Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лаши (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрарӑм йӗнер ҫинче меллӗн те ҫӑмӑллӑн ларса пырать, кӗре ӳтлӗ вӑйлӑ аллинче чӗлпӗре ҫирӗп те тӗрӗс пуҫтарса тытнӑ, ҫапах та ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ ҫар лаши хуҫине пит юратсах каймасть, ахӑр.

Баба умело и ловко сидела в седле, в сильной смуглой руке твердо держала правильно разобранные поводья, но рослый служивский конь, как видно, презирал свою хозяйку.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор лаши патнелле утса кайрӗ, анчах Григорий, тем аса илсе, ӑна каялла тавӑрчӗ.

Прохор пошел к коню, но Григорий, спохватившись, вернул его.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утне вӑл чӑм кӑпӑка ӳкерсе хӑваларӗ, лаши вара Усть-Хопер ҫулӗ ҫинчех, икӗ хутор хушшинче, ӳксе вилчӗ.

Он насмерть загнал коня, и тот пал по дороге из Усть-Хоперской, на перегоне между двумя хуторами.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хура турӑ лаши, тутӑ усранипе тата чӑм тара ӳкернипе йӑлтӑртатакан пулнӑскер, хӑвӑрт та ҫӑмӑл юртӑпа малалла вӗҫтерсе кайрӗ.

Темно-гнедая лошадь его, по-весеннему ярко лоснившаяся от сытости и пота, шла шибкой игристой рысью.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл лаши ҫине утланчӗ те, Усть-Хоперскинче юлакан сотньӑсен пӗр командирне кӑчӑк туртса чӗнсе, йӗнер ҫинчен пӗшкӗнчӗ, хӑлхинчен шӑппӑн пӑшӑлтатса каларӗ:

Сел, поманил к себе командира одной из сотен, заслоном оставленных в Усть-Хоперской, перегнувшись с седла, шепнул ему на ухо:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Богатырев площаде сиктерсе ҫитрӗ те, сердобецсен стройӗ умӗнче ташласа тӑракан хӗрсе кайнӑ лаши ҫинче кӗлеткипе пур еннелле те ҫаврӑнкаласа хулӑн явнӑ чӑпӑрккине юнавлӑн пуҫ тӑрринелле ҫӗклерӗ, кӑшкӑрса ячӗ:

Богатырев прискакал на площадь и, во все стороны поворачиваясь перед строем сердобцев на своем разгоряченном, переплясывающем коне, угрожающе подняв над головой толстенную витую плеть, крикнул:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тулли ӳтлӗ хура турӑ лаши, ҫуркуннехи уйӑхсенче нимӗн чухлӗ те начарланманскер, ӑмралӑхне йӑлтӑртаттарса, хаваслӑн ҫӑрхаласа утать.

Темно-гнедой конь, сытый телом, нимало не сдавший за весенние месяцы, шел под ним веселой иноходью, посверкивая нагрудником.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кайран лаши пирӗн пата ӗрӗхсе ҫитрӗ, сӑмси шӑтакӗсенчен юн ҫулӑм сирпӗннӗ пек сирпӗнет, йӗнерӗ хырӑмӗ айӗнче ҫапкаланать.

А конь прибег к нам, из ноздрей ажник полымем бьет, а седло под пузой мотается.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лаши арӑсланпа пӗрех хӑйӗн.

Конь под ним, как илев.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Выртатпӑр ҫапла, пӑхатӑп: Алешка, тӑпри ҫӑмӑл пултӑр та, лаши патӗнче йӗнер хырӑмсарлӑхне пушатса аппаланать.

Лежим, гляжу, Алешка покойник возля своего коня копается, чересподушечную подпругу ему отпущает.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн-ха, тӑвансем, асӑнар пуль, эппин, хамӑр хуторсене, чӗлӗм туртӑпӑр шӑмми-шаккисем канлӗ выртчӑр тесе, сӗнчӗ те Григорий, аяккарах пӑрӑнса, йӗнер хырӑмсарлӑхне пушатрӗ, лаши ҫӑварлӑхне кӑларчӗ, унтан, чӗлпӗре малти сулахай уринчен явакласа ҫыхса, ӑна ҫӳлелле тӳп-тӳрӗ ӳсекен, пурҫӑн пек ҫемҫе симӗс курӑка чӗпӗтсе ҫӳреме ячӗ.

— Ну что же, братцы, давайте помянем своих хуторян, покурим за упокой их, — предложил Григорий и, отойдя в сторону, отпустил подпруги на седле, разнуздал коня и, примотав повод к левой передней ноге его, пустил пощипать шелковистой, стрельчато вытянувшейся зеленки.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй лаши патне утса кайнӑччӗ, сотьнӑна команда пачӗ:

А сам, было, пошел к коню, скомандовал сотне:

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тачанка хыҫӗнчен ун ҫинелле винтовка кӗпҫин хура куҫӗ тӳррӗн тӗллесе пӑхать, Григорий кӳлепипе ялт кӑна сулахаялла тайӑлчӗ те, йӗнер аяккалла шуса кайрӗ, хӑркӑлтатса сывлакан тӑнран тухнӑ лаши сулӑнса илчӗ.

Прямо в лицо ему смотрел из-за тачанки черный глазок винтовочного дула, Григорий с силой швырнул себя влево, так, что двинулось седло и качнулся хрипевший, обезумевший конь.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫех те мар командир лаши ҫинче унӑн-кунӑн вӗткеленет, хӗҫӗпе тӗлсӗррӗн сулса хӑлаҫланать, хӑй макӑрать, хӑшлтатса тухакан урмӑшнӑ сасӑпа темскер кӑшкӑрать.

Невдалеке командир вертелся на коне, нелепо махая шашкой, плакал и что-то кричал сорванным, осипшим голосом.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сиссе юлмалла мар тепӗр темле самантран Григорий хӑйӗн лаши янӑравлӑн тапӑртаттарса чупнӑ, пульӑсем ҫивӗччӗн чвиклете-чвиклете иртнӗ тата хӑлхара ҫил шӑхӑрса уланӑ сасӑсем хушшинче хыҫран вирхӗнсе килекен сотня тӗпӗртеттерсе ҫывхарнине пачах илтми пулчӗ.

Еще какой-то неуловимый миг — и Григорий сквозь сыплющийся гул копыт своего коня, сквозь взвизги пуль и завывающий в ушах ветер перестал слышать грохот идущей сзади сотни.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл утне чарса йӗнер ҫинчен анчӗ; юри тенӗ пекех, хырӑмсарлӑхпа аппаланса вӑхӑта усӑсӑр ирттерме тиврӗ: тарласа ӑшӑрханӑ лаши, йӗнер ҫытарӗн хырӑмсарлӑхне хытарма памасӑр, пӗрехмай пӑркаланчӗ, ҫилӗллӗн тулхӑра-тулхӑра илчӗ, хӑркӑлтатса сывларӗ, шӑлӗсене хаяррӑн йӗрсе пӑрахса, Григорие малти урипе тӗртсе ӳкересшӗн пулчӗ.

Осадив коня, он спешился, и, как назло, замешкался, натуго подтягивая подпруги (вспотевший и разгоряченный конь вертелся, не давался затянуть чересподушечную подпругу, дулся, хрипел нутром и, зло щеря зубы, пытался сбоку накинуть Григория передком).

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑлӑхтарса ҫитерет те казака заставӑсемпе секретсене, сӑрт тӗмескисемпе тӑвайккиллӗ ҫулсем тӑрӑх разъездсене сӗтӗрӗнсе ҫӳреме — казак сотня командрӗнчен ыйтса киле каять, унтан хӑй вырӑнне, служивӑй лаши ҫине утлантарса ватти ҫитнӗ аслашшӗне е каччӑ пӳне кӗмен ывӑлне ярать.

Надоедало ходить в заставы и секреты, надоедало в разъездах мотаться по буграм и перевалам, казак отпрашивался у сотенного, ехал домой, а взамен себя присылал на служивском коне своего ветхого деда или сына-подростка.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Чунӑмҫӑм! Ӗмӗр манми юратӑвӑм!» — шухӑшларӗ те вӑл юнашар ҫывӑракан хӗрарӑм ҫумӗнчен йӗрӗннӗ пек аяккарах шуҫса выртрӗ, ассӑн хашлатса, чӑтӑмсӑррӑн тул ҫутӑласса кӗтрӗ, унтан хӗвел пӗлӗт хӗррине хӗрлӗ кӗрен чӗнтӗрпе, ылтӑн укапа эрешлентерме пуҫларӗ ҫеҫ, — хӑвӑрт вырӑн ҫинчен тӑрса ҫӑвӑнчӗ те лаши патне васкаса тухрӗ.

«Любушка! Незабудняя!» — и брезгливо отодвигался от спавшей рядом с ним женщины, вздыхал, нетерпеливо ждал рассвета и, едва лишь солнце малиновой росшивью, золотым позументом начинало узорить восток, — вскакивал, умывался, спешил к коню.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ординарец, маларах разведчикра ҫӳренӗшӗн, ҫул тӑршшӗпех сӑмах чӗнмесӗр пычӗ, ҫил ҫинче, лаши юртнӑ хушӑрах, хӗвелҫаврӑнӑш кӗлӗ ӑшӗнче пӗҫернӗ шӑршлӑ ӑвӑ таткине ҫулупа ҫапса тивертрӗ те, ӑвва тӗреклӗ ывҫине илсе, чӗлӗм чӗртрӗ.

Ординарец, в прошлом — разведчик, всю дорогу молчал, на ветру, на рыси закуривал, высекая кресалом огонь, забирая в ядреную пригоршню ком вываренного в подсолнечной золе пахучего трута.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑт ҫыртса лартнӑ шӑлӗсене йӗрсе, Григорий чӗлпӗре кӑшт ҫӗклерӗ те, лаши ӑна итлесе, пушшех те хӑвӑрт вӗҫтерсе кайрӗ.

Оскалив плотно стиснутые зубы, Григорий приподнял поводья, и конь послушно наддал ходу.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней