Корпус чувашского языка

«Эсир ҫамрӑк, сирӗн тӑмалла. Ман алӑра ача», – аллисемпе тӗрте-тӗрте тӑратрӗ лараканскере хайхи, хӑлаҫлана-хӑлаҫлана хыттӑн калаҫрӗ.

Помоги переводом

Вашаватлӑх – ҫитменлӗх-и? // Вера ШУМИЛОВА. Тӑван Ен, 2017.04.17

Ҫинчех шурса кайрӑм пулмалла эпӗ, мӗншӗн тесен вӑл шӳрпине сыпма та чарӑнчӗ — апат тӑватчӗ вӑл эпӗ пынӑ чух — вара ҫаврӑнса тӑчӗ, тенкел ҫинче шинельпе витӗнсе выртнӑ командиртан кӑшкӑрнӑ чухнехи пек хыттӑн илтӗнекен сассипе: — Рубен, Скорняков вилнӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Должно быть, я побледнела, потому что он перестал есть суп — я застала его за обедом — и, оглянувшись, строгим, рычащим голосом спросил командира, лежащего под шинелью на лавке: — Рубен, Скорняков убит?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сыхланса кӑна чӳрече хӗрринелле пӗр утӑм ярса пусрӗ те пуҫӗпе темиҫе хутчен стенана хыттӑн ҫапӑнчӗ.

Осторожно она сделала шаг вдоль окна и несколько раз сильно ударила головой об стену.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗнпе вӑл мана Киркӑна асилтерет, хыттӑн кулса янӑ чух хитре те вӑрӑм шӑлӗсене кӑтартать те, Кирка евӗрлех курӑнать.

Чем-то она напоминала мне Кирку, особенно когда громко смеялась, показывая длинные, красивые зубы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Туятӑп, мӗнле асӑрханса, хыттӑн чӑмӑртать ман пуҫа Курбан.

Я чувствую, как бережно и крепко прижимает мою голову к своему плечу Курбан.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗншӗн ҫапатӑр? — юлашкинчен хыттӑн кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Чего вы деретесь? — проговорил он уже громко.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь куҫӗсем факел ҫуттинче хӗп-хӗрлӗн курӑнакан куҫҫулпе тулса ларчӗҫ, вӑл хыттӑн ӗсӗклесе илчӗ, анчах нимӗн те чӗнмерӗ.

Глаза Игоря налились слезами, розовыми от света факелов, он громко глотнул, но ничего не сказал.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ темиҫе хутчен те ҫакӑн пек картина куртӑм: орудипе пени уйрӑмах хыттӑн ханклатса илтӗнсен, пурте, карташӗнче пуррисем, мӗнпур ӗҫе пӑрахса, шӑпланса, чупса пынӑ ҫӗртен чарӑнса, сасӑ енне чылайччен тинкерсе тӑраҫҫӗ.

Я видела несколько раз, как все, кто находился на дворе, приостанавливались, замолкали и долгое время смотрели в ту сторону, откуда доносился какой-нибудь особенно гулкий орудийный удар.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир — урама тухманпа пӗрех, Коревановӑна ҫавӑрса илнӗ, пур енчен те хыттӑн сыхлаҫҫӗ, ҫавӑнпа та тарасси ҫинчен халлӗхе шухӑш та пулма пултараймасть.

Мы старались не показываться на улице, я видела, что Кореваново оцеплено, тщательно охраняется, — о побеге нечего пока было и думать.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл сайра шӑлӗсене йӗрсе пӑрахса, хыттӑн кулса ячӗ, сӑмси патӗнче, хачӑпа касса илнӗ пек, пӳрнисене вӑльт-вальт тутарчӗ.

Он громко засмеялся, выставив редкие зубы, и сделал пальцами около своего носа, словно взмахнул ножницами.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта пурӑнакан Проторов майор мана алӑка уҫса ячӗ те: «Итлӗр, Сима, итлӗр! — тесе хыттӑн кӑшкӑрчӗ.

И наш жилец, майор Проторов, подбежал к моей двери и распахнул ее, крикнув мне: «Слушайте, Сима, слушайте!

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унпа пӗрле искусствӑпа наукӑн тата мануфактурӑн тава тивӗҫлӗ деятелӗ Крупицына Серафима! — хыттӑн ответлерӗ тӳрленме пӗлмен Ромка.

С ним вместе заслуженный деятель искусства, науки и мануфактуры Крупицына Серафима! — громко отвечал неисправимый Ромка.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Евгений Макарович, тӑванӑм, кӑвакарчӑнӑм, — тепӗр хут кӑлтӑртатса илчӗ Полина Аркадьевна, унтан, ларнӑ ҫӗртенех, ӑна тӗрекле пӗчӗк аллисемпе чавсаран тытса, хӑй патнелле туртрӗ, хулӗсенчен уртӑнчӗ, пӗшкӗртрӗ, икӗ питҫӑмартинчен икӗ хут хыттӑн чуптурӗ.

— Евгений Макарович, родной, голубчик мой! — еще раз торопливо проговорила Полина Аркадьевна и, сидя, схватив его за локти маленькими крепкими руками, подтащила к себе, притянула за плечи, нагнула и крепко поцеловала в обе щеки.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тухса каланисем ман пур ҫӗрте те ӑнӑҫлӑ иртеҫҫӗ, пур ҫӗрте те хыттӑн алӑ ҫупаҫҫӗ, анчах ҫапах та кашни вырӑнта пӗр пек калама темӗнле, аван мар пек.

И, хотя выступала я удачно и мне всегда долго и громко хлопали, с каждым разом мне было труднее и труднее говорить одно и то же.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан вӗсенчен пӗри, мана курчӗ те, ҫивитти карлӑкӗ урлӑ уртӑнса: — Эй вунҫиччӗмӗш ҫурт ҫинчи хӗрача! Аялта, Мускавра, хыпарсем мӗнле? — тесе хыттӑн кӑшкӑрчӗ.

Потом одна из них, увидев меня, перегибается через ограду крыши и кричит: — Эй, на доме семнадцать, девушка! Что там внизу, в Москве, хорошего слышно?

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӗкӗтсем каҫсах кайрӗҫ, савӑнӑҫлӑн, ачашшӑн кулкалаҫҫӗ, чӗлхисемпе шаклаттараҫҫӗ, хыттӑн, харӑссӑн алӑ ҫупаҫҫӗ.

А джигиты смотрели на меня веселыми и ласковыми глазами, щелкали языком и громко хлопали все разом в ладоши.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ман алла ярса тытса, хыттӑн чӑмӑртарӗ.

Он схватил мою руку, крепко пожал.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак кун машинистсем хӑйсен паровозӗсене уйрӑмах хыттӑн хӑваланӑн туйӑнать.

Мне казалось, что машинисты в этот день гнали свои паровозы быстрее, чем всегда.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ак ҫакӑн пек-и? — хыттӑн каларӗ Витя Минаев, аллине тӑсса.

— Вот такая? — громко сказал Витя Минаев и протянул руку.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Саня аллине хыттӑн чӑмӑртать вӑл.

И он крепко жмёт Санину руку.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951