Корпус чувашского языка

Ӑсу кайӗ, чӳрече уҫӑ, анчах ӑҫтан-ха вӑл, сар ҫӑварлӑ чана чӗппи, ҫакӑн пек ҫӳлтен вӗҫсе кайма пултарнӑ, ӑнланаймастӑп!

Окно, понимаешь, открыто, и как он, галчонок, с такой верхотуры вылез, уму непостижимо!

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Панулми хуллен кусса кайрӗ, кӗҫех ҫӳлтен ҫаптарса ҫӗлетнӗ ҫанӑллӑ хулӑн алӑ усӑнчӗ, ман улмана ярса илчӗ, калушсем куҫкалама пуҫларӗҫ, ман хӑлхана хулӑн илтӗнекен хӗрарӑм сасси кӗчӗ: «Эккей, пӑхӑр-ха, пӗри панулми ӳкернӗ».

Яблоко тихо откатилось, и сейчас же толстая рука в стеганом рукаве опустилась сверху, подхватила мое яблоко, боты задвигались, и я услышала низкий бабий говорок: «Ишь, гляди, яблочки кто-то рассыпал».

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл, ман ҫине ҫӳлтен пӑхкаласа, кулса ячӗ.

Он засмеялся, поглядывая на меня сверху.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Поезд пынӑ чух кӗнӗ-тухнӑшӑн виҫӗ тенкӗ штраф! — кӑшкӑрчӗ ҫӳлтен леш хаваслӑ сасӑ.

— За вход и выход на ходу три рубля штраф! — прокричал сверху тот же веселый голос.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Каюта люкс! — кӑшкӑрчӗҫ ҫӳлтен.

— Каюта люкс! — крикнули сверху.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗҫех ҫӳлтен такам аллисем мана хул айӗнчен ярса тытрӗҫ, тем ҫӳллӗш вагона йӑтса хӑпартрӗҫ.

Как вдруг чьи-то руки сверху подхватили меня под мышки и втащили в высокий вагон.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӑваш та пысӑкскер, Джумбо ҫӳлтен ман ҫине хурлӑхлӑн пӑхкалать.

Смирный, огромный и печальный, поглядывал на меня сверху Джумбо.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем ҫине аслӑ композиторсем ҫӳлтен, тӗрленӗ мачча айӗнчи пысӑк ҫавра портретсенчен, кӑмӑллан пӑхаҫҫӗ.

Великие композиторы радушно глядели на них сверху из больших овальных портретов под высоким лепным потолком.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫӳлтен ҫавӑн пек курӑнтӑр, тенӗ.

Это чтобы сверху так казалось.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пирӗн ҫине — ҫӳлтен аялалла — хӑйӗн тем пысӑкӑш ҫӳлӗшӗнчен пӑхса калаҫсан та, пире, ӑна пуҫ каҫӑртса итлекенсене, ун аслӑлӑхӗ нихҫан та чӑрмантарман: вӑл хӑйне ачасемпе ҫав тери тарават тата интереслӗн тытать.

И хотя приходилось ему глядеть на нас всех сверху вниз, с высоты своего огромного роста, а мы должны были задирать головы, держался он так вежливо и заинтересованно, что мы никогда не чувствовали его превосходства.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан чылай вӑхӑт ҫап-ҫутӑ пулса тӑчӗ Темӗнле тискер, сап-сарӑ фосфор ҫути, хӑяматла ҫутӑ ҫӳлтен анса, хулана ярса илчӗ.

А потом вдруг стало надолго совсем светло, страшный ярко-желтый, фосфорный и какой-то потусторонний свет озарил сверху город.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мускав ҫӳлтен тапӑнасран хатӗр тӑрать.

Москва готовилась к удару с неба.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурте савӑк кунта: ҫӳлтен юхӑнса анакан музыка сасси те, ачасем выляса ҫуйӑхни те, ҫавра хӑйра ҫавӑрни те, асфальт ҫине пурӑпа ҫырса тунӑ «классем» те, сӑпкаллӑ урапа тӗртсе пыракан амӑшсем те, подъезд умӗнче шӑкӑлтатса ларакан кинемейсем те, пурте, пурте…

Любила гулкий сумрак ворот и льющиеся откуда-то сверху звуки рояля или радио, дворовую ребячью разноголосицу, визг точильного камня, мелом начерченные классы на асфальте, матерей с колясками, старых бабушек, сидящих на табуретках у подъезда и ведущих тихую беседу о том о сем…

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗнле, Сима, тупрӑр-и? — ыйтаҫҫӗ ҫӳлтен.

— Ну как, Сима, нашли? — кричали сверху.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эсир хӑвӑр ӳт-тир тӑрӑх ӑшӑ ҫӗкленнине, ҫӳлтен ҫӳлелле хӑпарнине туятпӑр, унтан вара пӗр сас-чӗвӗсӗр-мӗнсӗр ерипен-ерипен чӗре ӑшӑнма пуҫлать.

Вы чувствуете, как тепло поднимается по вашему телу и бежит всё выше и выше, и вот наконец неслышно, медленно согревается сердце.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, эпӗ пурпӗрех ҫывӑрса кайнӑ пулӗ е ҫывӑрмасӑрах ҫав тери хама тӑвӑр ещӗкре, ҫӗр тӗпӗнче ларнине курнӑ-тӑр, мӗншӗн тесен ҫӳлтен мана урамри шӑв-шав, трамвай сасси те уҫҫӑнах илтӗнчӗ.

Должно быть, я всё-таки уснул или наяву вообразил себя в очень маленьком узком ящике, глубоко под землёй, потому что наверху был ясно слышен уличный шум, и звон, и грохот трамвая.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳлтен, пысӑк-пысӑк юр пӗлӗчӗсем татӑла-татӑла анса, ҫаврӑнма, ҫӳлтен-ҫӳле ҫӗкленме пуҫланӑ самантра ҫил те ҫукчӗ темелле ӗнтӗ.

Как будто и ветра не было, когда первые огромные тучи снега стали срываться с вершин и кружиться, поднимаясь всё выше и выше.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакна хирӗҫ ответ панӑ пекех ҫӳлтен пирӗн кимӗ вӗҫсе анчӗ.

Как бы в ответ на наш вопрос, с вершины полетел в воду наш каяк.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Астӑватӑн-и тата эсӗ: хамӑр таса чӗрепе тупа тунӑ сӑмах ҫине тӑраймасан, вӑрманта мӗн чухлӗ йывӑҫ пуррине, ҫӳлтен мӗн чухлӗ ҫӑлтӑр ӳкнине шутласа кӑлармасӑр каҫару ан кӗттӗр…

А помнишь: «Кто изменит этому честному слову, не получит пощады, пока не сосчитает, сколько деревьев в лесу, сколько падает с неба…»

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Энск ҫинчен, йӑмӑкӑмпа Даша инке ҫинчен, вӗсем патне ҫӳлтен татӑлса аннӑ пекех пырса кӗресси, вӗсем мана мӗнле палласа илесси ҫинчен шухӑшлама пуҫлатӑп.

Оно развлекало меня, и я думал теперь об Энске — о сестре, о тете Даше, о том, как я свалюсь к ним, как снег на голову, и как они меня не узнают.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951