Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуралса (тĕпĕ: хурал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗтӗмӗшпех хуралса кайнӑ.

Все почернело.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗри, хӗртнӗ штык пекех, ҫурт хыҫӗнче хуралса тӑракан вӑрмана тӑрӑнчӗ, тепри вара ҫурмаран хуҫланнӑ евӗр татӑлса, ял тӑрӑх темиҫе электричество лампи ҫутнӑ пек, куҫа йӑмӑхтаракан ҫутӑпа ҫутатрӗ.

Одна, как длинный раскаленный штык, воткнулась в лес, черневший за домами, другая переломилась надвое, и стало ослепительно светло, точно тысячи мощных электроламп зажглись вдоль всей деревни.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна ҫатмине йӑлкӑшса тӑракан кӑмрӑк ҫине тӗртсе, Лукерья енне ҫаврӑнчӗ, хӗвел ҫинче хуралса кайнӑ аллисене саппунӗпе шӑлса илнӗ хыҫҫӑн малалла тӑсрӗ.

Толкнув сковородку на красные угли, Василиса Прокофьевна обернулась к Лукерье, вытерла руки о фартук и вытянула их перед собой — жилистые, потемневшие от солнца и пыли.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗттӗм пулса ҫитес умӗн кӑна, йӑлт хуралса пӗтнӗскер, ывӑнса ҫитнӗскер, директор патне кӗчӗ.

Поздно вечером, выпачканный и усталый, он пришел к директору.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Акӑ ҫакӑнта, ҫара каяс умӗн, нумай вӑхӑт ларнипе хуралса кайнӑ пӗчӗк пӳртсем пурччӗ, халь ӗнтӗ сарлака чӳречеллӗ, балконлӑ, пилӗк хутлӑ ҫуртсем лараҫҫӗ.

Вот здесь, когда уходил в армию, стояли деревянные, почерневшие от старости халупы, а теперь высятся пятиэтажные дома с широкими окнами, с балконами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хуралса ларнӑ пӗлӗтсем, тинӗсри тӑшман карапӗсем пек, чун-чӗрене сӳлеттерсе пирӗн еннеллех шӑваҫҫӗ.

Почерневшие тучи, словно вражеские корабли в море, ползут прямо на нас.

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

Эпӗ куҫӑм хуралса килнипе ҫӗре кайса ӳкетӗп…

В глазах темнеет, и я падаю на землю…

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Вирт ярса ҫунтарнӑ ҫеҫенхир пек хуралса ҫитрӗ Григорий пурнӑҫӗ.

Как выжженная палами степь, черна стала жизнь Григория.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лере, ав, вирт янӑ вырӑнсенче, кӑмрӑкланса кӗлленнӗ вилӗ ҫӗр асар-писер хӑрушшӑн хуралса выртать.

А там, где прошлись палы, зловеще чернеет мертвая, обуглившаяся земля.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗпе лӑстӑкӗсемпе бинт, хӑвӑрт хуралса, йӗп-йӗпе пулчӗҫ.

Клочья рубашки и бинт быстро чернели, промокали насквозь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем кашни самантрах улшӑнса-ылмашӑнса тӑчӗҫ: ҫиелте — хуҫӑлса пӗтнӗ хӑмӑш тунисем, лутӑрканчӑк ҫулҫӑсемпе курӑк тымаррисем тин ҫеҫ тикӗссӗн юхса иртнӗ вырӑнта — тепӗр минутранах хӑй патне ишсе пынӑ пур япалана та шалалла туртса кӗрсе каякан акӑш-макӑш кукӑрӑлчӑк варинкке пулса тӑчӗ, кӑштахран вара ҫав варинкке вырӑнне, ҫиеле, е хуралса кайнӑ хӑях тымаррине, е лап саркаланса ӳкнӗ юман ҫулҫине, е таҫтан мурӗнчен юхтарса килнӗ улӑм пайӑркине тӗрте-тӗрте кӑларса, шыв айӑн-ҫийӗн пӑтранса пӗтӗрӗлме те тытӑнчӗ.

Они меняли формы ежеминутно: там, где недавно шла ровная струя, неся на поверхности побитые стебли камыша, мятые листья и корневища трав, — через минуту рождалась причудливо изогнутая воронка, жадно всасывающая все, что проплывало мимо нее, а спустя немного на месте воронки уже вскипала и выворачивалась мутными клубами вода, извергая на поверхность то почерневший корень осоки, то распластанный дубовый лист, то неведомо откуда принесенный пучок соломы.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Салхуллӑн хуралса каять унӑн кӑтрашка тӑрри хӗллехи шупка шурӑ тӳпе ытамӗнче.

Мрачно чернеют зубцы его на фоне белесого зимнего неба.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑвах хуралса лар эсӗ.

— Черней уж ты один.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӗҫ пӗрре, Григорий Пантелевич, кӑвакарса хуралса лариччен.

Пей, Григорий Пантелевич, пока почернеешь.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан пырӗнче сывлӑшӗ питӗрӗнсе ларчӗ, сӑнӗ-пичӗ хуралса килчӗ те вӑл нумайшар вӑхӑт тӑнран кайса выртрӗ, анчах сывлӑш ҫавӑрса илсен, каллех ҫав «кӗҫӗнни» ҫинченех шухӑшларӗ.

Потом подступало удушье, лицо ее чернело, и она подолгу лежала в беспамятстве, но, отдышавшись, снова думала о нем.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле пӗр-пӗр пыйтланса пӗтнӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк та ырханкка, анчах чылайранпа кӗтнӗ кил хуҫи килсе кӗрет те, пӳрт-ҫуртра савӑнӑҫлӑ, ним тӗлли-йӗркисӗр тӗркешӳ пуҫланса каять: кирӗк-тусанпа хуралса ларнӑ служивӑя ҫӑвӑнма шыв ӑшӑтаҫҫӗ; ачисем, пӗри те пӗри, ашшӗне пулӑшасшӑн, унӑн кашни хусканӑвнех сыхласа тӑраҫҫӗ; савӑнӑҫ-телее пула ним тӑва пӗлми аптранӑ арӑмӗ е сӗтел ҫине апат лартса парасшӑн хускалать е упӑшкин таса кӗпе-йӗмне кӑларса хатӗрлеме арча патне чупать.

Приходил домой какой-нибудь оборванный, обовшивевший и худой, но долгожданный хозяин, и в хате начиналась радостная, бестолковая суета: грели воду для черного от грязи служивого, дети наперебой старались услужить отцу и караулили каждое его движение, растерявшаяся от счастья хозяйка то кидалась накрывать на стол, то бежала к сундуку, чтобы достать чистую пару мужниного белья.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр хӗрӗ тепӗр хуралса пӗтнӗ кирпӗче аллине тытса пӑхрӗ те ҫӑмӑллӑнах ҫурмаран ҫурчӗ, вӗсене ҫӗре пӑрахса виҫҫӗмӗш кирпӗчне ярса тытрӗ.

Другая девушка взяла второй закопченный кирпич, посмотрела на него, легко переломила пополам, отбросила половинки в сторону и ухватилась за третий кирпич.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Юри тунӑ пекех ҫав пӗчӗк хӗрача ытла та хуралса пӗтме ӗлкӗрнӗ, ун ҫумӗнче Оськӑпа эпир иксӗмӗр те юр пек курӑнатпӑр-ха.

Как назло, эта маленькая девочка умудрилась так вывозиться, что даже мы с Оськой казались перед ней снежинками.

IV сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ун патне йӑлт хуралса пӗтнӗ Оська пычӗ.

Чумазый Оська подбежал к ней:

IV сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Галина аллине блокнот тытнӑ, ҫӳҫӗ-пуҫӗ туснӑ унӑн, тимӗр тутӑхӗпе сӑрланса, хӑрӑмпа хуралса, хӑй вӑл зебра пекех пулса тӑнӑ, тем пек хытӑ кӑшкӑрашать:

Она вертелась с блокнотиком в руке, растрепанная, похожая на зебру от ржавчины и сажи, размазанных по лицу, и, сильно волнуясь, кричала:

IV сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней