Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑмӑр сăмах пирĕн базăра пур.

хӑмӑр (тĕпĕ: хӑма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫак илемлӗ, хура хӑмӑр пӗренесене касни нумай пулать ахӑр, мӗншӗн тесен ҫиелти ӗрет хуралса тӗкленнӗ, хуппи типсе кайнӑ, хӗрлӗ сӑнпа йӑлтӑртатман.
Видимо, эти красивые темно-коричневые стволы были свалены давно: их верхний ряд почернел и покрылся шершавой, как замша, кожицей, а кора высохла и отливала красным оттенком.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Сан ӗҫсем мӗнле? — ун хӑмӑр куҫӗсем кулса илчӗҫ.
— Ну, а как твои дела? — его карие глаза улыбнулись.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсем ҫула ҫитнӗ, тапса тӑракан сывлӑхлӑ ҫынсем, ҫеҫенхирти вӗри сывлӑшпа кӑвак янкӑр мӗн иккенне питӗ лайӑх пӗлсе тӑракансем, мӗншӗн тесен, вӗсен пичӗсем бронза тӗслӗ мар, тӗттӗм хӑмӑр тӗслӗ пулса кайнӑ, мӑйӑхӗсем вара шӑрт пек хытӑ та смала сӗрнӗ пек хура.
Это были люди в летах и при здоровье, хорошо знавшие, что такое и степной суховей, и полуденный зной, ибо лица у них были уже не бронзовые, а коричнево-черные, с жесткими, засмоленными усами.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл хура ҫын, типшӗм, пичӗ хӑмӑр тӗслӗ; палламан ҫӗрте хӑйне вӑл черкес тенӗ, туйсенче кинжалсем тытса, ҫӑмӑл кӑна лезгинка ташланӑ.
Он был худощав, с коричнево-темным цветом лица, — там, где его не знали, выдавал себя за черкеса и на свадьбах лихо танцевал лезгинку с кинжалами.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей сивӗрех сӑнлӑ пулнӑ, пӑч-пач ҫутӑ пӑнчӑллӑ хӑмӑр куҫӗсем кӑна ун пӗрмай ӑшшӑн та кӑмӑллӑ пӑхнӑ; Ҫеменӗн сӑн-пичӗ пачах урӑхла, кӑмӑллӑ пулнӑ, ырӑ кулли ҫывӑрнӑ чухне те пичӗ ҫинчен кайман пек туйӑннӑ.
У Сергея лицо было суровое, карие глаза со светлыми крапинками смотрели строго, у Семена, наоборот, лицо было очень приветливое, а добродушная улыбка, казалось, не покидала его и во сне.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫул юппинче, ҫеҫенхирти хӑмӑр часовня патӗнче, Аксинья темле ют сасӑпа сӑмах хушрӗ:
На развилке дорог, возле бурой степной часовни, сказала чужим, далеким голосом:

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Листницкий унӑн сарлака хӑмӑр аллаппийӗ ҫине пачкӑри пирусне пӗтӗмпех пушатрӗ те: — Аманнисем нумай-и полкра? — тесе ыйтрӗ.
Листницкий высыпал ему на коричневую объемистую ладонь весь запас папирос, спросил: — Много в полку раненых?

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл, сӳсленкӗ сухалӗ ҫинчен ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсене шӑлкаласа, хӑйне хирӗҫ ларакан, гимназисткӑлла тумланнӑ хӑмӑр ӳтлӗ хыткан хӗре сӑйласа хӑналать.
Отряхивая с волокнистой бороды хлебные крошки, он угощал сидевшую против него смуглую москлявенькую девушку в форме гимназистки.

Крючковпа Щегольков хыҫӗнче хӑмӑр тусан мӑкӑрланать.
За Крючковым и Щегольковым вихрилась бурая пыль.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ача сӑрт тӳпинчен йӑптӑх тӑкман хӑмӑр мулкач евӗр чупса анчӗ те, пиншакӑн вӑрӑм ҫаннисемпе сулкаласа, аякранах темӗн кӑшкӑрма тытӑнчӗ.
Тот бурым неслинявшим зайцем катился с пригорка и еще издали что-то кричал, махая длинными рукавами пиджака.

Крючков юлхавлӑн ҫӗкленчӗ, шафран пек хӑмӑр карланкине тӑсса, тӗве евӗр пӗкӗрӗлчӗ те, чӗн пиҫиххине салтса, айӑпа кӗнӗ казак патне утса пычӗ.
Крючков лениво подымался, шел к проштрафившемуся, по-верблюжьи сутулясь, вытягивая кадыкастую шафранно-смуглую шею, на ходу снимал пояс.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун питҫӑмартийӗсем хӑмӑр хӑмач пек хӗрелсе кайрӗҫ.
Щеки его заливала гуща бордового румянца.

Тарланӑ кантӑклӑ бинокль витӗр пӑхнӑ чухнехи пек, хӑмӑр окоп йӑранӗсем тӑсӑлса выртнине тата хула еннелле тӗксӗм кӑвакрах кӗлеткесем чупнине курчӗ.
Как сквозь запотевшие стекла бинокля, видел бурую гряду окопов, серых людей, бежавших к городу.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑсланса мӑкӑрланать хӑмӑр ӑшӑ кун, хӗвелӗ те, Дон ҫӗрӗнчи хӗвелтен урӑхларах, таҫта аякра, талккӑшпе пӗлӗтсен ҫӳҫеллӗ чаршавӗ хыҫӗнче сӗтӗрӗнет.
Парился хмурый теплый день, и солнце, тоже как будто не донское, бродило где-то за кисейною занавесью сплошных туч.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑрушшӑн янӑраса тӑрать хутор ҫинче унӑн сасси, ӳххи хӑй чиркӳ чанӗсем патӗнчен пӑрусем таптаса йӗрлентерсе пӗтернӗ масар ҫине вӗҫсе каҫать, курӑкпа мӑкланнӑ хӑмӑр вилтӑприсем ҫинче нӑйкӑшать.
Зыбкие и страшные висели над хутором крики, а сыч с колокольни перелетал на кладбище, ископыченное телятами, стонал над бурыми, затравевшими могилами.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дуняшка, пӳрнисемпе тӑнлавӗсене чӑмӑртаса, вут пек тӗлкӗшсе тӑракан питҫӑмартисене хӑмӑр аллаппипе йӑваларӗ те, нимӗн сӑлтавсӑр, ҫамрӑк куллине чӑнкӑлтаттарчӗ.
Дуняшка смуглыми ладонями растирала полыхавшие щеки, прижимая пальцы к вискам, вызванивала молодым беспричинным смехом:

Дуняшка ашшӗ пек пулчӗ: тапчам лутака кӗлеткеллӗ, хӑмӑр ӳтлӗ.
Вышла Дуняшка в отца: приземистая собой, смуглая.

Унӑн хӑмӑр ӳчӗ тӗксӗмленсе, вӗри шыв ӑшне ярса вӗретнӗ юман тӗслӗ пулса кайрӗ.
Его смуглое тело отливало цветом томленого дуба.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫсерен, Аксинья ҫывӑрнӑ чух, вӑл час-часах сӑпка патне пырса тӑратчӗ, ачин хӗрлӗ хӑмӑр питӗнче хӑй сӑнарне шыраса, тем самантчен тинкерсе пӑхатчӗ, анчах та кашни хутрах сӑпка патӗнчен малтанхи иккӗленӳллӗ шухӑшпах уйрӑлатчӗ.
По ночам, когда спала Аксинья, он часто подходил к люльке, всматривался, выискивая в розово-смуглом лице ребенка свое, и отходил такой же неуверенный, как и раньше.

Пан лашине лӑстӑрти хӑмӑр хыт курӑкпа витӗннӗ тип ҫырман тикӗс мар, айлӑм-тӗйлӗмлӗ хӗррипеле уттарчӗ.
Пан поехал по буерачной хребтине, лохматой от коричневого старюки-бурьяна.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика