Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шав сăмах пирĕн базăра пур.
шав (тĕпĕ: шав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Камсем ҫӳреҫҫӗ ун патне? — тӗпчет следователь, шав малалла ирте-ирте каякан атамана аллипе тытса чарса.

— Кто у него бывает? — допытывался следователь, отводя рукой забегавшего наперед атамана.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шав тӑрмашатӑп.

Суечусь.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эсӗ пур шав мужиксене ырлатӑн.

— А ты все мужиков хвалишь.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Гришака асатте йӗрет, тата хӑйӗн типшӗм чышкипе баклановецӑн янӑравлӑ та упалларах ҫурӑмӗнчен шаккать, анчах та лешӗ, чӑх аш татӑкне хрен вырӑнне чие ҫырли кӗселӗ ӑшне пуҫса илсе, лапшапа вараланса пӗтнӗ сӗтел ҫитти ҫине чунсӑррӑн пӑхать, путса кӗнӗ ҫӑварӗпе хӑй шав пӑшӑлтатать.

Дед Гришака плачет и стучит сухим кулачком по гулкой и медвежковатой спине деда-баклановца; но тот, макая кусок курятины вместо хрена в вишневый кисель, безжизненно глядит на скатерть, залитую лапшой, шамшит провалившимся ртом:

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Учӗсене шав шӑмарса пырать.

Хмурился.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Юхӑм шав шалалла туртать.

Течение порывисто несет к середине, всасывает.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Час-часах шӑхӑрнӑ сасӑ илтӗнет Карпатра, темиҫе пин арман урапи шывра ҫаврӑннӑ чухнехи пек шав илтӗнет: ку вӑл — тӗпсӗр шырланра, ҫын халиччен курман шырланра, хӑраканни ун патӗнчен пӑрӑнса иртет, вилесем виле кышланӑ сасӑ илтӗнет.

Слышится часто по Карпату свист, как будто тысяча мельниц шумит колесами на воде: то в безвыходной пропасти, которой не видал еще ни один человек, страшащийся проходить мимо, мертвецы грызут мертвеца.

XV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ирхине яланхи пекех Никифор Васильевич хӑй ҫуртӗнчен тухрӗ те шурӑ хӑва вулли ҫумне тӑрса итлерӗ: утрав ҫинчи шав майӗпен кӗрлет — ку вӑл шыв сикки хӑйӗн хурлӑхлӑ юррине тӑсать.

Ранним утром, как обычно, Никифор Васильевич вышел из своей хаты, постоял у ствола белолистки, прислушался — тихий шум раздавался над островом: то пел свою протяжную и заунывную песню перекат.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл смена килессе кӗтнӗ пулмалла, тусӗн телейне ӑмсанса, аллинче вахта журналне тытса тӑрать Ҫаннисене тӳмелемелле ҫӗленӗ сарӑрах халата тӑхӑнсан Ирина хулпуҫҫисенче кӑштах хӗсекен ҫак халата тӑхӑнассишӗн те, турбина пӗр тикӗс янранине, шыв ӳкекен вырӑнта пӗрмаях пӗр тӗрлӗ шав тӑнине илтессишӗн те, ҫавӑрӑнса тӑракан кустӑрмана хирӗҫ тӑнӑ чухне яланах хӑйӗн ҫӳҫне сапалантармалла вӗрекен ҫиле татах та ачашшӑн лӑпкаттарассишӗн те тунсӑхласа ҫитнине халӗ чӗрепе ҫеҫ мар, пӗтӗм ӳт-пӗвпе туйса илчӗ.

Которая держала в руках вахтенный журнал, видимо уже поджидая себе смену и завидуя счастью подруги, надевая свой серенький халат с застежками на рукавах, Ирина теперь не только сердцем, а всем телом чувствовала, как же она соскучилась и по этому халату, немножко жавшему в плечах, и по ритмичному голосу турбины, и по монотонному шуму где-то за стеной падающей воды, и по той резвой струйке ветра, которая ворошила ее волосы всякий раз, когда она останавливалась против махового колеса.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗр ҫӗрте тулла веялкӑпа алласа тасатнӑ та, вӑл бронза пек ҫуталса выртать — арҫынсемпе хӗрарӑмсем ӑна михӗсене тултарса машинӑсем ҫине илсе каяҫҫӗ, тепӗр ҫӗрте — халь анчах комбайнсем патӗнчен илсе килнӗ тулӑ — вӑл чӗрӗ, арпаллӑ, хӑльчӑклӑ, — каччӑсемпе хӗрсем ӑна ҫӳхе сийӗн саркаласа, йывӑҫ кӗреплесемпе тураҫҫӗ, кӗреҫесемпе пӑлхатаҫҫӗ; виҫҫӗмӗш вырӑнта — тасатаҫҫӗ: ултӑ веялкӑна юнашар лартнӑ, йӗтем ҫинче кӗрен тусан капланса тӑрать, татти-сыпписӗр шав кӗрлет, шестернясем кичемлӗн шакӑртаттарни янӑрать.

В одном месте пшеница, очищенная с помощью веялки, лежала светясь, как бронза — мужчины и женщины наполняют ее в мешки и подносят на машины, а в другом месте — только что привезенная из комбайнов пшеница — она свежая, с мякиной, остистая, — парни и девушки раскидывают ее тонким слоем, разравнивают деревянными граблями, ворошат лопатами; на третьем месте — чистят: шесть веялок поставлены рядом, на гумне стоит коричневая пыль, гремел непрерывный шум, раздавался скучный перестук шестерней.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев аслати авӑтнине те, ҫулҫӑсем шиклӗн чӗлтӗртетнине те, таҫта, питӗ ҫывӑхрах вӑйлӑ ҫумӑр ҫуса килнине пӗлтерекен шав пӗр вӗҫӗмсӗр кӗрлесе тӑнине те тимлӗн итлерӗ; унтан, хӑйне мӗн кирлине илтнӗ пек пулса, ирччен машинӑпа ниҫта та кайма пулас ҫуккине ӑнланса, пуҫне салхуллӑн ҫӗклерӗ, кӑвакарнӑ ҫӳҫне якатрӗ .

Кондратьев прислушался и к грому, и к шелесту листьев, и к тому тягучему и непрерывному шуму, который говорил, что где-то совсем близко стеной идет дождь; после, как будто бы услышало необходимое, и поняв что до утра никуда на машине не уехать, грустно поднял голову и погладил свои седые волосы.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах ҫак самантра хӑрушӑ шав илтӗнсе кайнӑ.

Но вот раздался страшный шум.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӗсем шӑршлӑ папкасене ҫӑткӑннӑн сӑха-сӑха илсе, туратсене турткалаҫҫӗ, ҫуначӗсемпе ҫапа-ҫапа шав тӑваҫҫӗ, пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна вӗҫеҫҫӗ; вӗсем сӑрса илнӗ хурӑнсем ҫинчен тӑкӑнакан пас хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса тӑрать.

Жадно ощипывая пахучие желтоватые почки, они теребили ветви и гулко хлопали крыльями, перелетая с места на место; с берез, облюбованных ими, густо порошило радужно сверкавшей на солнце снежной пылью.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вара Хворостянкин, пӗччен тӑрса юлсан, йывӑрланнӑ пуҫӗнче темле лайӑх мар шав пуррине сиссе, сӗтел ҫине ӳпӗнчӗ.

И Хворостянкин, оставшись один, склонился над столом, ощутив в отяжелевшей голове неприятный шум.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл хунар ҫине пӑхать, анчах ҫутӑ ҫинчи кантӑка та, чӗтре-чӗтре илекен тӗксӗм ҫутта та курмасть, хӑлхара юханшыв сарӑлса кайнӑ чухне шавланӑ пек шав янӑраса тӑрать…

Он смотрел на фонарь, но не видел ни пузатого стекла в блестящих поясках, ни тусклого дрожащего света, а в ушах стоял шум, похожий на шум реки в разливе…

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Килкартинче шыв ӳкнӗ шав ҫӗр айӗнчен илтӗннӗ пек хыттӑн мар шаккакан сасӑпа хутшӑнать — ку арман чулӗсен сасси; вӗсем хӑлтӑртатни «са-хал, са-хал…» тенӗн илтӗнет.

Во дворе плеск воды смешивался с глухим, точно идущим из земли, стуком — это вращались жернова; они как бы выговаривали: «А-а на-а-ам ма-а-ло, а на-а-ам ма-а-ло…»

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Урапи шывпа чыхӑннӑ пек, ирӗксӗррӗн йӑраланкаласа ҫаврӑнать, айлӑмра вара вӗҫӗмсӗрех чӗриклетекен-халтӑртатакан шав янӑраса тӑрать.

Колесо захлебывалось водой, вращалось нехотя, и сонно-тягучий, мучительно однотонный шум неумолчно разливался по низине.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тинӗс енчен пӗрре вӑйланакан, тепре кӑштах лӑпланса кӑштӑртатакан, чарӑнма пӗлми шав илтӗнет.

С моря доносился неумолчный, то усиливающийся, то слегка стихающий гул.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл тапӑлтатса ҫав тери шав кӑларчӗ, ҫывӑхрах пӗр нимӗҫ пулнӑ пулсан, сасӑ тытакан аппаратсӑрах илтнӗ пулӗччӗ.

Пират не желал вылезать и поднимал такую возню, что, находись тут поблизости кто-нибудь из немцев, обошлись бы они без звукоуловителей…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Вӗсем, кирлӗ пулсан, шав ҫӗклесе, нимӗҫсене хӑйсем ҫинелле туртса илме пултараҫҫӗ, ҫавӑнпа пирӗн ҫинчен те шухӑшлама кансӗрлӗҫ.

Они, в случае чего, могут там шумок поднять, на себя немцев оттянуть, тем самым и от нас внимание отвлекут.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней