Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илтмен (тĕпĕ: илт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Именнӗ пит-куҫсене курсан, вӑл, тем-тем сӑмахсем каласа вӑрҫнине пачах та илтмен пек пулса, пурне те кӑмӑллӑн алӑ парса сывлӑх сунчӗ.

Видя смущенные лица, он со всеми поздоровался за руку, точно и не слышал этой словесной перепалки.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл чӳречерен нумайччен пӑхнӑ, анчах выльӑха мӗнле хӑваланин картинине куҫпа курса палӑртайман-ха, тӗрӗссипе картинӑна ҫеҫ мар, утса пыракан чӗрӗ выльӑхсен йышне те, геройсен сӑн-пичӗсене курма май пур ҫынсене те — ҫураннисене, юланутлисене курса палӑртайман; вӑл вырӑн пейзажне — тусене те, кӗрхи ҫутӑ тӗспе сӑрланнӑ ту хушшисене те; кӗпӗрленсе пыракан ӗне, сурӑх, лаша кӗтӗвӗсене те курма пултарайман; выльӑх кӗтӗвӗсем хӑваланӑ чухне янӑраса тӑракан сасӑсене: ҫӗр айӗнчен тухнӑ пек илтӗнекен пиншер ура сассисене, кӗтӳҫӗсен савӑнӑҫлӑ та кӑштах тытӑнчӑклӑ сассисене, сурӑхсем макӑрнине, ӗнесем вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн мӗкӗрнине, хӑйӗн кӗтӳне ертсе пыракан ӑйӑр пӑшӑрхануллӑ тулхӑрнине, йытӑсем вӗрнине, пушӑсем шартлатнине, ту ҫинчен юхакан шывсем шавланине, ту хушшисенче янӑракан сасӑсене Илья курман та, илтмен те.

Он смотрел в окно, но еще зрительно не представил себе всю картину перегона, вернее — не просто картину, а живую, движущуюся массу скота, людей, где бы можно было увидеть и лица пастухов — пеших и конных, и пейзаж местности — горы, ущелья уже в осенних красках, и идущие стада, отары, табуны, и не только увидеть, но и услышать те характерные звуки, которые всегда сопутствуют перегону: глухой, точно идущий из-под земли топот тысяч копыт, немного охрипшие голоса, блеяние овец, протяжное и грустное мычание коров, тревожное ржание жеребца, ведущего свой табун; лай собак, хлопки кнутов, шум горных рек и эхо, плывущее по ущелью.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ара вӑл ҫак уйӑх ҫутиллӗ ҫӗр варринче пур ҫӗрте те хӑйӗн савнине шыранӑ тата Юрӑсен Юрринчи евӗрлех авалхи сӑмахсене, — вӗсене вӑл нихҫан вуламан тата илтмен пулин те, — ачашшӑн пӑшӑлтатса пынӑ.

И она в этой лунной ночи всюду искала своего любимого и шептала старые слова, почти такие же, как в Песни Песней, хотя она никогда не читала и не слышала их.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫапла вара хамран аслӑ ҫынсем, хам хисеплекеннисем, ҫав япала киревсӗр тесе калаҫнине эпӗ нихҫан та илтмен.

Так от тех старших людей, мнения которых я уважал, я ни от кого не слыхал, чтобы это было дурно.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ӗмӗрне те илтмен кун пеккине.

Первый раз слышу.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

— Ӗмӗрне те эпӗ кун пек кирлӗ мара илтмен, — терӗ Сью ҫав тери йӗрӗнчӗклӗн.

— Первый раз слышу такую глупость! — с великолепным презрением отпарировала Сью.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Эсӗ ӑна илтмен пулсан, каласа парам: тыткӑнтисене персе вӗлерме тӗнчери халӑхсен конвенцийӗ хушмасть.

Если ты этого не слышал, расскажу: расстреливать пленных не разрешает мировая народная конвенция.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Отряд командирӗ пурӑнакан ҫӗр пӳрт алӑкне уҫсан, Крылатов ҫӗр пӳрт туллиех партизансем пулнине курчӗ тата халиччен лагерьте илтмен кӑмӑллӑ та янӑравлӑ хӗрарӑм сассине илтрӗ.

Открыв дверь в землянку, Крылатов увидел, что она полна партизан, и тут же услышал приятный звучный женский голос, каких он не слыхал в лагере.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Вӑл ҫак ыйту пирки мӗн каланине эпӗ илтмен.

— Я не слышал, что он говорил по этому поводу.

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унта сана вӑрҫнине никам та илтмен

Поругали там тебя втихомолку, и никто не слышал…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич, ҫак калаҫӑва илтмен пек пулса, чӗнмесӗр тӑчӗ.

Федор Лукич молчал, точно и не слышал этого разговора.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ачасем малтан хӑйсене кӑшкӑрнине те илтмен, акула пынине те курман.

Мaльчики снaчaлa не слыхaли того, что им кричaли, и не видaли aкулы.

Акула // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 19–22 стр.

Хытӑ пӑлханнипе, вӑл хыпӑнса ӳкнӗ, ботинкисене хывса, обмоткисене сӳтсе аппаланнӑ хушӑра Матвей Юргин чӗннине те илтмен.

Сильно переволновавшись, он всполошился, снял ботинки, и, развматывая обмотки, не услышал зов Матвея Юргина.

XXIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Снарядсем ҫурӑлнине те, пульӑсем шӑхӑрнине те илтмен вӑл.

Он не слышал взрывов снарядов и свиста пуль.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Илтмен ҫав эпӗ сана!

Я буквально ничего не слышу.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Кроликсене ҫакӑн пек меслетпе тӑрантарни ҫинчен эпӗ нихҫан та илтмен, терӗ мана анне.

Мать говорила мне, что никогда не слыхала о таком хлопотливом способе кормления кроликов.

Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.

«Циркуль» мана кӳренни паллах, йӗрӗнсе пӑхать; ҫакӑн пек Наполеона пӗлмен француз ҫине е Вашингтон ҫинчен илтмен американец ҫине пӑхаҫҫӗ.

Но «Циркуль» была явно недовольна и скорчила презрительную мину: так взглянули бы на француза, не знающего о Наполеоне, или на американца, не слыхавшего про Вашингтона.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Вӗсем ҫинчен эпӗ те, манӑн юлташсем те нихҫан та илтмен.

О них ни я, ни мои друзья даже не догадывались!

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Евдокия Тимофеевна ывӑлӗ ҫинчен тӑрӑшса пуҫтарнӑ памяткӑсене — каменоломньӑра Ҫӗнӗ ҫул сӗтелӗ хушшинче командир вуласа панӑ, анчах Володя йӗркеллӗн илтмен характеристикӑн копине хаклӑ папкӑран кӑларать.

Из дорогой папки Евдокия Тимофеевна достает с осбоым старанием собранные памятки о сыне — копию характеристики, что прочел при новогоднем столе в каменоломне командир, что Володя не особо хорошо прослушал.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володьӑна халиччен ҫӗр айӗнче илтмен, вӗҫен кайӑк чӗвӗлтетнӗ майлӑ, ӑнланмалла мар сасӑ вӑратрӗ; ӗҫес килни ӑна нумайччен ҫывӑрса кайма памарӗ, вӑрансан тата хытӑрах ӗҫес килнӗ; унӑн ҫӑвар ӑшӗ типсе ларнӑ, пырӗнче кӑтӑкланнӑ, шӑлӗ ҫинче хӑрӑм чӑкӑртатнӑ.

Проснувшись от этого непонятного, ни разу еще не слышанного под землей, как будто птичьего звука, Володя сразу почувствовал, что лютая жажда, которая долго не давала ему заснуть, стала сейчас еще более жгучей; все пересохло у него во рту, першило в горле, скрипела на зубах копоть.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней