Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йынӑшса (тĕпĕ: йынӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каштанка кӳренсе йынӑшса ячӗ; хурӗ, мӑйне тӑсса, ӑнланмалла мар сӑмахсемпе хӑвӑрттӑн та хӗрӳллӗн, тем ҫинчен какӑлтатса илчӗ.

Каштанка обиженно заскулила, а гусь вытянул шею и заговорил о чем-то быстро, горячо и отчетливо, но крайне непонятно.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Палламан ҫыннӑн ӑшшӑн, чунтан тухакан сассине асӑрхаса, Каштанка, ун аллине ҫуласа илсе, тата мӗскӗнрех йынӑшса ячӗ.

Уловив в голосе незнакомца теплую, душевную нотку, Каштанка лизнула ему руку и заскулила еще жалостнее.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Каштанка ним шухӑшламасӑр йынӑшса тӑчӗ.

Но она ни о чем не думала и только плакала.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл хутран-ситрен чарӑнкаласа тӑнӑ та шӑнса кӳтнӗ урисене тек ҫӗклекелесе, йынӑшса, епле майпа аташса кайрӑм-ха, тесе тӗшмӗртме тӑрӑшнӑ пек пӑхкаланӑ.

Изредка она останавливалась и, плача, приподнимая то одну озябшую лапу, то другую, старалась дать себе отчет: как это могло случиться, что она заблудилась?

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Алӑк, йынӑшса ярса, ҫӑмӑллӑнах уҫӑлчӗ.

Жалобно скрипнув, дверь легко подалась.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей пуҫне пит шӑллипе хӑвӑрт явкаласа лартрӗ, пит-куҫне асапланса пӗтнӗ пек турӗ, ерипен йынӑшса ячӗ.

Аникей быстро обмотал голову полотенцем, напустил на лицо страдающее выражение, тихо застонал.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгина сасартӑк темскер пулнине тӳрех тавҫӑрса илеймерӗҫ, графин сӗтел ҫинчен чул урайне персе анса чанкӑр-р! ванса кайсан тин хӗрарӑмсем йынӑшса ҫари ҫухӑрса ячӗҫ.

Не сразу догадались, что ему плохо, и, лишь когда полетел со стола графин и вдребезги раз-силен о каменные плиты, истошно завизжали бабы.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫунтарать, Аникей Ермолаевич! — терӗ те Авдотья йынӑшса, кӑшт ҫеҫ йӗрсе ямасӑр, шаль тутӑрӗ пусса тӑнӑ пек, ӑна хулпуҫҫисем ҫинчен туртса антарчӗ.

— Жгут, Аникей Ермолаевич! — стонуще, почти со всхлипом выговорила Авдотья и рванула со своих плеч шаль, точно она давила ее.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хӑп-ха эсӗ вӗсенчен, Егор! — йынӑшса ячӗ Аниҫҫе упӑшкин хулпуҫҫийӗсенчен тытса.

— Да отцепись ты от них, Егор! — Анисья застонала, повисая на руках мужа.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӗтел ҫине лартса хӑварнӑ вӗрекен сӑмавар хурлӑхлӑн, салхуллӑн йынӑшса янӑ.

Заунывно и тоскливо заныл оставленный на столе кипящий самовар.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл уҫҫине парсан, арчара темскер йынӑшса янӑ пек илтӗннӗ, унтан вӑл хуппине уҫнӑ.

Он щелкнул ключом, от поворота которого словно заныло что-то в сундуке, открыл крышку.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл каласа пӗтереймен, ашшӗ хӑрушла хытӑ тапнипе стена ҫумне кайса кӗрӗслетнӗ, курпунӗпе сак ҫине ӳкнӗ, вӑйсӑррӑн йынӑшса янӑ, урисем шӑтӑртатса кӑшт авӑннӑ та, тӑнне ҫухатса, урайне тӗшӗрӗлсе аннӑ.

Она не договорила — страшный удар отбросил ее к стене, она упала горбом на лавку, слабо вскрикнула, ноги ее подогнулись, словно хрустнули, и она беспамятно свалилась на пол.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑҫта? — кӑшт ҫеҫ йынӑшса яман вӑл.

Куда? — чуть не застонала она.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чан сасси ял ҫинче хуйхӑллӑн йынӑшса, янӑраса тӑнӑ.

Колокол бросал над селом тоскливый, ноющий звон.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Серафимӑ ҫавӑнтах юпа пек хытса кайрӗ, ҫӑварне карса, пӗр самант упӑшки ҫине пӑхса тӑчӗ, унтан аллисене сарса, пӳрнисене шатӑртаттарса йынӑшса илчӗ:

Серафима сразу застыла, открыв рот, с минуту остолбенело смотрела на мужа, потом всплеснула руками, е хрустом заломила пальцы, застонала:

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ах, Егор, Егор, пӗтереҫҫӗ вӗсем сана, пӗтереҫҫӗ! — йынӑшса каларӗ Аниҫҫе, аллисене кӑкӑр ҫумне чӑмӑртаса.

— Ох, Егорушка, загубят они тебя, загубят! — застонала вдруг Анисья, прижав к груди руки.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней, аллисемпе кӑкӑрне хыпашласа йынӑшса ячӗ.

Корней зашарил руками по груди, застонал.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Снаряд йынӑшса шартлатнӑ тата унӑн ванчӑкӗсем вшиклесе иртнӗ сасӑсем хӑлхара сирӗлсе ҫитеймерӗҫ-ха, ҫывӑхри лачакара сывлӑш хумӗ асар-писеррӗн пырса ҫапнипе ҫӗрелле авӑннӑ хӑмӑшсем те тӳрленсе ӗлкӗреймерӗҫ — сӑрт тӗмески ҫинчен татах тепӗр хутчен тупӑ аслати пек хӑватлӑн кӗмсӗртетсе кайрӗ те, снаряд хаяррӑн ӳлесе ҫывхарнӑ сасӑ Григорий чӗрине хиврен пӑчӑртаса хӗсрӗ, йӗнер ҫумне лӑпчӑнтарчӗ.

Еще не заглох в ушах его стонущий визг и вой осколков, еще не успели подняться в ближней музге камыши, поваленные буревым давлением воздуха, с шорохом выпрямлявшиеся, — как на горе раздался гром орудийного выстрела, и вой приближавшегося снаряда снова стал давить Григория, прижимать его к седлу.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья, ӳсӗрсе темскер мӑкӑртатса, йынӑшса ячӗ.

Дарья застонала, что-то пьяно бормоча.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Епле-ха вӗлермен пултӑр? — тӑвӑнчӑклӑн йынӑшса тухакан сассине пушшех хӑпартса ыйтрӗ Дарья.

— Как же не казнил? — еще выше поднялся Дарьин стенящий голос.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней