Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑм сăмах пирĕн базăра пур.

тӑм (тĕпĕ: тӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫав пӗлӗтрен йӗри-таврари хир-улӑхсем ҫине, рельсӑсем тӑрӑх хашӑлтатса чупакан пуйас ҫине, тӑм тивнипеле юмахри кайӑксен капӑр тӗкӗсемпе эрешленнӗ пек курӑнакан вӑрман ҫине, инҫетри хурӑнсен картина ҫинчи пек илӗртӳллӗ те капмар ӳкерчӗкӗсем ҫине тата кӗр умӗн тӑлӑх арӑм евӗр салху та кичем курӑнса тӑракан пӗтӗм ҫӗр ҫине, — асамат кӗперӗн пин-пин тӗрӗллӗ йӑлтӑркка шевлисемпе выляса, — чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвакан силлӗ ҫумӑр шӑпӑртатать.
Из тучи на поля, на стрекочущий по рельсам поезд, на сказочно оперенный увяданием лес, на далекие акварельно-чистого рисунка контуры берез, на всю одетую вдовьим цветом предосеннюю землю — косой, преломленный в отсветах радуги благодатный дождь.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Трансильвани тӑвӗсем ҫийӗн вичкӗн ҫилсем шӑхӑрса явӑнаҫҫӗ, ту ҫурӑкӗсенче сивӗ тӗтре мӑкӑрланать; тӑм ӳксе ӗнтсе янӑ хыр вӑрманӗсенче сухӑрлӑ йывӑҫсен хӑватлӑ шӑрши сарӑлнӑ.
Над Трансильванскими горами вились ветры, в ущельях бугрился морозный туман, крепко пахли сосновые леса, опаленные заморозками.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑм ӳксе шантарнӑ курӑксенчен сӑмахпа каласа ӑнлантармалла мар салху шӑршӑ ҫапать.
Неизъяснимо грустный запах излучают умерщвленные заморозками травы.

«Чечексем ҫине, ай, тӑм ӳкмесен…»
«Ой, кабы на цветы да не морозы…»

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Станоксем, специалистсем тупмалла, сирӗн лайӑх тӑм пур, ӑна эпӗ пӗлетӗп… йывӑҫ?
Найти станки, специалиста, а глина у вас, я знаю, есть отличная… а лес?

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑйми тӑм чӳлмексенче пулнӑ, ҫиелтен алшӑллипе витнӗ, алшӑлли ҫине тӗрленӗ автансем халь авӑтса ярас пек туйӑнаҫҫӗ…
Сметана стояла в глиняных махотках и горшках, прикрытых вышитыми рушниками, на которых, того и гляди, во всю мочь загорланят петухи…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемене водокачка юсама пахчана ӑсатнӑ чухне Ниловна сӗтел ҫине ҫупа вӗресе тӑракан ҫӑмарта хӑпартни лартса пачӗ, тата хӑнана ӑшӑ сӗт ӗҫтерчӗ, ир ҫинче, тӑм ӳкнӗ чухне, сивӗ пулмарӗ-и тесе ыйтрӗ, ҫавӑнтах ӗнер Анфисӑпа мӗн ҫинчен калаҫнине пӗлес килнӗ пек, Ҫемен куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхса илчӗ.
Провожая Семена на огород ремонтировать водокачку, Ниловна подала на стол яичницу, так и кипевшую в масле, напоила гостя парным молоком, спросила, не продрог ли он на заре, когда упала роса, и при этом ласково посмотрела Семену в лицо, как бы желая узнать, о чем говорила с ним вчера Анфиса.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Больница садӗнче кӗр кунӗ хуҫа пулса ҫӳренӗ: вӑл сукмаксене сарӑ-хӗрлӗ пӑхӑр ҫулҫӑсемпе витӗнтернӗ, ирсерен тӑм ӳкерсе чечексене лӳчӗркенӗ, газонсем ҫинчи курӑксене шывакрах симӗс тӗспе сӑрланӑ.
В больничном садике хозяйничала осень: крыла дорожки оранжевой бронзой листьев, утренними заморозками мяла цветы и водянистой зеленью наливала на газонах траву.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун тӗлӗнче тӑм тивнипе шурӑхнӑ йывӑҫ ҫулҫисем салхуллӑн ҫӑтӑлтатаҫҫӗ.
Над ним на дереве стеклянным звоном тоскливо шелестели опаленные ранним заморозком листья.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл аллаппине канав хӗрринчи тӗпренчӗк хӗрлӗ тӑм ҫине шӑлчӗ те нимӗн чӗнмесӗр табак туртма тытӑнчӗ.
Он вытер ладонь о коричневую крошкую глину насыпи, молча стал закуривать.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Улӑп пек шуса пычӗ вӑл, курӑк пӗрчисене суллантарса, ман чавса патне, канав хӗррине купаланӑ кӗрпеклӗ типӗ тӑм ҫине тӗрелесе хунӑ чавса ҫине улӑхса кайрӗ те, симӗс гимнастерка ҫанни тӑрӑх мӗшӗлтетсе, хӑвӑрт винтовка ҫине, унтан винтовка ҫакки ҫине чупса анчӗ.
Исполином полз он, качая травяные былки, к локтю моему, упертому в высохшую крупчатую глину насыпи, вскарабкался по рукаву моей защитной гимнастерки и быстро сполз на винтовку, с винтовки на ремень.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий куҫӗсенче вӗсен пичӗсем, тӑм тӗслӗн нимӗрленсе тӑракан пӗр лаптӑк пулса, хутшӑнса кайрӗҫ.
Лица их слились в глазах Григория в студенистое, глиняного цвета пятно.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан, икерчӗ хурса тултарнӑ тӑм тирӗке кинӗ умне шутарса лартса, ӑна сӑйласа хӑналама пуҫларӗ.
И угощала сноху, двигая по столу глиняную чашку, набитую блинцами.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Картишне кӗчӗ, вӗтӗ ҫуртырри улӑмӗпе хутӑш ҫӑрса тунӑ тӑм пӳртӗн пӗчӗк чӳречинчен шаккарӗ.
Вошел во двор, постучался в крохотное окошко саманной хаты.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Урана тӑм илӗ, — иккӗленсе тӑчӗ Митька, кая юлса.
— Ногу обморожу, — приотставая, заколебался Митька.

Тӑм илтерӗн тата.
Отморозишь.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Унтан тӑм ӑшӗнчен тухрӗ те йӗмпӗҫҫисене чӗркуҫҫи таран вараланнӑ ури ҫинех усса ячӗ.
И вылез из глины, опуская штаны прямо на измазанные по колено ноги.

Машина пӳлӗмӗн алӑкӗ патӗнче ларакан юрӑхсӑра тухнӑ нефть цистерни аяккинче вальцовщик Тимофей, весовщик, «Валет» тенӗскер, тата вальцовщикӑн помощникӗ, шап-шур шӑллӑ ҫамрӑк йӗкӗт Давыдка, йӗмӗсене чӗркуҫҫи таран тавӑрнӑ та пысӑк ҫаврашкара тӑм ҫӑраҫҫӗ.
Возле красной нефтяной цистерны, стоявшей около входа в машинное, вальцовщик Тимофей, весовщик, по прозвищу Валет, и помощник вальцовщика, молодой белозубый парень Давыдка, засучив по колено штаны, месили большой круг глины.

Наталья, пилӗк чалӑш тарӑнӑшӗнчен кӑларнӑ пӑр пек сивӗ чунсӑр ҫӗре алӑпа сӗртӗнсе мӗнле туйӑннине ҫавӑнтах хӑвӑрт аса илнӗ те, аслашшӗн ватӑлнипе тӑм пек хӗрлӗ куктӗррисемпе витӗннӗ аллисем ҫине хӑраса, шикленсе пӑхнӑ.
Наталья живо восстанавливала в памяти ощущение, испытываемое руками от прикосновения к мертвой, леденистой земле, добытой с пятисаженной глубины, и уже со страхом смотрела на дедовы руки в коричневых, глиняного цвета, старческих веснушках.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ильинична чие ҫырли пек хӗрелсе, йӑлкӑшса ларать, унӑн тӑхлачи эрех ӗҫсе тултарнипеле тӑм тивнӗ вӑрман улмийӗ пек симӗсленсе кайнӑ.
Ильинична полыхала вишневым румянцем, сваха ее зеленела от водки, как зашибленная морозом лесная груша-зимовка.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика