Корпус чувашского языка

Ман хыҫра йывӑҫ урай ҫинче лашасем тапӑртатаҫҫӗ, витери пек — утӑ тата навус шӑрши кӗрет.

За моей спиной топали по деревянному настилу вагона лошади, пахло конюшней — сеном и навозом.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тем тӑршшӗ составсем, пире хӑваласа ҫитсе, иртсе каяҫҫӗ, кашни вагон ҫинче хӗрлӗ хӗрес, хӗрес тавра шурӑ ҫаврашка, Пирӗн ҫумран майӗпен иртнӗ май, эпир вӗсен чӳречисем витер лампӑсен сӗт евӗр ҫуттинче йӑлтӑркка никель тыткӑчсем, хирурги инструменчӗсем, шап-шурӑ питсем, тӗссӗрленнӗ тутасем, тем пысӑкӑш куҫсем, бинтланӑ пуҫсем, сентресем ҫинчен усӑнса пыракан татӑк алӑсем, йывӑҫ урасем куратпӑр…

Нас обгоняют длинные составы с большим красным крестом в белом круге, нарисованном на всех вагонах, и пока поезд, замедлив ход, проходит мимо нашего состава, мы видим там, за проплывающими окнами, молочный свет ламп, никелевые поручни, хирургический блеск инструментов, бледные лица, обескровленные губы, большие глаза, забинтованные головы, свисающие с верхних полок культяпки, костыли…

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эрне вӗсем халӗ те ӗҫлеҫҫӗ, пурӑнаҫҫӗ, ҫапах ман чӗрене типсе ларнӑ йывӑҫ пек туйӑнаҫҫӗ.

И хотя они еще действовали, жили, мне чудилось, что они — как сухостойные деревья.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах августӑн сулхӑнӗ йывӑҫ паркӗн ҫуллахи ӑшшине чылаях сивӗтме ӗлкӗрнӗ.

Но августовская прохлада уже освежала летнюю теплынь парка.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пушкин палӑкӗ хыҫӗнче, бульварта, йывӑҫ ешӗллӗхӗ витӗр темӗнле кӳпшек кӳлепе, кӗмӗл тӗслӗскер курӑнать, — чӑтлӑха кӗтмен ҫӗртен темӗн пысӑкӑш пулӑ килсе ҫакланнӑ тейӗн.

За памятником Пушкину на Тверском бульваре сквозь зелень деревьев виднелось круглое серебристое туловище, словно туда, в заросли, заплыл какой-то огромный кит.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хыҫра — ик-виҫӗ лав, вӗсем ҫинче йывӑҫ чемодансем, баулсем, салтак япалисем.

А позади ехало несколько повозок с деревянными чемоданами, с баульчиками и с другим солдатским добром.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йывӑҫ ҫинчи кайӑксем шӑпланчӗҫ.

Присмирели птицы на ветлах.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп ҫак вӑхӑтра чатӑр хыҫӗнчи йывӑҫ тӗмисем шатӑртатса кайрӗҫ: такам йывӑррӑн, анчах васкавлӑн пускаласа килет.

Как вдруг кусты за палаткой затрещали, послышались неровные, частые шаги.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Чӑтма ҫук кӳренӳ, калама кӑна ҫӑмӑл… — Вӑл татах та темӗн каласшӑнччӗ, анчах йывӑҫ тӗмисене чаштӑртаттарса, ҫыран хӗрринчен Стрижаков чупса ҫитрӗ.

— Это до того обидно, что просто… — Он не договорил, раздирая кусты, с берега примчался Стрижаков.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тулта сулхӑнрах-ха, йывӑҫ айӗсенчен нӳрлӗ хура сӗмлӗх кайсах пӗтмен, анчах вӗсен тӑрринчен ешӗл ҫулҫӑсем тӑрӑх ялтӑравлӑ ҫутӑ, ылтӑн-пӑхӑрӑн ҫуталса, майӗпен юхса анать.

Было свежо, под деревьями еще не рассеялся влажный сумрак, но с верхушек уже сползала по листве золотисто-розовая, с бронзовыми отливами глазурь.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кайӑк-кӗшӗксем хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем ӳкме ӗлкӗрнӗ йывӑҫ тӗмӗсем ҫине вӗҫсе хӑпарчӗҫ, утрав ҫийӗн ҫаврӑна пуҫларӗҫ.

Птицы всполошились на верхушках деревьев, уже освещенных солнцем, и стали кружить над островком.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йывӑҫ тӗмисем чӑштӑртатрӗҫ те, Игорь курӑнчӗ.

Кусты зашуршали, показался Игорь.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн чапӗ 1748 ҫулта лартнӑ йывӑҫ чиркӳпе мар, 1754 ҫулта хӑпартма тытӑннӑ, 1780 ҫулта святить тунӑ чул чиркӳпе ҫыхӑннӑ.

Помоги переводом

Ишек // Наг ТУРАН. Самант, 2013, 11№

Ишеке кайсан ҫӑл патӗнчи йывӑҫ ҫине хӑю ҫыхса хӑваратех ӗнтӗ вӑл: ҫут ҫанталӑк хӑвачӗсене арӑмне чӗртме ыйтать.

Помоги переводом

Ишек // Наг ТУРАН. Самант, 2013, 11№

Ӑна ыратнӑ ури тунипе явтарса илсе, чӗркуҫҫи хутламӗпе хӗстерсе, йывӑҫ урапа утнӑ пек, хӑйне хӑй тертленсе пырать…

Зажал ее под коленом скрюченной ноги и прихватив конец ступней, ковылял, как на деревяшке…

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пушӑ йывӑҫ ҫуртӑн крыльци ҫинче тӑратӑп та, ҫӳлте янкӑр уяр тӳпе куратӑп.

Я стою на крыльце пустого, тёмного деревянного дома, и ясное, таинственное небо простирается надо мной.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара эпӗ Поляр ункин леш енчи пӗчӗкҫӗ порт хулине курнӑ пек пулатӑп, унӑн йывӑҫ ҫуртлӑ урамӗсем тӑрӑх кӳлнӗ пӑлансем ҫӳреҫҫӗ.

И мне представлялся маленький портовый городок за Полярным кругом, где по деревянным улицам ходят в упряжке олени.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ара, вӗт эпир хамӑр та ҫӗнӗ конструкципе тунӑ йывӑҫ распоркӑллӑ машинӑпа вӗҫетпӗр.

В конце концов мы тоже летели на машине новой конструкции, с деревянной распоркой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та эпӗ ун ҫине, унӑн йывӑҫ пек нимӗне пӗлтермен пичӗ ҫине мӗн чухлӗ ытларах пӑхатӑп, вӑл маншӑн ҫавӑн чухлӗ ватӑ пек, ҫав тери ватӑ пек туйӑнма пуҫлать.

Но чем дольше я всматривался в это деревянное лицо с ничего не выражавшим взглядом, тем всё более убеждался, что он очень стар.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ватӑ, пӗр сиккеленмен, пӗркеленчӗк питлӗ, йывӑҫ скульптурӑ пек курнакан ненец, маларах утса тухрӗ те ненецла темскер каларӗ.

Старый ненец с неподвижным лицом, глубоко изрезанным морщинами, как на деревянной скульптуре, выступил и сказал что-то по-ненецки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951