Корпус чувашского языка

Ҫавӑнтах тепӗр тӗслӗ карандашпа, тарӑхнӑн ярӑнтарса, Расщепей ҫапла ҫырса хунӑ:

Тут же другим карандашом размашисто, как будто сердито было написано рукой Расщепея:

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Малалли страница ӗнсе кайнӑ, паллӑ мар — Толстой физически паттӑрлӑх тесе мӗне каланине Расщепей ҫырса илнӗ-ши, ҫук-ши.

Дальше страничка обгорела, и неизвестно было, записал ли Расщепей пример того, что Толстой называл физической храбростью.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Уйрӑмах мана Расщепей хӑй аллине Лев Николаевич Толстойӑн дневникӗнчен ҫырса илнӗ пӗр вырӑн кӑмӑла кайрӗ, асра тӑрса юлчӗ:

Особенно запомнилась мне сделанная Расщепеем выписка из дневника Льва Николаевича Толстого:

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ку блокнот Расщепейӗн, унпа вӑл ӳкерӳ вӑхӑтӗнче час-часах усӑ курнӑ, лайӑх шухӑш-мӗн килсен, ун ҫине ҫырса хунӑ.

В этот блокнот записывал Расщепей свои замечания во время съемок.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Портрет айне ҫырса хунӑ:

Под портретом была дощечка с надписью:

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Октябрьти революци хыҫҫӑн вӑл Ҫар академийӗнче чылай ҫул вӗрентнӗ, сунара ҫӳреме юратнӑ, асаилӳсен кӗнекине ҫырса кӑларнӑ.

После Октябрьской революции он преподавал в Военной академии, был страстный охотник, написал книгу воспоминаний.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ухмахла ҫырса пӗтернӗ унта.

— Глупости там всякие написаны.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ҫакӑн ҫинчен Амед патне ҫырса ятӑм.

Я написала об этом Амеду.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн вырӑн кунта, Мускавра, тесе ҫырса ятӑм эп.

Я ему написала, что мое место тут, в Москве.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ромка ку тӗлте тӑпах чарӑнчӗ, пилӗкне аллисемпе кӗрнеклӗн ярса тытрӗ, унтан ҫепӗҫҫӗн пӑшӑлтатса: — Амедӑр валли ҫырса илме ыйтатӑп, — терӗ.

Ромка привстал, галантно подбоченился, шепнул мне: — Можешь переписать для своего Амеда.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫапла Лабардан пурин хушамачӗсене те ҫырса илчӗ, унтан, кӗнеки ҫинчен куҫне илмесӗр, мана: — Эсир кам, вожатӑй-и? — терӗ.

Так Лабардан переписал фамилии всех ребят, а потом, не отрываясь от своей книжечки, обратился ко мне: — А вы что — за вожатую?

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ вӑл ӳкерсе пӗтерчӗ, аппаратне хулпуҫҫи урлӑ ҫакрӗ, шоферне: «Тӑхта-ха, Сережа, халех ҫырса илетӗп те, тепӗр объект патне каятпӑр…» — тесе асӑрхаттарчӗ, унтан пирӗн енне ҫаврӑнса: — Ҫапла иккен, аван! — терӗ.

Но вот он кончил снимать, повесил аппарат на ремень через плечо, крикнул шоферу: «Погоди, Сережа, сейчас запишу только, и поедем на другой объект…» — и обратился к нам: — Значит, так.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурте савӑк кунта: ҫӳлтен юхӑнса анакан музыка сасси те, ачасем выляса ҫуйӑхни те, ҫавра хӑйра ҫавӑрни те, асфальт ҫине пурӑпа ҫырса тунӑ «классем» те, сӑпкаллӑ урапа тӗртсе пыракан амӑшсем те, подъезд умӗнче шӑкӑлтатса ларакан кинемейсем те, пурте, пурте…

Любила гулкий сумрак ворот и льющиеся откуда-то сверху звуки рояля или радио, дворовую ребячью разноголосицу, визг точильного камня, мелом начерченные классы на асфальте, матерей с колясками, старых бабушек, сидящих на табуретках у подъезда и ведущих тихую беседу о том о сем…

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл-ку пулсан, тӳрех ҫырса пӗлтерӗр.

В случае чего — пишите мне.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ыйӑхран вӑранакан ирхи хулан хуралӗ пек, вӗсем уявлӑн утаҫҫӗ, урам тӑршшӗне ҫурмаран уйӑрса тӑракан чикӗпе, пурӑпа ҫырса тунӑ йӗр тӑрӑх нимӗн сас-чӳсӗр пыраҫҫӗ.

Они шли торжественно, как утренний дозор просыпающегося города, шли молча по белой меловой черте, которая проведена посередине, разделяя улицу надвое.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта — харпӑр хӑй валли ҫырса хатӗрленӗ ҫулталӑклӑх «гороскоп».

В нем была припрятана его личная, им самим для себя составленная «загадалка» на год.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ан тив ҫакна вӑл, никама кӑтартмасӑр, хӑй валли ҫырса хутӑр.

И пускай он запишет это для себя, никому не показывая.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӗнмесӗр тӑнӑшӑн хама-хам ятласа, пӗр харӑс вунултӑ страницӑллӑ ҫыру ҫырса ятӑм.

Ругательски себя ругая за молчание, ответила Амеду письмом на шестнадцати страницах.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амедӑн ҫак ҫыруне хирӗҫ эпӗ Пионерсен ҫуртӗнчи хам ҫӳрекен астрономи кружокӗн ӗҫӗсем ҫинчен ҫырса ятӑм, вӑхӑтне кура, чӑн-чӑн астроном пекех, ҫырӑвӑн ҫӳлти кӗтессине Зодиак паллине лартрӑм.

В ответ на это я писала Амеду о разных своих звездных делах, о занятиях в астрономическом кружке Дома пионеров, ставила на верху письма, в уголке, знаки Зодиака, смотря по тому, какой был месяц на дворе.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах эпӗ ҫырни Амеда пӑшӑрхантармастчӗ, тепӗр ҫырурах вӑл: «Тархасшӑн хӑвӑн ырӑ тусусене, уйрӑмах — ҫивӗч чӗлхе-ҫӑварлӑ та ӑслӑ юлташа Р. Каштана, ман чӗре саламне ҫитер, Ман Дюльдяль йӑлтах сывалса ҫитрӗ, ҫӗмӗрттерет кӑна, паян кӑкарнӑ ҫӗртен татса кайрӗ. Вӑл калама ҫук хӳхӗм. Ман шутпа, пӗтӗм Туркменире те унтан лайӑх ут ҫук пулас. Курасчӗ эсӗ ӑна, ытла та илемлӗ-ҫке!..» — тесе ҫырса янӑччӗ.

Но на Амеда это не действовало, и в следующем письме он писал: «Пожалуйста, передай привет моего сердца твоим добрым друзьям и мудрому, красноречивому товарищу Р. Каштану. Мой Дюльдяль стал такой крепкий, что сегодня совсем оборвал привязь. Он стал очень красивый. Я считаю, что лучше такого коня у нас в Туркмении нет. Я хотел бы, чтобы ты видела его, какой он красивый…»

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950