Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӑйӑхлӑ ҫын аслӑ помощнике ахалех ҫаннинчен темӗн пек туртать, куҫӗсемпе хаярран пӑхать, парохода чарса кимӗ антарма хушать.

Напрасно усатый хватал старшего помощника за рукав, делал зверские глаза, требовал остановить пароход и спустить шлюпку.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку ӗҫ ӑна темӗн чухлӗ услам памалла пулнӑ.

Это принесло бы ему несметные барыши.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав ҫын вӑрттӑн такама шырани ҫинчен Петя темӗн хурса та тавлашма хатӗр.

Петя готов был держать пари, что этот человек тайно кого-то разыскивает.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Илемсӗр, ҫӑмлӑ сӑмси ҫине темӗн пысӑкӗш хура куҫлӑх лартнӑ ҫынна нимӗнле пассажирсен шутне те кӗртме май пулман.

И уже совсем не подходило ни к какой категории пассажиров небывалой величины дымчатое пенсне на мясистом, вульгарном носу с ноздрями, набитыми волосом.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтрах кашни тӗмрех темӗн чухлӗ ҫырла — «Эпир кунта, кулӑшла этем, сан тавра эпир вунӑ пӑта яхӑн. Ил те ҫи пире. Эх анра ҫын!» тесе кӑшкӑрнӑ пекех лараҫҫӗ.

В то время как буквально каждый куст был увешан ими и они кричали: «Да вот же мы, чудак человек! Нас вокруг тебя пудов десять. Бери нас, ешь! Эх ты, разиня!»

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя, ун пуҫӗ ҫинче патша хӗрӗн коронине курасран хӑраса, ун ҫине темӗн пекех пӑхасшӑн мар пулнӑ.

Петя изо всех сил старался на нее не смотреть, чтобы вдруг не увидеть на ее голове маленькую золотую коронку.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темӗн чухлӗ ҫын аллисемпе тыткаласа кӗленче пек якалнӑ кашта нумайччен ҫӳлелле хӑпарчӗ, унтан йӗпе сӑнчӗр курӑнчӗ.

Долго шла, поднимаясь, палка, натертая множеством рук, как стекло, пока наконец не появилась мокрая цепь.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чинсемпе орденсем ҫинчен яланах йӗрӗнсе калаҫакан, нихӑҫан та формӑллӑ мундир тӑхӑнма юратман, хӑйӗн «Виҫҫӗмӗш степеньлӗ Аннӑ» орденне нихӑҫан та ҫакман, дворянсене, улпутсене хисеплемен, Россия ҫыннисем пурте пӗртан «граждансем» тесе калаҫакан ашшӗ, халӗ ҫиленнипе темӗн те пӗр каласа пӗтерчӗ.

Отец, который всегда с раздражительным презрением говорил о чинах и орденах, который никогда не носил форменного вицмундира и никогда не надевал своей «Анны третьей степени», который не признавал никаких сословных привилегий и упрямо утверждал, что все жители России суть не что иное, как только «граждане», вдруг, в порыве раздражения, наговорил бог знает чего.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑҫта кӑна пӑхатӑн, пур ҫӗрте те йывӑҫ ҫине йывӑҫ тултарнӑ, патмар николаевски ҫуртсенче халӗ госпитальсемпе шкулсем вырнаҫнӑ, ҫав ҫуртсене тӑрӑх тӑвӑр йывӑҫ кӗперсем пур, урама та йывӑҫпа сарса тухнӑ, шыв хӗрринче вара темӗн чухлӗ тин каснӑ хӑма купала-купала хунӑ.

Куда ни взглянешь, везде было дерево и дерево: узкие деревянные мостки вдоль приземистых николаевских зданий, в которых были разбиты теперь госпитали и школы, деревянные мостовые, а на берегах целые фантастические здания из штабелей свежераспиленных досок.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗтӗм пурнӑҫра та пӗртен-пӗр хут ҫеҫ пулса иртнӗ хирӗҫӳ мана темӗн пек уҫҫӑн палӑрса тӑчӗ.

И с необычайной ясностью вспомнилась мне наша единственная за всю жизнь ссора.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн, ҫук-тӑр.

Едва ли.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кам иккенне ыйтса пӗлӗр, — темӗн асне илнӗ пек майӗпен ҫеҫ хушрӗ вӑл, унтан, ташланӑ чухнехи пек, пӳлӗм тӑрӑх урисемпе шукаласа иртрӗ.

 — Спросите кто, — как бы опомнясь, добавил он негромко и прошёлся по комнате лёгким, почти танцующим шагом.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл темӗн мӑкӑртатрӗ.

Он засопел.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана ҫапах ун чухне те, халӗ те ҫав хӑйпӑнса пӗтнӗ стенасем ҫине пӑхсан, унта темӗн кӑмӑла туртманни пур пек туйӑнать.

Но и тогда и теперь что-то неопределённо-подлое померещилось мне в этих облупленных стенах.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн йӑнӑшса чӗриклетрӗ вӑл.

Что-то жалобно скрипнуло в ней.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хура та вылянчӑк куҫне хӗскелесе, хӑйӗн кӑвакарнӑ та сайралнӑ казакла усӑнарах аннӑ ҫӳҫне тӳрлеткелесе, темӗн ҫинчен шухӑшларӗ вӑл, пӗлейместӗп ӗнтӗ.

Не знаю, о чём он думал, щуря чёрные живые глаза и теребя свой казацкий чуб, поседевший и поредевший.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен пианино ҫинчи кӗленче калпак айӗнче ларакан тӗрлесе ҫӗлетнӗ пуканесем пуррипе ҫавӑн пек шухӑш кӗчӗ пуль мана, е урайӗпе сентрисем ҫинче темӗн чухлӗ кӗнекесем пуррипе пуль, е хама кӗтсе илнӗ хуҫи, ҫаплипех, ҫухине ярханах янӑ кӗпе вӗҫҫӗн ҫӑмламас кӑкӑрне кӑтартса тӑнипе пуль.

Может быть, художественно сшитые куклы, стоявшие на пианино под стеклянными колпаками, внушили мне эту мысль, или множество книг на полу и на полках, или сам хозяин, встретивший меня попросту, в рубахе, под распахнувшимся воротом которой была видна полная волосатая грудь.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл итлерӗ те манӑн чир историйӗ ҫине темӗн ҫырса хучӗ.

Он послушал меня и что-то отметил в истории болезни.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн килӗшместчӗ пулас ӑна ман кӑкӑрта, мӗншӗн тесен вӑл салхуллӑ пӑхкаласа чарӑнкаласа тӑчӗ, гамма илсе ӗнернӗ пек, тепӗр хут шаккаса тухрӗ.

Очевидно, ей что-то не понравилось у меня в груди, потому что она приостановилась, нахмурилась и снова прошлась, точно сыграла гамму.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иккӗмӗшӗ вара, кабинетра чӑтма ҫук сивӗ, мана кунта сехет ҫурӑ хушши тытрӗҫ те, шӑнса та пӑсӑлтӑм пулас, мӗншӗн тесен каҫ пуласпа темӗн аташса калаҫма тытӑнтӑм — температура ҫӗкленни манӑн яланах ҫакӑнтан паллӑччӗ.

Во-вторых, в кабинете был дьявольский холод, а меня держали часа полтора, и я, должно быть, простудился, потому что уже к вечеру заметил, что несу вздор, — это у меня всегда было первым признаком повышения температуры.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней