Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чӑх сăмах пирĕн базăра пур.
чӑх (тĕпĕ: чӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак шухӑша пула Ирина куҫӗсем телейлӗн тӗтреленчӗҫ: вӑл мӗнле те пулса паллӑна, чӑх витине е электростанцине те пулин курасшӑн, анчах нимӗн те тупма пултараймасть.

Ирина искала взглядом какую-нибудь примету, хотя бы птичник или домик электростанции, и ничего не могла найти.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Намӑс пире, хӗрлӗ кавалеристсене, ҫак чӑх йӑви пек ҫуртра пурӑнма.

— Стыдно нам, красным кавалеристам, жить в таком, с позволения сказать, курятнике.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗрре каҫхине эпир Хворостянкинпа пӗрле чӑх витине кайрӑмӑр та ҫурӑкран пӑхатпӑр.

Как-то раз мы с Хворостянкиным из любопытства пошли ночью на птичник и стали в щелку наблюдать.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫенӗх алӑкӗ тӑрринче пысӑк лампа ҫунать — килкарти, унти йывӑҫсем, чӑх витипе сысна вити, пӗчӗк сарай — ҫап-ҫутӑ ҫуталса лараҫҫӗ.

У входа в гонцы горела стосвечовая лампа — весь небольшой двор имеете с деревьями, курятником, сажком и сарайчиком был озарен необычайно сильным сиянием.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ну, Марфа Семеновна, чӑх какайӗшӗн тав сире, — станицӑна каятӑп.

— Ну, Марфа Семеновна, спасибо вам за курятину, еду в станицу.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫавӑн пекки… хамӑрӑнни, — Нарыжный турилккене хӑй умне туртса лартрӗ те чӑх какайне ҫиме тытӑнчӗ.

— А такая… своя, — Нарыжный придвинул тарелку и принялся за курятину.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Евсей Нарыжный часах ӳсӗрӗлсе кайса, хӑйӗн турилкки ҫине ҫӗрулми иле-иле хучӗ, ҫав самантра вӑл чӑх урине те ҫаклатса илчӗ; вӑл Федор Лукичпа вӑрҫӑ ҫулӗсенчи йывӑр вӑхӑтра та ӗҫлеме ҫӑмӑл пулни ҫинчен хӗрӳллӗн калаҫрӗ; куҫӗсем унӑн пӗрмаях ачашшӑн хупӑна-хупӑна илчӗҫ.

Евсей Нарыжный, быстро захмелев, подбавлял себе в тарелку картошки, зацепив при этом куриную ножку, горячо доказывал, что с Федором Лукичом даже в трудное военное время работать было легко; глаза его все время ласково жмурились.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лавр ҫулҫипе пӑрӑҫ ярса ҫӗрулмипе пӗрле шаритленӗ чӑх какайӗнчен тутлӑ шӑршӑ персе тӑрать пулсан та, унӑн ҫиесси килмерӗ.

Есть ему не хотелось, хотя от курятины, зажаренной с картошкой и приправленной лавровым листом и перцем, исходил приятный запах.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уя пӗр Рагулин ҫеҫ пралуксем илсе тухнӑ, ытти колхозсенче плиткӑсем ҫинче салӑ шӑратаҫҫӗ тата чӑх тӗкӗсене ӗнтеҫҫӗ — хӗрарӑмсене пысӑк усӑ…

Один Рагулин провода протянул, а в других колхозах сало жарят на плитках да курей обсмаливают — выгода бабам большая…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗлнӗ пулсан — сан пек чӑх чӗрипе ҫыхланман пулӑттӑм.

Знал бы — не связался с такой заячьей душонкой.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ну эппин, чӑх ачине, пӗлетӗн-и?

Ну, от курица ребенка, знаешь?

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чӑх куҫӗ мар пуль те?

— Не курья ли слепота?

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Камӑн чӑх чӗри, вӑл, паллах ӗнтӗ, хӑй мӗлкине курсан та — ӑнран кайса тӗмӗсем хушшинелле вӗҫтерме пултарать.

У кого заячья душа, тот, понятно, и свою тень увидит — без памяти шуганет в кусты.

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗррехинче, кӑнтӑрла, пӗр хресчен чӑх чӗпписем вырӑнне кӑвакал чӗпписене илсе пынӑ.

Однажды утром крестьянин вместо цыплят неожиданно принес пищавших утят.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Манӑн пуҫӑмра нумай сӑмахсем пӑтрашӑнса кайрӗҫ: тӗпеклӗ чӑх, вӗҫекен пулӑсем, рак хуранӗсем, ча…

Поговорить хотелось о многом, и казалось, что слова вот-вот посыплются сами, как жемчужины с разорвавшейся нити: перепела, ракушки, летучие рыбки, ча…

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Сы-мин утӑмне чакарчӗ, чӑх витинчен инҫетерех пулма тӑрӑшрӗ.

Пришлось ступать осторожнее и держаться подальше от курятника.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Эпӗ вӗсене чӑх какай парӑп, вӗсем те вара мучине манмаҫҫӗ: тепӗр чух кукӑль е пашалу илсе килеҫҫӗ.

— Я им свежинки дам, курочку, а и они дядю не забывают: пирожка и лепешки принесут другой раз…»

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗрринчех тата чӑх ҫине чалӑшшӑн пӑхкаласа, пуҫне сайра хутран сылтӑмран сулахаялла пӑркаласа, тӗкне тӑкнӑ хурчка лӑпкӑн ларать.

И линялый ястреб смирно сидел на краю, искоса поглядывая на курочку и изредка справа налево перегибая голову.

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хурчка йывӑҫ ҫинче ларать, анчах чӑх патне анмасть.

Ястреб сидел на дереве, но не спускался на курочку.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

О, темлелле тӗнче чунӗ, тата тивӗҫ ҫинчен ҫӳрекен чӑх аташӑвне пӗлетӗп эпӗ.

О, я знаю этот куриный бред о какой-то мировой душе, о священном долге.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней