Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗрӗ (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тепӗр уйӑхран вырӑссен ҫарӗ юрӑсенче асӑнакан Дунай юханшывӗ урлӑ каҫса туркӑсен ҫӗрӗ ҫине кӗнӗ.
Через месяц русская армия перешла реку Дунай, воспетую в песнях, и вступила на турецкий берег.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Хайсен ҫӗрӗ ҫук-ши вара вӗсен? — тесе ыйтнӑ хӗрарӑмсем, сивӗ пирки чӗрӗпсем пек шӑртланса кайнӑ тӑшмансем ҫине шеллесе пӑхса.
Неужто у них своей земли нет? — спрашивали они, сочувственно поглядывая на ежившихся от холода «ворогов».

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Ҫапла вӑл Падва Ҫӗрӗ патне ҫитнӗ.
Так он достиг Земли Падва.

Тӑшман таппа лекнӗ // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Унтан: «Ҫакӑ сире помещик ҫӗрӗ ҫине аннӑшӑн», тесе пур хресченсене те черетпе хӗнесе тухнӑ.
А потом по очереди всех крестьян: «Это вам за то, что сеяли на барской земле».

Командир боецсемпе сывпуллашать // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Хӗрсене сӑпайлӑ эрешсем ҫеҫ килӗшеҫҫӗ: ахах ҫиппи, хитре тӑха, ҫинҫе вӑчӑра, пӗчӗк куҫлӑ ҫӗрӗ.
Для девушек хороши только скромные украшения: ниточка жемчуга, пряжка, брошь, тонкая цепочка, кольцо со скромным камнем.

Ҫамрӑксен тумтирӗ // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӗр перчетке тӑхӑннӑ пулсан, сылтӑм алӑран перчеткине хываҫҫӗ, унтан ҫӗрӗ тӑхӑнтараҫҫӗ.
Если невеста в перчатках, с правой руки перчатку снимают.

Мӑшӑрланни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӑкӑр туса илекенӗн ҫӗрӗ ытла та сахал.
А у того, кто растит хлеб, земли очень мало.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӗрӗ йӗтем пек такӑр — курӑк туни курӑнмасть.
Под ними ровная и чистая, без сорняков земля.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ятлӑ ҫӗрӗ ҫук…
Укорил, мол, и земли у тебя нет…

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫакӑн пек ҫӳллӗ ҫӗре мана хӑпармасан та юрать тесе хамах шухӑшларӑм та, ҫук ҫав, ак халь ахлатса вырт ӗнтӗ ҫапла, атте-аннен ятлӑ ҫӗрӗ ҫинче.
Не надо было мне влезать на крышу, теперь вот лежи да охай на родимой земле-матушке!..

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мишерсем патӗнче сакӑр ана-ха унӑн, Ишлӗ хирӗнче тата виҫ ҫурпилӗк, ял хӗрринче виҫӗ ят ҫӗрӗ.
У Шерккея в Мижерах засеяно целых восемь десятин, в ишлейском поле три ползагона да возле деревни три душевых надела.

Кантюк ун пеккине пӗр пӗлмесӗр сӗметлемест-ха: ҫӗрӗ икҫӗр анаран иртет тет, хура тӑпра имӗш, Чӑнлӑ шывӗ хӗррипе пӗтӗм лапа йышӑнать тет.
Кандюк такое не пропустит: поля больше двухсот десятин занимают, да все чернозем, да все по берегу реки Цильна.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн ҫӗрӗ те пур, вӑрманӗ те чипер.
И земли у него неплохие, и лес богатый.

Хӳхӗм сачӗ, уйрӑм дача, хӗрӗ, ҫӗрӗ, шыв, арман — «хам эп лартрӑм улма сачӗ, хам эп тухӑп шӑварма».
Засадила садик мило, дочка, дачка, водь и гладь — сама садик я садила, сама буду поливать.

Пӗтӗм сасӑпа // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 3–11 с.

Ҫапах та шухӑш-туйӑм пурин те лайӑх; тӑшман ҫӗрӗ тӑрӑх пыратпӑр.
И все же настроение у всех самое счастливое, самое праздничное: мы идем по вражеской земле.

Ҫырусем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ӑна тискер «мухтанчӑк» кӗрешӳре ҫӗнтерме пуҫласан, вырӑс ҫӗрӗ хӑй вӑй-хӑват хушса парать.
Когда его одолевает злой «нахвальщик», то сама земля русская вливает в него силы:

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Сочинени ҫапла пуҫланать: «Вырӑс ҫӗрӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр сарӑлса выртать.
Начиналось сочинение так: «Безграничны просторы русской земли.

Ҫавӑнтанпа ҫынсем, Прометея асӑнса, пӳрнисене хаклӑ йышши чултан тунӑ куҫлӑ ҫӗрӗ тӑхӑнса ҫӳреҫҫӗ.
С тех пор в память о Прометее люди носят на пальце кольцо с камешком.

Грексен мифӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Эсӗ пӗлетӗн-и, анне, ҫӗрӗ куҫӗсене мӗншӗн чултан тӑваҫҫӗ, — калаҫӑва хутшӑнса ыйтрӗ Шура та.
— Мам, а ты знаешь, почему в кольцах камешки? — вмешался Шура.

Сасартӑк Зоя: — Мана атте ҫӗрӗ куҫӗсене мӗншӗн чултан тунине ӑнлантарса пама пулнӑччӗ, анчах ӑнлантараймарӗ… — терӗ.
И вдруг Зоя сказала: — Мне папа обещал объяснить, почему в кольцах всегда камешки, да так и не объяснил… —

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика