Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вилме (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лашана та чупса тарланӑ хыҫҫӑнах шӑварсан, ӑшӑла пулать, вӑл вилме те пултарать.

Лошадь и то, когда с бегу напоишь, сгинуть может.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вилме тесе хӑех ҫӑва ҫине кайнӑ, — пӗлтерет ывӑл.

— Сам на кладбище пошёл помирать, — уверенно доложил сынишка.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Вилме хатӗрленсе куҫа хупрӑм, алӑсене кӑкӑр ҫине майлаштарса хутӑм.

Приготовившись умирать, я закрыл глаза, аккуратно сложил руки на груди.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

«Ҫӳресе пӑхасчӗ тепӗр хут тӑван вырӑнсенче, ачасене курса савӑнасчӗ те, ун чухне, тен, вилме те юрӗ», — тӑтӑшах шухӑшларӗ вӑл.

«Походить бы ишо раз по родным местам, покрасоваться на детишек, тогда можно бы и помирать», — часто думал он.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кирек ӑҫта та каятӑп сан хыҫҫӑн, вилме пулсан — вилме те!

Везде пойду за тобой, хоть на смерть!

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — Этемшӗн куҫпа курса тӑрса вилесси хӑрушӑ, ҫывӑрнӑ чух вилме ҫӑмӑлрах пулма кирлӗ…

— Это в яви смерть животу принимать страшно, а во время сна она, должно быть, легкая…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй ӑшӗнче ҫӗрти-ҫӳлтине йӑлтах ылханса, вӑл, вилме пуҫтарӑннӑ пек, венчете кайма хатӗрленчӗ.

Мысленно проклиная все на свете, он готовился к венчанию так, как будто собирался идти на казнь.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин вӑл хӑй вилме пултарасса та пӗлнӗ ӗнтӗ.

И, значит, он знал, что, может быть, сам погибнет.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Эпир вӗт вилме те пултаратпӑр, ҫавӑн ҫинчен ҫырмарӑн-и эсӗ?

— Слава, а ты написал в записке, что мы теперь, может быть, совсем погибнем?

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Хура ҫӗлен сӑхсан ҫын вилме те пултарать, — терӗ вӑл.

Укус гадюки бывает смертелен, — хладнокровно отозвался он.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Вӑкӑр халь вӑрманта таҫта кайма пултарать, тен аташса кайӗ, вилме пултарӗ…

Бык может уйти далеко в лес, может заблудиться, погибнуть…

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Текех Дима та «вилме» пӑрахрӗ.

Даже Дима перестал «умирать».

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Эсӗ мӗн, вилме пуҫларӑн-им?

Умираешь ты, что ли?

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Вӑл сана ҫӗр ҫула ҫитмесӗр те вилме памӗ!

Она тебе до ста лет умереть не даст!

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Эпӗ сана, кирек мӗн кала та, вилме памастӑп!

Я не хочу, не дам тебе умереть!

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Йышпа пӗрле, пӗлетӗн, вилме те хӑрушӑ мар…

На миру, знаешь, и смерть красна…

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кунашкал эрехе вилме патне ҫитсен ҫеҫ ӗҫмелле, унта та пурин те мар, ӗмӗр картла выляманнисен, табак шӑршламаннисен, хӗрарӑм курманнисен кӑна…

Такое только перед смертью пить, да и то не всем, а таким, какие за всю жизнь в карты не играли, табак не нюхали, баб не трогали…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытти-хыттине турӑ пӗлтӗр те, эпӗ вилме илсе каяймастӑп ӑна!

Бог мне судья, но везть ее на смерть я не могу!

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл арӑмне те, Аксиньйӑна та хӑйне майлӑ юратса, вӗсемпе иккӗшӗнпе те пурӑнма хирӗҫ пулмарӗ-ха, анчах Натальйӑна ҫухатнӑ хыҫҫӑн хӑй Аксиньйӑран та тӳрех темле сивӗннине, унтан тата Аксинья, Григорипе иккӗшӗн хушшинчи ҫыхӑну ҫинчен каласа кӑтартса, Натальйӑна вилме хӗтӗртнӗшӗн те вӗчӗрхенме пуҫланине туйрӗ.

Он не прочь был жить с ними с обеими, любя каждую из них по-разному, но, потеряв жену, вдруг почувствовал и к Аксинье какую-то отчужденность, потом глухую злобу за то, что она выдала их отношения и — тем самым — толкнула Наталью на смерть.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑҫта путса вилме унта… — именчӗклӗн хуравларӗ утнӑ ҫӗртех кӗпине пӑрса типӗтекен лачкам йӗпе стрелок.

Где уж там утопать… — смущенно отвечал мокрый, на ходу выжимавший рубаху стрелок.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней