Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑмӑр сăмах пирĕн базăра пур.

хӑмӑр (тĕпĕ: хӑма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Лукомский Корниловӑн хӑмӑр ӳтлӗ пичӗ ҫине тимлӗн сӑнаса пӑхрӗ.
Лукомский внимательно смотрел на смуглое лицо Корнилова.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑмӑр тур паллийӗ тӗлӗнче куҫ хӑрпӑкӗн кӑвак кӑшӑлӗ усӑнса тӑрать, ҫӳлерехре, кӑшт хупӑнарах тӑракан хӑрах куҫӗ тӗлӗнче, куҫҫульпе исленсе йӗпеннӗ ҫутӑ пайӑрки чӗлтӗртетет.
Над коричневой родинкой тяжко висел синий ободок века, в профиле виден был увлажненный свет одного полузакрытого глаза.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атарщиковӑн хӑмӑр ӳтлӗ мӑйӗ шурӑ кӗпе ҫухави айӗнчен темӗнле айваннӑн, ар ҫулне ҫитекен ачанни пек черченкӗллӗн хӗрелсе кайрӗ.
Из-под воротника белой сорочки Атарщикова наивно, по-юношески трогательно смуглела шея.

Унӑн куҫ хӑрпӑкӗ ҫинчи хӑмӑр тур паллийӗ тӑрӑх куҫҫуль тумламӗ сиввӗн йӑлтӑртатса юхса аннине Листницкий кайран курса ӗлкӗрчӗ.
И лишь под конец Листницкий заметил, как через коричневый кургашек родинки на глазу сбежала у него холодно сверкнувшая слезинка.

Унӑн сылтӑм куҫӗн аялти хупаххи ҫине хӑмӑр пӑрҫа пек ҫаврака тур палли тухса ларнӑ, — пуҫне ҫӳлти хупаххипе ҫӑтӑ хупма чӑрмантарса тӑрать.
На нижнем веке его правого глаза коричневой выпуклой горошиной сидела родинка.

Магазинсемпе кафесен алӑкӗсем умне карса хунӑ парусин шӑналӑксенчен тротуарсем ҫине хӑмӑр тӗслӗ юлхав мӗлкесем ӳкнӗ.
На тротуарах, ленивые, оливково-желтые, лежали теневые пятна от парусиновых тентов, натянутых над входами в магазины и кафе.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Меркуловӑн тӗксӗм сарӑрах ҫутӑпа хӗмленсе йӑлкӑшакан хӑмӑр куҫӗсем хаваслӑн мӑчлатма тытӑнчӗҫ; вӑл ҫавӑнтах ура ҫине сиксе тӑчӗ те атӑ сӑмсине купӑс ҫеммипе килӗшӳллӗн тӑпӑртаттарса илчӗ, унтан урипе хыттӑн тапса, ҫӑмӑллӑн та меллӗн, кӗлеткине пружина пек ухӑнтарса, кукленсе ташлама пуҫларӗ.
У Меркулова в коричневых, крапленных желтой искрой глазах замигали веселые светлячки; он вскочил на ноги, улавливая такт, носком сапога посыпал мельчайшее просо дроби и, вдруг топнув, легко, пружинисто, кругло пошел на присядку.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Татарски хутор казакӗсем, 27-мӗш полкра службӑра тӑраканскерсем, улттӑн — Петро Мелехов, Мишка Кошевойӑн тӑван теттӗшӗ Николай Кошевой, Аникушка, Федот Бодовсков, хура кӑтра сухаллӑ чикан сӑнлӑрах Меркулов, ҫутӑ хӑмӑр куҫӗсене мӗкӗлтеттерсе пӑхаканскер, тата Кор-шуновсен вӑрҫӑччен харсӑр лаша вӑрри ятне илтсе пӗтӗм станиципе палӑрнӑ кӳрши — вӗҫкӗн те хаваслӑ казак Максимка Грязнов пӗр теплушкӑра ларса пыраҫҫӗ.
В одной теплушке ехали шесть человек татарцев, — хуторян, служивших в 27-м полку: Петро Мелехов, родной дядя Мишки Кошевого Николай Кошевой, Аникушка, Федот Бодовсков, Меркулов — цыгановатый с чернокудрявой бородой и с шалыми светлокоричневыми глазами, и Максимка Грязнов, сосед Коршуновых, беспутный и веселый казак, по всему станичному юрту стяжавший до войны черную славу бесстрашного конокрада.

Хуторти площаде хура тӑлӑплӑ казаксем пухӑнса тӑнӑ; хӗрарӑмӗсем, хӑмӑр ӑтӑр тирӗ хурталаса тыттарнӑ кӗрӗкӗсене тӑхаласа, тапӑра тӑратнӑ сурӑхсем пек кӗшӗлтетеҫҫӗ.
А в хуторе на площади чернела тулупами толпа казаков, овечьим порядком кучились бабы, запахнув донские шубы, опушенные бурым поречьем.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӑт-пат ҫутӑ ҫӑмпа витӗннӗ пӗчӗкҫӗ хӑмӑр аллисемпе Сергей Платонович Мохов пурнӑҫа тӗрлӗ енчен хыпашласа курчӗ.
Маленькими смуглыми руками, покрытыми редким глянцем волоса, щупал Сергей Платонович Мохов жизнь со всех сторон.

Григорин юлашки ҫырӑвӗ такам аллинче пулнӑ: ҫуррине тӑрӑшсах хӗрлӗ кӑвак чернилпа хуратнӑ, тӗссӗр хӑмӑр хутӑн айккине темле ӑнланмалла мар кукӑрӑлчӑк паллӑ тунӑ.
Последнее письмо Григория побывало в чьих-то руках: половина письма была аккуратно затушевана фиолетовыми чернилами, а на полях серой бумаги стоял непонятный чернильный значок.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫакна хӑй вӑхӑтӗнче, тикӗт сӗрсе, пӑхма ҫук вараласа пӗтернӗ хӑма хапха та сӑмахсӑр-мӗнсӗр каласа парӗ: Аникушка арӑмӗ аскӑн пурнӑҫпа пурӑннинчен мӑшкӑлласа сӑрласа хӑварнӑ хӑмӑр йӗрсем хапха ҫумӗнче ҫаплах чип-чипер упранса юлнӑ-ха.
О чем красноречиво свидетельствовали дощатые ворота, в свое время обильно измазанные дегтем и досель хранившие бурые обличающие следы.

Вӑл, хыр йывӑҫҫин ҫутӑрах хӑмӑр вулли ҫумне сӗвенсе тӑнӑ та, окопсем патӗнче чупкаласа ҫӳрекен нимӗҫсем ҫине ӳркенчӗклӗн перкелесе тӑрать.
Прислонясь к рыжему стволу сосны, он лениво постреливал по перебегавшим над окопами немцам.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах тутлӑ ыйхӑ ӑна ҫавӑнтах ӳсӗртсе ярса анкӑ-минкӗлентерчӗ; вӑл мӗнле выртнӑ ҫаплах мелсӗррӗн тӗлӗрсе кайрӗ те тӗлӗкре вӗри ҫил ҫунтарса янӑ вӗҫӗ-хӗррисӗр тӑван ҫеҫен хире, тип курӑкӑн хӑмӑр кӑвак тӗслӗ ҫӑра тӗмӗсене, тӗпӗкленсе ӳсекен тӗксӗм сенкер чӑпар тӗмӗсем хушшинче таканламан лаша йӗрӗсем выртнине курчӗ…
Но сон опьянил его; он уснул в той неловкой позе, которую принял лежа, и во сне видел бескрайную выжженную суховеем степь, розовато-лиловые заросли бессмертника, меж чубатым сиреневым чеборцом следы некованых конских копыт…

Хӑмӑр кӑвак тӗс ҫапнӑ тӳпене каҫсерен прожектор ҫутӑсем урлӑ-пирлӗ таткаласа ҫураҫҫӗ, ҫине-ҫинех тӗксӗм асамат ҫутипе ялтӑртатса ҫиҫеҫҫӗ, пӗр-пӗрне куҫ хӗсмелле выляҫҫӗ, ҫав вырӑнтан вӑрҫӑ вут-хӗмӗпе унӑн авкаланса явӑнакан ҫулӑмне сӑнакан ҫынсен чунӗсене акӑш-макӑш шиклентерсе пӑлхатаҫҫӗ.
По ночам далекое фиолетовое небо кромсали отсветы прожекторных лучей, они сияли радужно-тусклыми зарницами, перемигивались, заражали необъяснимой тревогой тех, кто отсюда наблюдал за вспышками и заревами войны.

Ҫил ҫумӑр пӗлӗчӗсене васкатса хӗрхенӳсӗр турта-турта ҫурать; инҫетри ҫӑлтӑрсен хӑмӑр кӑвак шел-кӑварӗсем вара вырӑнӗ-вырӑнӗпе ҫап-ҫутӑ ҫаралса юлаҫҫӗ.
Ветер торопил тучи и, раздирая их, оголял лиловые угольки далеких звезд.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Валет куҫҫульпе нӳрелсе ватӑ сӑн ҫапнӑ пичӗпе ун еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ те, йӳле янӑ шинелӗпе ҫурса пӑрахнӑ кӗпе ҫухави айӗнчен курӑнакан хӑмӑр ӳтлӗ, шӑмӑллӑ кӑкӑрне чышса, кӑшкӑрса каларӗ:
Валет повернул постаревшее от слез лицо, крикнул и застучал кулаком по смуглой реброватой груди, видневшейся из-под распахнутой шинели и разорванного ворота рубахи:

Валет ҫав вырӑнтах тӑрса юлчӗ; хыпаланса хулпуҫҫийӗсене хутлатрӗ те, салтак шинелӗн кӑвак ҫухи вӗҫӗнче ҫӳхе те хӑмӑр кӗмӗрчеклӗ хӑлха ҫунаттисем кӑна курӑнчӗҫ.
И Валет отстал; он вдруг суетливо втянул голову в плечи, так что над серым воротником солдатской шинели торчали лишь смугло-розовые острые хрящи ушей.

Боймицӑсенчен пӑтранчӑк хӑмӑр шыв явӑнса тухать.
Из бойниц выползали коричневые ручейки.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн хура мӑйӑхлӑ хӑмӑр пичӗ ҫинче ыйхӑсӑр аптранипе кӑвакарса тухнӑ йӗрсем палӑраҫҫӗ (вӑл виҫӗ ҫӗр пӗр чӗптӗм куҫ хупмасӑр картла ҫапнӑ).
На смуглом черноусом лице его синели следы, оставленные бессонницей (три ночи резался в карты).

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика