Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

памарӗ (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Сан ватӑ шуйттану мана пачах итлеми пулчӗ: ҫырткаламалли ыйтатӑп — ҫук, эрех ыйтатӑп — эрех те памарӗ.

— И твой старый черт совсем от рук отбился: спрашиваю закусить — нету, водки — и той не дал.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга алӑ памарӗ.

Она не давала.

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпир пӗр-пӗрне ҫав тери кӗтмен ҫӗртен, питӗ хӑвӑрт юратса пӑрахрӑмӑр, иксӗмӗр те сасартӑк чирлесе ӳкнӗ пек пултӑмӑр, ҫакӑ вара мана иртерех тӑн илме памарӗ.

Мы полюбили друг друга так внезапно, так быстро, как будто оба вдруг сделались больны, и это мне мешало очнуться ранее.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга ӑс-тӑнра юлакан шухӑш-кӑмӑлне вӑйланма памарӗ, Обломов аллинчен шлепкине хуллен илчӗ те пукан ҫине ларчӗ.

Она не дала усилиться впечатлению, тихо взяла у него шляпу и сама села на стул.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Карчӑка тав туса (куна хирӗҫ вӑл, курмӑш-илтмӗш пулса, ним паллӑ та памарӗ), эпӗ унран шляха мӗнле тухмалли пирки ыйтрӑм.

Поблагодарив старуху (на что она не обратила ни малейшего внимания), я спросил ее, как мне выйти на шлях.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Вӑл хирӗҫ сас памарӗ.

Он не откликался.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

«Константин» вара тӑшмана Константинополь патӗнче те пулин канӑҫ памарӗ.

Но «Константин» отваживался наносить удары врагу и у самого Константинополя.

Иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ӗнер пуҫланӑ вӑййа вӗҫлес шухӑш иртенпех канӑҫ памарӗ ӑна.

Все утро она промучилась от желания со всем покончить.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Паллах, вӑл пӗтӗмпех каласа памарӗ, матрос ҫинчен те, Терентий ҫинчен те вӑл пӗр сӑмах та шарламарӗ Ун сӑмахӗсенчен ҫакна ҫеҫ ӑнланма пулнӑ: вӗсен пӳртне ҫӗрле виҫӗ ҫын чупса пынӑ, вӗсем городовойсенчен пытаннӑ-мӗн.

Конечно, он рассказал не все, он ни словом не упомянул ни о матросе, ни о Терентии, из его рассказа выходило, что ночью к ним в хибарку прибежали каких-то трое, которые спрятались от городовых.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пирӗн инкеке, радио та йӑлтах ӗҫлӗхрен тухнӑччӗ, хӑй ӗҫне чӑтма ҫук юратакан радист ӑна мӗнле май кӑна пӑрса пӑхмарӗ-тӗр, радио, чул пек, пӗр сасӑ та памарӗ.

Но радио, к сожалению, было разбито, и как его ни вертел упрямый радист, оно было немо, как камень.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Вӑл ҫав хӗрлӗскере уҫса кӗртрӗ, хӗрлӗскерӗн ҫӑкӑр пурччӗ. Пысӑк хутаҫпаччӗ, ӑна вӑл хӑй ҫӗкленӗччӗ, мана памарӗ», тенӗ сӑмахсем аса килчӗҫ.

«Она рыжего отрыла, у него хлеб был. Большой мешок, сам нёс, мне не давал».

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах клиникӑран кам патне кӑна шӑнкӑртаттармарӑм, никам та хирӗҫ сас памарӗ.

Но кому ни звонил я из клиники, никто не отвечал, точно эти звонки терялись где-то в таинственной пустоте Ленинграда.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Миххи пысӑкчӗ, хӑй ҫӗклесе килчӗ, мана памарӗ.

Большой мешок, сам нёс, меня не давал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Мускава хӳтӗлес шухӑш канӑҫ памарӗ.

И потом, я хотел Москву защищать.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах вӑл сасӑ памарӗ, ҫывӑрать.

Но он не отозвался, спал.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак тупсӑмне тупма хӗн ыйту мана канӑҫ памарӗ, эпӗ ҫӗр каҫиччен темиҫе хут та тӑра-тӑра лартӑм, ҫывӑракан Игорь ҫине темиҫе хут пӑха-пӑха илтӗм.

Мучительное желание разгадать загадку мне не давало покоя, несколько раз я вставала ночью, подтягивалась на руках до верхней полки и смотрела в лицо спящему Игорю.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑш вӑркани мана канӑҫ памарӗ.

Тяжелое беспокойство томило меня.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пире ҫӗрӗпе канӑҫ памарӗ.

Она осталась ночевать и не дала нам покоя до утра.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Можайска каякан шоссе ҫумӗнчи пӗр пахчара ӗҫленӗ кун мана ҫак шухӑш канӑҫ памарӗ.

Так думала я и в тот день, когда мы работали на огородах близ Можайского шоссе.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Валя урӑхран чечек сӗнсе памарӗ — укҫи ҫукчӗ пулас унӑн, — анчах пӗррехинче вӑл ҫапла шурӑ йӗкехӳре илсе килчӗ те, Кира, хӑранипе, сӗтел ҫине хӑпарса кӑшкӑрса ярсан, питӗ тарӑхрӗ.

Больше Валя не дарил цветов — очевидно, у него не было денег, — но зато однажды принёс белую крысу и очень огорчился, когда Кира заорала и вскочила на стол.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней