Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

асӑрханса (тĕпĕ: асӑрхан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хыпашласа тух-ха ӑна, тулӗк асӑрханса, — хушрӗ Женя Федора.

— Обыщи его, — велела Женя Федору, — Только будь осторожен.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя Барби пуканене асӑрханса ҫӗклерӗ те Маргаритӑна тӑсса пачӗ.

Женя бережно подняла куклу Барби и протянула ее Маргарите.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫиелтен вӗсем ҫине: «Асӑрханса», — тесе ҫырса хунӑ.

Сверху на них была надпись: «Осторожно».

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Рудольф Карловичпа Луиза Францевна, вӗсем ҫине пусса килекен тарҫӑран асӑрханса, каялла чакнӑ.

Рудольф Карлович и Луиза Францевна пятились от наступавшего на них батрака.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ырханкка та шурӑхнӑ вӑл, хӑлхисем те, Петрушкӑнни пек, сарӑлса тӑраҫҫӗ, сулахай куҫӗ аяккинелле асӑрханса ҫеҫ пӑхать.

Он был тощ и бледен, уши торчали, как у Петрушки, левый глаз осторожно косил.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗн пирки? — асӑрханса ҫеҫ ыйтрӗ вӑл, мана паллаймасӑр тӳрех куҫӑмран пӑхса.

— В чём дело? — глядя прямо на меня и не узнавая, осторожно спросил он.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Туятӑп, мӗнле асӑрханса, хыттӑн чӑмӑртать ман пуҫа Курбан.

Я чувствую, как бережно и крепко прижимает мою голову к своему плечу Курбан.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Сима-гюль! — пӑшӑлтатать Курбан, манӑн пуҫӑма хӑйӗн хулпуҫҫийӗ ҫумне чӑмӑртать, тӑнлавран асӑрханса ачашлать.

— Сима-гюль! — шепчет Курбан, прижимает мою голову к своему плечу, аккуратно гладит висок.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара эп, пуҫа чикӗнсе ӳкесрен пӑртакҫӑ хыҫалалла тытса, асӑрханса куклентӗм, Игорӗн хамран яман аллине хулпуҫҫи урлӑ тытрӑм, тепӗр аллӑмпа ҫумри йывӑҫӑн аялти туратӗнчен уртӑнтӑм, аран-аран ҫӗклентӗм, хампала пӗрле Игоре те тӑратрӑм.

И тогда я, стараясь не наклонять головы, держа ее чуточку запрокинутой назад, опустилась на колени и, перекинув через свое плечо руку Игоря, которую я так и не выпустила, другой рукой уцепившись за толстую низкую ветвь дерева, поднялась и заставила подняться Игоря.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк хамӑн хыҫра такам асӑрханса шӑхӑрса янине илтрӗм.

Вдруг я услышала за собой осторожный свист.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эпӗ, Полина Аркадьевна, эпӗ! — терӗ те математик, алӑка асӑрханса хупрӗ.

— Я, Полина Аркадьевна, я! — проговорил математик и осторожно прикрыл дверь.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫурӑм ҫинчи ҫыххӑма хывса пӑрахрӑм, тарланӑ ҫамкана шӑлса типӗтрӗм, вара асӑрханса алӑка шаккарӑм.

Я сбрасываю с себя узлы, вытираю взмокший лоб и осторожно стучусь в дверь.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таҫтан хулӑм хӑмасем йӑтса килчӗҫ, пирӗн вагон ҫумне тайлӑкӑн тӗкӗнтерчӗҫ, вара вӗсем тӑрӑх асӑрханса пусакан лашасене кӑларма пикенчӗҫ.

Появились тяжелые доски, их наклонно приставили к нашему вагону и стали по ним выводить осторожно ступающих лошадей.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑрӑм мӑйлӑ ут, пысӑк та ҫап-ҫутӑ куҫне ман енне чалӑштарса, Амеда ҫыртам пек тӑвать, хускавлӑ тутисен айӗнчен курӑнакан вӑрӑм шӑлӗсемпе хуҫин аллине асӑрханса хӗсет.

И конь в длинной шеей, кося на меня крупный и яркий глаз, делал вид, что кусает Амеда, осторожно сжимая длинными зубами, видными из-под приподнятой подвижной губы, руку хозяина.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл кӑлкан кӗлти пек ҫутӑ хӳрине аварах тытса, ҫӑмӑл урисемпе асӑрханса кукалет.

Он осторожно перебирал ногами и отставлял высоко поставленный хвост, серебристый, густой, как целый ворох ковыля.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ачасем асӑрханса кулса илчӗҫ.

Ребята осторожненько хихикнули.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чи кирли, эпир ҫамрӑксенче аталантармалли туйӑмсенчен пӗри, — этемӗн шалти тивӗҫлӗхне юратма вӗрентесси, ҫакӑн ҫине асӑрханса, тимлӗн пӑхтарасси.

Главное, что мы должны воспитать в людях, — это бережное, почти влюбленное отношение к внутреннему достоинству человека.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑш пӗр чух унта командир тухать, барьер хыҫӗпе асӑрханса иртет, аллинче яланах бинокль; ӑна вӑл, алӑри курка пек, тӑсарах тытса тӑрать-тӑрать те куҫ патне ҫывхартать, калӑн - ҫӳлӗ вырӑнтан уҫӑлса тӑракан ҫӑл шывӗ пек тӑрӑ инҫетлӗхе тӑрана пӗлми ӗҫет вӑл, тесе.

Да иногда замечала я там командира; он медленно шел за барьером по крыше, в руке у него был бинокль, он держал его в отставленной руке, как держат кружку, то и дело подносил его к глазам, отставлял руку и опять прикладывался, словно отпивал крупными глотками даль, открывавшуюся ему сверху.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан вӑл хытӑран хытӑ харлаттарма тытӑнать, эпӗ асӑрханса кӑна унӑн пуҫне сӗтел ҫумне шаккатӑп…

Потом он начинает сопеть погромче, и я осторожно бью его головой о стол…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ питӗ асӑрханса, сывлама та хӑяймасӑр, пӗшкӗнтӗм те, хуллен тутасемпе кӑшт ҫеҫ перӗнсе, унӑн ҫытар ҫине ыткӑннӑ аллине чуптурӑм, унтан чӗрне вӗҫҫӗн, вӑл вӑранса каясран хӑраса, ним сас-чӗвӗсӗр корма ҫине тухрӑм.

Я наклонилась, не дыша, и очень тихо, едва касаясь, поцеловала закинутую на подушку руку; потом я вдруг испугалась, что он может проснуться и заметить меня, тихонько вылезла я на корму.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней