Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

утса (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ахаль кунах янкӑсланса тухнӑ та парадри пек яшт-яшт кӑна утса пыратӑн…

В будний день во все доброе вырядился и выступаешь, как на параде…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишка урам тӑрӑх майӗпен те стайлӑн утса кайрӗ; унӑн утти ытла та тӑрук улшӑннине курса, хутор ҫыннисенчен хӑшӗ-пӗрисем, вӑл хирӗҫ пулса иртсен, чарӑнса тӑрсах хыҫран кулкаласа пӑхса юлчӗҫ.

Мишка шел медленно и важно; походка его была столь необычна, что кое-кто из хуторных при встрече останавливался и с улыбкой смотрел ему вслед.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Унтан виҫеллӗ утӑмсемпе майӗпен урам тӑрӑх утса кайрӗ.

— И медленно, размеренным шагом пошел по улице.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шурӑ ҫӳҫлӗ вӑтанчӑк йӗкӗт ун патне ним шарламасӑр утса пычӗ.

Белобрысый, застенчивый паренек молча подошел к нему.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунта чирсӗрех ӑш йӳҫсе ҫӳрет, — кӳренсе хуравларӗ те Мишка, вӑкӑрсене вырӑнтан хускатса, сеялка хыҫҫӑн утса кайрӗ.

Тут без хворости тошно, — с досадой ответил Мишка и тронул быков, пошел за сеялкой.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Акӑ вӑл урапа патнелле хыпаланса утса пырать.

Вот она идет, спешит к стану.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишки, ҫамрӑк арӑмне ҫаннинчен кӑрт! туртса: «Кайрӑмӑр!» — терӗ те сиввӗнрех, салтак аттисемпе хыттӑн таплаттарса, алӑк еннелле утса кайрӗ.

А Мишка дернул свою молодую жену за рукав, строго сказал: «Пойдем!» — и, громко топая армейскими сапогами, пошел к выходу.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишка кухня тӑрӑх ҫирӗппӗн утса иртнине, пукана лӑчӑртаттарса ларнине, унтан чӑртлаттарса шӑрпӑк чӗртнине илтрӗ.

Она слышала, как твердо прошагал по кухне Мишка, сел на скрипнувший под ним стул, потом чиркнул спичкой.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӗнер тимӗрҫ лаҫҫи патӗнче куртӑм та, йӑлт-ялт! ҫеҫ утса ҫӳрет.

— Вчера видала его возле кузницы, ходит как по струнке.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл нӳрӗпе хура тӗс ҫапнӑ хурлӑхан тӗмине тӗкӗнсе пӑхасшӑн, ҫӳхе ҫутӑ кӑвак сийпе витӗннӗ улмуҫҫи турачӗ ҫумне питҫӑмартипе тӗршӗнесшӗн пулчӗ; ишӗлсе пӗтнӗ вӗрлӗк урлӑ утса каҫса, ҫулсӑр-мӗнсӗр, пылчӑк ҫӑрса, сарлака шырлан хыҫӗнче, тӗтреллӗ инҫетпе пӗрлешсе, юмахри пек ем-ешӗллӗн сарӑлса выртакан кӗрхи калча уйне тухса курасси килчӗ…

Ей хотелось потрогать почерневший от сырости смородиновый куст, прижаться щекой к ветке яблони, покрытой сизым бархатистым налетом, хотелось перешагнуть через разрушенное прясло и пойти по грязи, бездорожно, туда, где за широким логом сказочно зеленело, сливаясь с туманной далью, озимое поле…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑш лӗкленнипе пуҫ ҫаврӑннине тӳскелесе, вӑл сад пахчинчи пусӑ патне утса ҫитрӗ, витрине ҫӗре лартса, ҫӑл пури ҫине ларчӗ.

Преодолевая тошноту и головокружение, она дошла до колодца в саду, поставила ведро, присела на колодезный сруб.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Текех вӑл пукан ҫинче ларса тӑмарӗ, пирӗнпе пӗрлех шыв тарӑнӑшне виҫес ӗҫе явӑҫрӗ, ҫырма сарлакӑшне куҫпа пӑхса виҫрӗ, хӑй пӗрмаях сиккеленекен пӗренесем тӑрӑх утса ҫӳрерӗ.

Он уже не сидел на чурбане, а вместе с нами занимался промерами глубины, определял на глаз ширину реки и все время расхаживал по шатким бревнам.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Вара Пичужка еннелле урисемпе таклаттарса утса кайрӗ.

— И, повернувшись, он побрел от нас в сторону Пичужек, шаркая ногами по земле.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑяккӑн-хӑяккӑн утса, е каялла чакса завснаб пирӗн пата ҫитрӗ.

То идя бочком, то пятясь задом, завснаб отступил к нам.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫултан ку енче пӗчӗк ҫаран пурччӗ, ҫавӑн урлӑ чӑнласах та пӗр ҫӳллӗ ҫын, хура пальтопа шӗлепке тӑхӑннӑскер, утса килетчӗ.

По лужайке, отделявшей нас от дороги, действительно шел человек, высокий, в темном пальто и темной шляпе с полями.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Оська ун хыҫҫӑн ҫаплах-ха асӑрханса та шӑппӑн утса пычӗ.

Оська последовал за ней все теми же бесшумными, крадущимися шажками.

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Урапипе юнашар ӗҫлекен хӗрсем иккӗн утса пыратчӗҫ.

Рядом с телегой шли две девушки-работницы.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Акӑ, эпир тинех утса ҫеҫ кайрӑмӑр.

Наконец мы перешли на шаг.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тайӑлнӑ урасене аран ылмаштарса, чӗрне вӗҫҫӗн тенӗ пек, алӑк патнелле утса иртрӗм те чарӑнса тӑтӑм, каллех ярса пусрӑм…

Еле двигая ослабевшими ногами, я осторожно шагнул к двери, остановился, шагнул еще раз…

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Чи хыҫалтан, кӑвак сухалне тирпейлӗн кастарнӑ пӗр старик утса пынӑ.

Помоги переводом

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней