Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

туйрӗ (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анна умӗнче Бунчук хайне аван маррӑн туйрӗ; ҫакӑншӑн тавӑрас тенӗ пекех, вӑл унран ытларах ыйтрӗ, унпала юриех сивӗ пулма тӑрӑшрӗ.

В присутствии Анны чувствовал себя Бунчук как-то неловко; словно отплачивая за эту неловкость, относился к ней с повышенной требовательностью, был подчеркнуто холоден.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл ҫывӑрса каяс тесе куҫне хупнӑччӗ кӑна, анчах хӑйӗн хулпуҫҫийӗ ҫинче ҫемҫе те ӑшӑ алӑ выртнине туйрӗ.

Он закрыл глаза и хотел уснуть, но почувствовал на своем плече теплую руку.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей сӑмсипе сивӗ сывлӑша туртса шӑршларӗ те ҫунакан тислӗк шӑршине туйрӗ, лутра мӑръе тӑрринче ҫил касса антарнӑ кӑвак тӗтӗм хӑюне асӑрхарӗ.

В морозном воздухе Сергей уловил свежий запах кизячьего костра и разглядел над низкой трубой срезанную ветром сизую полоску дыма.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл чӗрине кӗтмен ҫӗртен ҫав тери хӑватлӑ вӑй, чӗлхе ҫине уҫӑмлӑ, вичкӗн сӑмахсем килсе капланнине туйрӗ.

И потом, дивясь самому себе, он чувствовал необычайный прилив сил и богатейший подбор ярких, отточенных, режущих слов.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксемпе темӗнле урӑхларах сӑмахсемпе калаҫма кирлине Бунчук малтанах туйрӗ, вӗсемпе пӗр чӗлхе тупаймасран шикленсе ҫӳрерӗ.

Бунчук знал, что какими-то иными словами надо говорить с казаками, со страхом чувствовал, что, пожалуй, и не найдет общего языка.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксен шухӑш-кӑмӑлӗнче татӑклӑ самант килсе ҫитнине Иван Алексеевич туйрӗ; тепӗр темиҫе минут иртет-и те — япшар чӗлхеллӗ офицер пӗтӗм сотньӑна хӑй майлӑ ҫавӑрса ярать.

Иван Алексеевич понял, что в настроении казаков назрел переломный момент: еще несколько минут — и краснобаю-офицеру удастся повернуть сотню на свой лад.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иван Алексеевич казаксем Корниловпа пӗр сукмака таптаса хытарас ҫуккине Корнилов чӗнсе ҫырнӑ телеграмма киличченех уҫҫӑн ӑнланса илчӗ, ҫав хушӑрах Керенскине хӳтӗлесси те казаксемшӗн алӑ ҫемми пулманнине туйрӗ.

Еще до воззвания Корнилова Иван Алексеевич ясно сознавал, что казакам с Корниловым не одну стежку топтать, чутье подсказывало, что и Керенского защищать не с руки.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий туйрӗ ҫакна; туйрӗ те, хӑйӗн тӗрӗсмарлӑхне унчченех сиссе тӑнӑ вӑрттӑн ӑнланӑвӗ чӗринче йывӑррӑн йӑшӑлтатса илчӗ.

Листницкий чувствовал, что заворошилось наглухо упрятанное сознание собственной неправоты.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий пенснене шӑлкаланӑ хушӑра ун ҫине шӑл йӗрсе пӑхрӗ, ҫав вӑхӑтрах чунӗ асаплӑ та хура вӗчӗллӗ тунсӑхпа тӑвӑлнине туйрӗ.

Листницкий, протирая пенсне, улыбался, но горькая, желчная грусть томилась в нем в этот миг.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей Платонович, стариксен кӑмӑлсӑр пичӗсем ҫине ирӗксӗррӗн кулкаласа пӑхса тӑнӑ май, чунӗнче темле пӑтранчӑк та ирсӗр япала йӑшӑлтатнине туйрӗ.

Сергей Платонович, насильно улыбаясь, оглядел расстроенные лица стариков, на душе у него стало сумеречно и гадко.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ҫав вӑхӑтра та вӑл тек нихҫан та хӑй ӗлӗкхи пек янӑравлӑн ахӑлтатса кулма пултараяс ҫуккине, хӑйӗн куҫӗсем шалалла путса кӗнине, пит шӑммисем шӗвӗрӗлсе тухнине сиссе тӑчӗ; пӗчӗк ачана тытса чуп тунӑ чух унӑн таса куҫӗсенчен тӳррӗн те уҫҫӑн пӑхма хӑйне ытла та йывӑр килессе те туйрӗ вӑл; улача хӑю тулли хӗрессемпе хӑйне чин тӗлӗшӗнчен ӳстерсе пыни мӗн хака ларнине те аван пӗлчӗ.

Но знал, что больше не засмеяться ему, как прежде; знал, что ввалились у него глаза и остро торчат скулы; знал, что трудно ему, целуя ребенка, открыто глянуть в ясные глаза; знал Григорий, какой ценой заплатил за полный бант крестов и производства.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Питӗ хӑюллӑ ҫӳрерӗ казак вӑрҫӑ хирӗсем тӑрӑх, ҫӳресе курчӗ те — вӑрҫӑн малтанхи кунӗсенче хӑй этемӗн пурнӑҫ шӑпипе тивӗҫӗшӗн хыпса ҫуннӑ ҫулӑм яланлӑхах сӳнсе пӑчланнине туйрӗ.

Джигитовал казак и чувствовал, что ушла безвозвратно та боль по человеку, которая давила его в первые дни войны.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кирек ӑҫта та, ҫав вӑхӑтрах ҫемьере те, Григорий хӑй ҫине тӗлӗнсе, хисеплесе, ӗлӗкхи туртӑнкӑллӑ та хаваслӑ йӗкӗтрен халӗ ҫавӑн пек Григорий пулса тӑнине ӗненмен пек куҫ хӗррипе сӑнаса пӑхнине туйрӗ.

Григорий всюду, даже в семье, ловил боковые, изумленно-почтительные взгляды, — его разглядывали так, как будто не верили, что он — тот самый Григорий, некогда своевольный и веселый парень.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӗлхе вӗҫне тивертсенех Сергей унӑн уйрӑмах ырӑ шӑршине туйрӗ.

Сергей только взял на язык и уже ощутил какую-то особенную сладость и какой-то необыкновенный аромат.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей Геройсен аллейи ҫине пӑхса илсен, чӗри ӑшӑннине туйрӗ.

Когда Сергей посмотрел на Аллею Героев, почувствовал, как сердце потеплело.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑйсен планне Хохлаковпа Кондратьева кӑтартма Саввӑпа иккӗшӗ района кайнӑ чух Сергей хӑй питӗ ывӑннине туйрӗ.

Когда Сергей вместе с Саввой выехал в район, чтобы показать план Хохлакову и Кондратьеву, он тут только почувствовал усталость.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пирусне тивертнӗ чух сотник Бунчук аллинчен тутлӑ смала шӑрши пек ут тарӗн шӑрши кӗнине туйрӗ.

Прикурия, почувствовал от руки Бончука сладкий смолистый запах конского пота.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Листницкий санитарӑн куҫӗсенче малтан мӑнаҫлӑхпа йӗрӗнчӗклӗх сиснӗччӗ: халӗ вӑл унӑн сассинче те хӑйне ыттисенчен мала хума пикенниех палӑрнине туйрӗ.

В оттенке его голоса прозвучало то же превосходство и презрение, которое уловил сотник во взгляде.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ҫӑварне тӑварлӑ вӗри юн килнине туйрӗ, вара хӑй ҫӗре ӳкнине ӑнланса илчӗ: ӑна хирӗҫ таҫтан аякран, хӑмӑлпа витӗннӗ ҫӗр мӗлтлетсе ыткӑнчӗ иккен.

Он ощутил во рту горячий рассол крови и понял, что падает, — откуда-то сбоку, кружась, стремительно неслась на него одетая жнивьем земля.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чӗри ҫапла тапса тӑнине итлерӗ те вӑл, ҫак хулари ҫынсем ҫине пӑхнӑ хыҫҫӑн, ӑна пачах урӑхла сисӗм, маневрсенче «противника» курнӑ чухнехи евӗр мар сисӗм ярса илнине туйрӗ.

Он слышал бой сердца и сознавал, что владеет им совсем иное чувство при взгляде на этих чужих людей, чем то, которое испытывал он на маневрах, видя «противника».

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней