӑпи ҫинчен, хӑйӗн мӗн тумалли ҫинчен лӑпкӑраххӑн шухӑшлама пуҫларӗ.

Но бурное объяснение облегчило ее душу, и она спокойнее могла рассуждать о своей участи и о том, что надлежало ей делать.

XVI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пачах урӑхла, вӑл туя васкатма кирлине туйнӑ, ҫавӑнпа ҫырӑва хӗрӗн ашшӗне — пулас хуннӗшне кӑтартма шутланӑ.

Напротив, он увидел необходимость ускорить свадьбу и для того почел нужным показать письмо будущему тестю.

XVI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл та Василий Васильевич ятлӑ, ашшӗ пекех медик, пысӑк шанчӑк паракан ҫамрӑк учёнӑй, ашшӗне тивӗҫлипех савӑнтаракан ҫын пулнӑ.

тоже Василий Васильевич, тоже медик, молодой, подававший надежды ученый, гордость и радость отца.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Владимир хӑй ашшӗне хӗрӳллӗн ыталарӗ.

Владимир с жаром обнял отца своего.

III сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗне асра тытман пекех вырӑна хуман пулса кайнӑшӑн Владимир хӑйне-хӑй ӳпкелеме тытӑнчӗ.

Владимир упрекал себя в преступном небрежении.

III сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней