Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

курнӑ (тĕпĕ: кур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗнер Елизаветӑна тӗлӗкре курнӑ.

Вчера очень скоромно видел во сне Елизавету.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫитменнине мӗнпур хурапа-шурра курса пӑхнӑскер, вӑл курнӑ япаласем мӗн иккенне эпӗ ҫынсем каланӑ тӑрӑх кӑна пӗлнӗ.

Притом девочка, видавшая такие виды, о которых я знал лишь понаслышке.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ халӗ киле кайса курнӑ пулӑттӑм: ҫунатӑмсем пулсан, ҫакӑнтах вӗҫӗттӗм те кайӑттӑм.

Я бы дома теперя побывал: так и полетел бы, кабы крылья были.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Курнӑ!.. — кӑшкӑрса янӑ пекех ответлерӗ Григорий.

— Приходилось!.. — почти крикнул Григорий.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ те, унӑн пуҫне хӑй курнӑ япалан пӗр сыпӑкӗ ҫирӗпленсе юлчӗ: Прохор лаши, ҫӗрте сарӑлса выртакан хорунжий урлӑ сиксе, шӑлне йӗрсе пӑрахрӗ, унтан, мӑйне пӗксе, ҫӗре кайса ӳкрӗ.

Оглянувшись, Григорий запечатлел в памяти кусочек виденного: конь Прохора, прыгнув через распластанного на земле хорунжего, ощерил зубы и упал, подогнув шею.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чӗри ҫапла тапса тӑнине итлерӗ те вӑл, ҫак хулари ҫынсем ҫине пӑхнӑ хыҫҫӑн, ӑна пачах урӑхла сисӗм, маневрсенче «противника» курнӑ чухнехи евӗр мар сисӗм ярса илнине туйрӗ.

Он слышал бой сердца и сознавал, что владеет им совсем иное чувство при взгляде на этих чужих людей, чем то, которое испытывал он на маневрах, видя «противника».

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ, тӑвансем, кӗҫӗр тӗлӗк курнӑ.

— Я, братушки, ноне во сне видал.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӗҫ акӑ мӗнре: «Ҫыравҫӑ тата вӑхӑт» симпозиум ӗҫленӗ вӑхӑтра Минскра, «Я.Колас ячӗллӗ полиграфкомбинат» издательствӑра, беларуҫ чӗлхипе унӑн «Вершы простые мае…» (Ман ансат сӑввӑмсем…) поэзи пуххи кун ҫути курнӑ.

Дело в том, что буквально во время работы симпозиума «Писатель и время» в Минске, в издательстве «Полиграфкомбинат имени Я.Коласа», на белорусском языке увидел свет его поэтический сборник «Вершы простые мае…» (Стихи простые мои…).

Валери Туркай сӑввисене беларуҫ чӗлхипе куҫарса кӑларнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24345.html

— Эсӗ, мӑшкӑл ачи, ку лаша ҫинчен курнӑ тӗлӗке мана кӗҫнерникунах каласа патӑн-ҫке.

— Ты мне, пакость этакая, и в четверг этот сон про лошадь рассказывал.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

А сотник, хайхи, ҫитсе курнӑ та, манран ыйтать.

А сотник, стал быть, доглядел и спрашивает:

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ, тӑванӑм, Петербургра службӑра тӑнӑ чух, тӗрлӗрен курнӑ.

— Я, брат, как в Петербурге служил — разных видал.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Гришака мучи сивӗпе шӑннипе шӑлпа асапланма пуҫларӗ; Сергей Платонович ик еннелле сарса янӑ сухалне аллаппипе йӑвалать, намӑсне ниҫта чикеймесӗр, хӑйне халлӗнех макӑрать, шӑлне шатӑртаттарса туллашать; Степанӑн чӗринче Григорие курайманлӑх пӑчӑртатса йӳҫет, каҫсерен тӗлӗк курнӑ чух вӑл тимӗр пек хытӑ пӳрнисемпе татӑк-кӗсӗкрен тунӑ утияла чӑрмалать; Наталья сарайне чупа-чупа тухать те кизексем ҫине тӗшӗрӗлсе ӳкет, чӑмӑртак пек хутланса кӗрсе, хӑйӗн хур пулнӑ телейӗшӗн татӑлса йӗрет; ярмаркӑра пушмак пӑру сутса ӗҫнӗ Христоня темӗн пек ӳкӗнсе асапланать; ӗмӗтсӗре ӗмӗтленнипе тата ӑш ҫунтармӑшӗ каллех чӗрене килсе кӗнипе тунсӑхлакан Григорий хаш та хаш сывласа пурӑнать.

Дед Гришака, простыв, страдал зубами; Сергей Платонович, перетирая в ладонях раздвоенную бороду, наедине с собой плакал и скрипел зубами, раздавленный позором; Степан вынянчивал в душе ненависть к Гришке и по ночам во сне скреб железными пальцами лоскутное одеяло; Наталья, убегая в сарай, падала на кизяки, тряслась, сжимаясь в комок, оплакивая заплеванное свое счастье; Христоню, пропившего на ярмарке телушку, мучила совесть; томимый ненасытным предчувствием и вернувшейся болью, вздыхал Гришка.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья, хӑйӗн ури айӗнче тарӑн шырлан курнӑ пек, чарӑнса тӑчӗ, хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ, унтан — чупса кайнӑ пекех — Дон хӗррипе займище еннелле васкарӗ.

Аксинья стала, словно под ногами увидела глубокий яр, поглядела назад и — чуть не рысью по-над Доном к займищу.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӗҫ пӑчланас патнех ҫитнӗччӗ: Пантелей Прокофьевич кӑшман сӗткенӗпе тулса ларнӑ пек пулса кайрӗ те сехӗрленсе сывлама тытӑнчӗ, хӗрӗн амӑшӗ хӗрӗн мӗлкине курнӑ чӗп амӑш пек кӑлӑклатма пуҫларӗ, анчах та шӑп та шай кирлӗ самантра Василиса сиксе тухрӗ.

Дело и сорвалось бы: Пантелей Прокофьевич пыхтел и наливался бураковым соком, невестина мать кудахтала, как наседка на тень коршуна, но в нужную минуту ввязалась Василиса.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Малтанах ун ҫинчен пӑшӑлтаткаласа кӑна калаҫрӗҫ, — те ӗненмелле, те ӗненмелле мар, — анчах та, хуторти кӗтӳҫӗ Каҫӑрсӑмса Куҫми вӗсене шуҫӑм килнӗ чух анса ларакан уйӑх ҫутинче, ҫил арманӗ патӗнчи ыраш пусси хӗрринче выртнине курнӑ хыҫҫӑн, ҫыран хӗррине ҫапакан пӑтранчӑк хум пек кусса кайрӗ сас-хура.

Сначала говорили об этом шепотом, — верили и не верили, — но после того как хуторской пастух Кузька Курносый на заре увидел их возле ветряка, лежавших под неярким светом закатного месяца в невысоком жите, мутной прибойной волной покатилась молва.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫуратнӑ ҫӗре кӗме кирлӗ марри ҫинчен ӳсӗр Степана асӑрхаттарма чупса тухнӑ эпи-карчӑкӗ Аксинья амӑшӗ нимӗн хускалмасӑр урисене тӑсса выртнине курнӑ.

Повитуха, выбежавшая из куреня предупредить пьяного Степана, чтобы не ходил к родильнице, увидела лежащую с поджатыми ногами Аксиньину свекровь.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Иван Федорович кунта кирек ӑҫта пӑхсан та хӑйӗнчен те капӑр тумланнӑ ҫынсене курнӑ бала килнӗ шукӑль пек пулчӗ.

Иван Федорович похож был на того франта, который, заехав на бал, видит всех, куда ни оглянется, одетых щеголеватее его.

IV. Апат // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах вӑрмана мӗн чухлӗ шала кӗнӗ, ҫавӑн чухлӗ вут-шанкӑ ытларах иккенне курнӑ хыҫҫӑн тата ашшӗ вилнине пӗлтерекен хыпар илсен, унта вӑл тата икӗ ҫул вӗреннӗ те, амӑшӗпе килӗшсе, П… пехотнӑй полка куҫнӑ.

Но, увидевши, что чем дальше в лес, тем больше дров, и получивши известие, что батюшка приказал долго жить, пробыл еще два года и, с согласия матушки, вступил потом в П… пехотный полк.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Халӑх старике тачӑрах хупӑрласа илчӗ те, суккӑр бандурист юрлама пуҫларӗ: «Седмиград княҫӗ пан Степан, пурӑннӑ вӑхӑтра, вӑл ляхсен королӗ те пулса курнӑ, икӗ козак пулнӑ: Иванпа Петро.

Народ сдвинулся еще теснее, и слепец запел: «За пана Степана, князя Седмиградского, был князь Седмиградский королем и у ляхов, жило два козака: Иван да Петро.

XVI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Ҫак стенасенчен те хӑрамӑттӑм эпӗ, вӗсем витӗрех тухса кайӑттӑм; анчах ҫак стенасем мӗнлине сан упӑшку хӑй те пӗлмест: вӗсене светуя тухнӑ ҫын тунӑ, ҫав светуй усӑ курнӑ ҫӑраҫҫипе уҫса тухмасан, ку пӳлӗмрен нимӗнле усал вӑй та тухаймӗ.

— Я бы и стен этих не побоялся и прошел бы сквозь них, но муж твой и не знает, какие это стены: их строил святой схимник, и никакая нечистая сила не может отсюда вывесть колодника, не отомкнув тем самым ключом, которым замыкал святой свою келью.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней