Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

умӗнчен (тĕпĕ: ум) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Григорий ал тупанӗпе куҫне хупларӗ те, ун умӗнчен палланӑ сӑн-питсем, тепӗр чух тата пурнӑҫра пачах кирлӗ пулман, анчах асра ҫав тери ҫирӗп тытӑнса юлнӑ япаласем шӑвӑнса иртрӗҫ; хӑлхара таҫти ҫӗрте ҫухалнӑ ҫынсен манӑҫнӑ сассисем, тӗрлӗ сасӑллӑ кулӑпа калаҫу сыпӑкӗсем янӑрарӗҫ.

Григорий закрывал глаза ладонью, и перед мысленным взором его проходили знакомые лица, события, иногда очень мелкие, но почему-то цепко всосавшиеся в память, звучали в памяти забытые голоса утерянных людей, обрывки разговоров, разноликий смех.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун умӗнчен Дон хӗрринче ларакан Базки, Белогорка, Ольшански, Меркулов, Громковски, Семеновски, Водянски, Лебяжье, Ерик хуторӗсен казакӗсем походри пек йӗркеленнӗ колоннӑсемпе иртрӗҫ.

А мимо походными колоннами шли сотни обдонских хуторов: Базков, Белогорки, Ольшанского, Меркулова, Громковского, Семеновского, Рыбинского, Водянского, Лебяжьего, Ерика.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юртан тасалса йӑплака хура пӑрпа витӗннӗ сӑрт тӗмески ҫинче вунӑ сотнине те хӑй умӗнчен ирттерсе ячӗ.

На оттаявшем бугре, покрытом черными голызинами, пропустил он мимо себя все десять сотен.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий алӑк умӗнчен унӑн аттипе галифи ҫине пӑхать.

Григорий смотрит от порога на сапоги и галифе и думает:

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кашни сас-чӗве тӳсӗмсӗррӗн тӑнласа выртнӑ, ӑшӗнче хӗрлӗ куҫ харшиллӗ хӗрлӗармееца вӗҫӗмсӗр тав тӑвакан Григорий, чӳрече умӗнчен такамсем утса иртнӗ тата тарӑхса калаҫнӑ сасӑсене илтсе, савӑнӑҫлӑн хускалса илчӗ:

Григорий, нетерпеливо прислушивавшийся, в душе бесконечно благодарный рыжебровому, радостно дрогнул, услышав под окном шаги и негодующий голос:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан Аникушка крыльца ҫинчен ут чӗрнисем ҫинче утнӑ пек кӗптӗртеттерсе анса кайрӗ те, чӳрече умӗнчен иртсе, куҫран ҫухалчӗ.

И Аникушка, как на копытах, прогрохотал с крыльца и мимо окон.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Краснов хускалмасӑр хытса тӑнӑ казаксен речӗсем умӗнчен хӑнасене тарават хуҫа пек вокзал патнелле ертсе каять.

Краснов радушным хозяином вел гостей к вокзалу мимо застывших шпалер казаков.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, утсем умӗнчен шикленерех ҫаврӑнса, урапа патне пычӗ.

Он опасливо околесил лошадей, подошел к бричке.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ман куҫ умӗнчен тасал.

Только ступай с моих глаз долой.

«Сирӗн Парижра ӗҫсем мӗнле?» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Ҫук, пулмаҫҫӗ те! — сивлеккӗн хуравларӗ Петро, ҫула картласа тӑнӑ Спиридонов умӗнчен пӑрӑнса.

— Нету и не будет! — резко ответил Петро, обходя преградившего дорогу Спиридонова.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сахал вӗсене! — хӗрӳленсе кӑшкӑрчӗ кантӑк умӗнчен ватӑлса кайнӑ патвар казак, сӳнсе пыракан лампа хӑюне ӳркенме пӗлмесӗр пӑрса хӑпартса лараканскер.

Мало им! — запальчиво крикнул плотный престарелый казак, сидевший у окна, неустанно подкручивавший фитиль угасавшей лампы.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӗҫ-и вара ку! — хута кӗчӗ Кошевой, Григорин йывӑр чӑмӑрне Валетӑн пӗркеленсе хутланнӑ сӑмси умӗнчен сирсе.

Не дело! — вступился Кошевой, отводя от сморщенного носа Валета Григорьев кулак.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Явлӑкне якӑлти хӗрарӑмла ҫыхнӑ хӗрлӗ питлӗ хӗр-тарҫӑ вара, кунчаллӑ калушне ҫара ури ҫинчен тӑхӑнса янӑскер, казак умӗнчен кулкаласа, урисемпе шӑва-шӑва кайса, шыв кӳлленчӗкӗ тӑрӑх вите еннелле шаплаттарса каять.

Работница — румяная девка, в кокетливо повязанном платке и глубоких калошах, насунутых на босые ноги, — смеясь и оскользаясь, прошлепала мимо него по луже к сараю.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Апла мӗнле пурӑнӑпӑр халӗ? — хыпӑнса ыйтрӗ Пантелей Прокофьевич, черккине хӑй умӗнчен аяккарах шутарса.

Как же теперича? — растерянно спрашивал Пантелей Прокофьевич, отодвигая рюмку.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑмака умӗнчен ун ҫине, мӑнаҫланса та хӗпӗртесе, амӑшӗ пӑхса тӑчӗ.

На него любовно и гордо глядела от печки мать.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лайӑх кӑна лапчӑтса хуратӑп та акӑ! — терӗ те Христоня, лутра пӳллӗ казака ҫӑмӑллӑн ҫӗклесе, хӑй умӗнчен аяккалла сирсе тӑратрӗ, малалла хирӗнсе утрӗ.

Раздавлю, стал-быть! — пообещал Христоня и, легко приподняв, передвинул мелкорослого казака, шагнул вперед.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ну-ка, тасал куҫ умӗнчен, ҫапкаланчӑк!

А ну, иди к черту, рвань!

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Тасал куҫ умӗнчен, ват качака, хӳрӳне кӗрсе йӑвала, пӗрех кут!

— Пойди-ка ты, старый, потрепи хвост!

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кайран чылайччен вӑл революци пӑлхантарса янӑ Воронеж кӗпернинчи ялсем витӗр хӑй мӗнле шӑвӑнса тухни, шухӑ учӗ ҫине шаннипе ҫеҫ хӗрлӗ гвардеецсен сӑмси умӗнчен тара-тара ӳкни ҫинчен каласа парса тӗлӗнтерчӗ.

И после долго рассказывал, как пробирался он через, взбаламученные революцией деревни Воронежской губернии и уходил из-под носа красногвардейских отрядов, полагаясь на резвость своего коня.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Пӗлетӗп, — терӗ тӗксӗммӗн Федор Лукич, хӑй умӗнчен шурӑ кӑвакал ишсе иртнине пӑхса.

— Знаю, — угрюмо проговорил Хохлаков, видя, как мимо него проплыла белая утка.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней